کودکان خردسال و بیمار اولین استرالیایی هایی هستند که از اردوگاه های بازداشت سوریه به کشور بازگردانده می شوند | امنیت استرالیا و مبارزه با تروریسم

جوان‌ترین، ناخوش‌ترین و آسیب‌پذیرترین کودکان استرالیایی که در حال حاضر در اردوگاه‌های محبوس سوری نگهداری می‌شوند، اولین کسانی هستند که به استرالیا بازگردانده می‌شوند. اما برخی از مادران آنها ممکن است پس از بازگشت به کشور با بازداشت – و اتهامات احتمالی – روبرو شوند.

دولت استرالیا در حال حاضر در حال اجرای طرح هایی برای بازگرداندن حدود 60 زن و کودک استرالیایی – همسران، پسران و دختران مبارزان کشته یا زندانی داعش – است که بیش از سه سال است در اردوگاه های بازداشت خطرناک در شمال شرق سوریه نگهداری می شوند.

اکثریت – نزدیک به 40 – از گروه استرالیایی کودکان هستند و بیشتر آنها زیر شش سال سن دارند. چند نفر در اردوگاه ها به دنیا آمده اند و زندگی بیرون از آنها نمی شناسند.

زمستان های شمال شرق سوریه به شدت سرد است. اکثر استرالیایی‌ها در چادرهای شلوغ و بدون عایق در کمپ روژ زندگی می‌کنند که مرتباً توسط باران یخ‌زده غرق می‌شوند و محافظت کمی در برابر باد و برف دارند.

در زمستان های گذشته، کودکان استرالیایی دچار سرمازدگی شدید شده بودند. در هفته های اخیر، تامین آب و غذا قطع شده و کمپ ها ناآرام و ناامن هستند. بسیاری از کودکان استرالیایی از سلامت جسمی و روانی ضعیفی برخوردارند، دچار سوءتغذیه هستند و برخی از زخم های ترکش درمان نشده رنج می برند.

اولین عملیات بازگرداندن استرالیا بین 20 تا 30 نفر از آسیب پذیرترین خانواده ها، از جمله آنهایی که کودکان بسیار خردسال یا بیمار دارند و زنانی که دولت معتقد است توسط شوهران سابقشان به سوریه قاچاق شده یا مجبور شده اند، در اولویت قرار گیرد.

ماموریت های بعدی بازگشت به کشور در ماه های آینده دنبال خواهد شد.

مقامات استرالیایی در اوایل سال جاری از اردوگاه ها بازدید کردند تا آزمایش های هویت و بیومتریک را انجام دهند. قبل از هر گونه اخراج از سوریه، بررسی های متقابل بیشتری در استرالیا انجام خواهد شد.

زنان با بازگشت نامعلومی روبرو هستند

آبان نیوز می‌داند که چندین زن – احتمالاً کمتر از نیمی از گروه – ممکن است در بازگشت به استرالیا با دستگیری روبرو شوند.

دونالد راثول، استاد حقوق بین‌الملل در دانشگاه ملی استرالیا، گفت: این یک نکته مهم در حقوق بین‌الملل است که زنان و کودکان مورد نظر شهروندان استرالیایی هستند و حق ورود به استرالیا را دارند.

این که اکثر کسانی که در اردوگاه‌های سوریه هستند کودک هستند، تعهدات استرالیا را تحت کنوانسیون حقوق کودک و تعهدات حمایت از آن کودکان در شرایطی که امکان انجام این کار وجود دارد، افزایش می‌دهد.

راثول گفت که همه بزرگسالان این گروه مشمول قوانین استرالیا هستند و احتمالاً می‌توانند به دلیل مشارکت یا آمادگی برای مشارکت در اقدامات تروریستی یا ورود به یک منطقه ممنوعه تحت پیگرد قانونی قرار گیرند.

«هر گونه اتهام مربوط به این موضوعات می‌تواند بر بزرگسالانی که وارد استرالیا می‌شوند، در جایی که به طور بالقوه ممکن است در هنگام فرود دستگیر شوند، مطرح شود.»

ریس کرشاو، کمیسر پلیس فدرال استرالیا گفت که پلیس “ممکن است علیه برخی افراد اتهامات جنایی داشته باشد یا نداشته باشد”.

او به رادیو 2 گیگابایتی گفت: «اگر مرتکب هر جنایتی علیه قوانین جنایی فدرال یا سایر قوانین ما شوید، باید پاسخگو باشید.

منابع آگاه از عملیات برنامه ریزی شده استدلال می کنند که حذف زنان و کودکان از محیط خطرناک و بالقوه رادیکال گرای اردوگاه های سوریه در اسرع وقت و آوردن آنها به استرالیا تحت نظارت و کنترل دولت، در راستای منافع امنیت ملی استرالیا است. شهروندانی که در نهایت حق بازگشت به هر حال را خواهند داشت.

در سال 2019، دولت سابق هشت کودک یتیم، از جمله یک نوجوان باردار، را از اردوگاه‌های سوریه به کشور بازگرداند، اما به دنبال آن، به دلیل نگرانی‌های امنیتی، هم در انجام ماموریت نجات و هم در بازگشت به استرالیا از این اتباع، از بیرون آوردن تعداد بیشتری از اتباع خود خودداری کرد. بازگردانده شد.

علیرغم عدم تمایل قبلی استرالیا به بازگرداندن شهروندان خود به خانه، مسیر خروج از کمپ کاملاً تثبیت شده است. سایر کشورها، به ویژه کشورهای اروپایی، به طور مداوم شهروندان خود را به کشور بازگردانده اند.

بیشتر استرالیایی ها در اردوگاه روژ در نزدیکی مرز عراق نگهداری می شوند. کسانی که بیرون آورده می شوند احتمالا از سوریه به شمال عراق و از آنجا به یک مرکز عملیاتی منطقه ای برای بررسی های نهایی و ارزیابی های رفاهی منتقل می شوند.

استرالیا کمپ بیرد را در پایگاه هوایی المنهاد در امارات متحده عربی نگهداری می کند، که به عنوان ایستگاه ایستگاه و محل اقامت موقت زمانی که پروازهای نظامی در حال تخلیه پناهجویان پس از سقوط افغانستان به دست طالبان بودند، استفاده می شد.

نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) که عمدتاً کردها و تحت حمایت ایالات متحده هستند، که کنترل اردوگاه‌های سوریه را در دست دارند و اداره خودمختار شمال و شرق سوریه (AANES) – دولت واقعی منطقه – بارها از دولت‌های خارجی خواسته‌اند تا نیروهای خود را به کشورشان بازگردانند. شهروندان

به طور قابل توجهی، دولت ایالات متحده، که حضور نظامی گسترده و قابل مشاهده ای در منطقه دارد، از متحدان نیز خواسته است تا اتباع خود را به خانه بازگردانند و پیشنهاد کمک کرده است. سازمان‌های غیردولتی نیز در منطقه مستقر هستند و در داخل و اطراف کمپ‌ها کار می‌کنند.

بعید است که بازداشت شدگان فوراً به استرالیا آورده شوند – بازگشت آنها ممکن است ماهها طول بکشد.

کارن اندروز، وزیر امور داخلی در سایه، گفت که در دولت با بازگشت استرالیایی ها مخالفت کرده است، زیرا معتقد است که آنها ممکن است دیدگاه های افراطی داشته باشند.

من آمادگی نداشتم که مقامات استرالیایی را به سوریه برسانند تا این افراد را از آن خارج کنم.

او گفت: “و من نگران خطر بازگشت این افراد به استرالیا بودم، زیرا ممکن است آنها رادیکالیزه نشده باشند و ممکن است رادیکالیزه شوند.”

تانیا پلیبرسک، وزیر محیط زیست، گفت: «این انتظار وجود دارد که سازمان‌های امنیتی و اطلاعاتی ما با آنها در تماس باقی بمانند و آنها را تحت نظر داشته باشند» پس از بازگشت آنها به استرالیا.

زنان در اردوگاه روژ داوطلب شده اند تا پس از بازگرداندن تحت دستور کنترل دولت قرار گیرند.

شین هیلی، تحلیلگر اطلاعات عملیات ویژه نیروی دفاعی استرالیا و کارشناس مقابله با افراط گرایی خشونت آمیز، گفت که ادغام مجدد باید “طولانی، فشرده و فردی” باشد، اما “به صورت جامع انجام شود، نتایج عالی خواهد داشت”.

“استرالیا توانایی و تخصص لازم برای حمایت از این کودکان را دارد: مهم این است که به طور عمدی تحویل داده شود تا بهترین منابع را برای همه افراد ذینفع به دست آورد.”

او اصطلاح ریشه‌زدایی را رد می‌کند «زیرا این یک طیف افراطی است».

«مسئله رادیکال بودن یا مذهب آنها نیست، بلکه پذیرش یا استفاده از خشونت است… من برای عدالت جوانان NSW کار کردم، جایی که در این امر بسیار موفق بودیم. ما تمایل یا پذیرش آنها برای استفاده از خشونت را هدف قرار دادیم تا به وضعیت نهایی آنها برسیم.» او به پروژه گفت.

هشت آژانس حقوق بشری و کمک‌رسان استرالیایی بیانیه‌ای مشترک صادر کردند که در آن از ماموریت برنامه‌ریزی شده برای بازگشت به کشور به عنوان فرصتی برای کودکان استرالیایی و مادران آنها برای «بازگشت به خانه نزد خانواده‌هایشان و آغاز بهبودی» استقبال کردند.

«اولین کودکان استرالیایی که در سال 2019 به خانه آورده شدند، گزارش شده است که اکنون در جامعه زندگی عادی دارند، به مدرسه می روند و ورزش می کنند. تصمیم برای بازگرداندن بچه‌های باقی‌مانده فرصت‌های مشابهی را برای آنها فراهم می‌کند.»