مطالعه نشان می دهد که واکنش های ایمنی به کووید شدید ممکن است باعث ایجاد مشکلات مغزی شود | ویروس کرونا

تحقیقات نشان می‌دهد که عفونت‌های شدید کووید می‌تواند باعث واکنش‌های ایمنی شود که به سلول‌های عصبی در مغز آسیب می‌رساند، باعث مشکلات حافظه و سردرگمی می‌شود و به طور بالقوه خطر مشکلات سلامتی درازمدت را افزایش می‌دهد.

دانشمندان در کالج کینگ لندن دریافتند که یک پاسخ ایمنی بی‌طرفانه به ویروس، میزان مرگ و میر نورون‌ها را افزایش می‌دهد و تأثیر «عمیق» بر بازسازی ناحیه هیپوکامپ مغز، که برای یادگیری و حافظه بسیار مهم است، دارد.

یافته‌ها مقدماتی هستند اما نشان می‌دهند که کووید می‌تواند باعث ایجاد مشکلات عصبی در بیماران شود بدون اینکه ویروس مجبور باشد خود مغز را آلوده کند. اعتقاد بر این است که این فرآیند زیربنای هذیان در بیماران کووید است، اما ممکن است به مه مغزی و سایر مشکلاتی که افراد مبتلا به کووید طولانی مدت تجربه می کنند نیز کمک کند.

کارمین پارانته، استاد روانپزشکی بیولوژیکی در موسسه KCL گفت: “این علائم عصبی برای بیماران و خانواده های آنها بسیار نگران کننده است و امیدواریم که تحقیقات ما بتواند به شناسایی درمان های مناسب برای کاهش یا جلوگیری از این علائم کمک کند.” روانپزشکی و نویسنده ارشد در این مطالعه.

محققان خون 36 بیمار مبتلا به کووید را که در اولین موج همه گیری همه گیر در بنیاد گایز و سنت توماس NHS در لندن بستری شده بودند، تجزیه و تحلیل کردند. آنها دریافتند که سطح پروتئینی به نام IL-6 که سلول های ایمنی به عنوان یک فراخوان برای سایر سلول های ایمنی آزاد می کنند، بیش از 15 برابر بیشتر از حد طبیعی در افراد آلوده است.

اما افزایش چشمگیرتر IL-6 در بیماران مبتلا به کووید مبتلا به هذیان مشاهده شد – حالتی از سردرگمی شدید که می‌تواند باعث شود مردم ندانند کی هستند یا کجا هستند. در این بیماران، IL-6 شش برابر بیشتر از سایر بیماران کووید بود. نزدیک به یک سوم بیماران مبتلا به کووید که در بیمارستان بستری شده اند، هذیان را تجربه می کنند که در موارد شدید به دو سوم افزایش می یابد.

سپس دانشمندان بررسی کردند که چگونه سطوح بالای IL-6 ممکن است با قرار دادن سلول‌های عصبی رشد یافته در آزمایشگاه در معرض خون بیماران، بر نورون‌های هیپوکامپ تأثیر بگذارد. آنها دریافتند که خون بیماران مبتلا به هذیان، میزان مرگ طبیعی نورون ها را افزایش داده و تولید سلول های مغزی جدید را کاهش می دهد. تصور می شود که آسیب ایجاد شده باعث هذیان می شود.

اثرات مضر به مجموعه‌ای از رویدادها برمی‌گردد که در آن IL-6 باعث آزادسازی دو پروتئین ایمنی مرتبط به نام‌های IL-12 و IL-13 می‌شود. دکتر الساندرا بورسینی، نویسنده اول این مطالعه، گفت که تاثیر پروتئین ها بر تولید سلول های مغزی جدید “عمیق” است.

با این حال، دانشمندان در روانپزشکی مولکولی گزارش می دهند که مسدود کردن پروتئین ها از سلول های مغز در برابر آسیب محافظت می کند. این کار نشان می‌دهد داروهایی که به عنوان مهارکننده‌های ژانوس کیناز شناخته می‌شوند، که قبلاً برای آرام کردن واکنش‌های ایمنی خطرناک به کووید استفاده می‌شوند، ممکن است با هذیان و اثرات ضربه‌ای آن مقابله کنند.

افراد مسن به ویژه پس از طیف وسیعی از عفونت ها و عمل ها در برابر هذیان آسیب پذیر هستند. حالت سردرگمی منجر به افزایش قابل توجه خطر زوال عقل می شود.

بورسینی گفت: ما معتقدیم که این پروتئین ها مسئول علائم هذیان در بیماران حاد کووید و به طور کلی در بیماران طولانی مدت کووید که علائم عصبی را تجربه می کنند هستند. او افزود که اندازه گیری سطح پروتئین های ایمنی در بیماران می تواند به شخصی سازی درمان آنها کمک کند.

دکتر توماس جکسون، متخصص طب سالمندی که در دانشگاه بیرمنگام بر روی هذیان و التهاب مطالعه می‌کند، می‌گوید: «آنچه که آنها توانسته‌اند نشان دهند این است که افزایش التهاب تأثیر مستقیمی بر سلول‌های مغزی دارد که می‌دانیم با هذیان و مشکلات حافظه مرتبط هستند. کاهش مکانیسم های ترمیم و بازسازی ممکن است توضیح دهد که چرا افراد مبتلا به هذیان می توانند مشکلات شناختی طولانی مدتی داشته باشند.

او گفت که همین واکنش ایمنی ممکن است به “مه مغزی” گزارش برخی از بیماران کووید کمک کند، که می تواند تا ماه ها پس از عفونت ادامه یابد. او گفت، اما تأیید باید از کار بیشتر باشد، مانند مطالعه Covid-CNS، که در حال بررسی 800 بیمار بریتانیایی است که عوارض عصبی یا عصبی روانپزشکی ناشی از کووید داشتند.