کسپر هیولمند از دانمارک: سال پر احساسی بود. یک فیلم ترسناک اما در عین حال یک افسانه’ | دانمارک

کآسپر هولمند در حال و هوای بازتابی است. سالی که گذشت شبیه هیچ سالی نبود و سرمربی دانمارک مجبور بود به اندازه کافی با درام احساسی دست و پنجه نرم کند تا یک عمر دوام بیاورد. در 12 ژوئن 2021، کریستین اریکسن در زمین بازی مقابل فنلاند سقوط کرد و قلبش قبل از احیا و انتقال به بیمارستان متوقف شد.

دانمارک در آن بازی گروهی یورو 2020 شکست خورد و هیچ کس به فوتبال فکر نمی کرد اما به نوعی از ضربه روحی بلند شدند و به نیمه نهایی رسیدند، جایی که با اختلاف به انگلیس باختند. تابستان گذشته همه چیز را داشت: لحظه ای متحول کننده زندگی، ترس، سرخوشی و دور هم جمع شدن ملت. همانطور که ما در Teams صحبت می کنیم، هولمند در مورد چیزی که او آن را “لحظه حقیقت” می نامد، شیوا صحبت می کند.

چه تاثیری دارهآیا اتفاقات پارکن بر شما تاثیر گذاشته است؟

شما هویت واقعی خود را پیدا می کنید، آنچه در زندگی مهم است. شما متوجه می شوید که چرا کارها و ارزش های واقعی فوتبال را انجام می دهید: دوستی، حمایت، تحمل، سخت کوشی و شفقت. همه چیزهایی که بچه ها وقتی فوتبال بازی می کنند در واقع یاد می گیرند. فوتبال گاهی از آن هویت اصلی خیلی دور می شود. در اینجا ما بسیار نزدیک بودیم که دوباره آن را پیدا کنیم. واقعا یک لحظه حقیقت بود.

اما همچنین از ترس کامل؟

البته. این بدترین چیزی است که می توانید تجربه کنید. از دست دادن افرادی که دوستشان دارید… و ما این کار را کردیم، زیرا کریستین واقعا برای مدتی رفته بود. شما به نحوه واکنش کادرفنی و واکنش بازیکنان نگاه کنید. این یک تمرین تیم سازی در جنگل نیست که دو متخصص شما را هل می دهند. این واقعی بود همسر، فرزندان و والدین خود را در جایگاه ها می بینید. اما به دلیل کرونا نتوانستیم به آنها برسیم[virus]. این چیزی بود که از آن یاد گرفتی. ما در مورد آن زیاد صحبت می کنیم.

چه یاد گرفته ای؟

شاید یک کلیشه، اما: زندگی در زمان حال. آنچه را که در حال حاضر احساس می کنید انجام دهید. زمان زیادی را صرف گذشته و آینده نکنید. این یک درس فوق العاده ارزشمند است. ما را از بسیاری جهات بهتر کرده است.

اما می تواند آسیب زا نیز باشد؟

این مطمئناً می تواند اتفاق بیفتد اگر احساسات خود را کنار بگذارید. اگر آنها را با هم جمع کردید، آنها را در یک جعبه قرار دهید و سعی کنید آن را قفل کنید. گفتیم: هر احساسی خوب است. اگر خیلی غمگین هستید، اشکالی ندارد. اگر اصلاً آن را ندارید، اشکالی ندارد. حتی ممکن است هر دوی این احساسات را همزمان احساس کنید. مهم این است که بازیکنان و کادر فنی بتوانند همان چیزی باشند که هستند و من بتوانم آن چیزی که هستم باشم. خوب و بد هم دارم، اشتباه هم می کنم. ما نباید عمل کنیم، بلکه فقط خودمان باشیم. بازیکنان در این زمینه کار بزرگی انجام می دهند.

آیا فکر می کنید که این روند با آنچه اتفاق افتاده تسریع شده است؟ به اریکسن?

ما قبلاً در مسیر درستی قرار داشتیم. ما روی آن هم سخت کار کرده ایم. اما اگر این اتفاق نمی افتاد بهتر از این هم بازی می کردیم. ما هم همین شور و شوق را در مورد فوتبالمان ایجاد می‌کردیم و به نظر من حداقل به نتایج خوبی می‌رسیدیم. اما شما هرگز نمی دانید. وقتی چنین اتفاقی می افتد شما را قوی تر می کند. اگر درست انجامش دهید، یعنی. در غیر این صورت واقعاً یک آسیب خواهد بود. اما با هم بودن زیادی به همراه داشت. همچنین با افراد خارج از فوتبال. آنها نیز بخشی از این سفر شدند. نه فقط طرفداران فوتبال دانمارکی، بلکه در سراسر اروپا. هر جا می روم مردم می پرسند: “مسیحی چطور است؟”

ما از نظر عاطفی با مردم ارتباط برقرار کرده ایم. اکنون همه می خواهند بخشی از تیم ملی باشند. زن، مرد، دختر، پسر. آن اشتیاق و حمایتی که ما از سوی مردم دانمارک احساس می کنیم… این همان چیزی است که من در شروع کارم آرزویش را داشتم. من دو هدف داشتم. اول، چیزی برنده شوید. دوم، اتحاد ملت. قدرت فوتبال باورنکردنی است. سال بسیار خوبی بود، یک سال احساسی. یک فیلم ترسناک و در عین حال افسانه ای.

این اولین بار نیست که یکی از نزدیکان شما در زمین زمین فرو می ریزد. این اتفاق برای جاناتان ریشتر از نوردسلاند نیز افتاد، تیمی که در سال 20 مربیگری کردید.09.

او مورد اصابت صاعقه قرار گرفت و همچنین برای مدت کوتاهی مرده بود. با کریستین ما خیلی سریع متوجه شدیم که همه چیز خوب پیش می رود، با جاناتان دو ماه طول کشید تا بدانیم که آیا او زنده می ماند یا خیر. بنابراین من هم به آن فکر کردم، آن احساسات را تشخیص دادم. بنابراین من کمی تجربه داشتم و از آن استفاده کردم.

بازیکنان گفتند در آن دوره فوق العاده همدل بودی. به کشیدن کمک کردی تیم در طول مسابقات و پس از آن. آیا برای احساسات خود جایی داشتید؟

فکر کردم باید گروه را رهبری کنم. برای انجام کار درست. من فکر کردم مهم است. اما اگر می خواهید مردم درباره احساسات صحبت کنند، باید خودتان این کار را انجام دهید. علاوه بر این، من باید مطبوعات و کشور را از وضعیت آگاه می کردم. در یورو یک روانشناس در کنار تیم بود و من گاهی با او صحبت می کنم. من با افراد اتحادیه و کارکنان صحبت می کنم. مربی دروازه بان من سرطان دارد و برای زندگی خود می جنگد. ما گفتگوهای بسیار خوبی در مورد زندگی و آنچه از سر گذرانده ایم داریم.

بازی با فنلاند در نهایت از سر گرفته شد. چگونه به آن تصمیم نگاه می کنید؟

تصمیم احمقانه ای بود ای کاش این شهامت را داشتم که به بازیکنان بگویم سوار اتوبوس شوند و به هتل برگردند. دو راه به ما داده شد: از سرگیری یا بازی یک روز بعد در ظهر. هیچ کس نمی خواست یک روز بعد برگردد. بنابراین ما به راه خود ادامه دادیم، اما بازی دیوانه کننده بود. نکته این بود: آیا مسیحی خوب است؟ در آن زمان خوب به نظر می رسید. من به بیمارستان رفته بودم، او را در آغوش گرفتم و احساس خوبی داشتم. که فرصتی برای ادامه فراهم کرد. اما نباید ادامه می دادیم.

شما کریستین را از 11 سالگی می شناسید. او چگونه است؟

او بازیکن بزرگی است اما فرد بزرگتری است. آدم های زیادی را در آن سطح نمی بینید که همیشه پاهایشان را روی زمین نگه دارند که همیشه خودشان هستند. عشق او به فوتبال باورنکردنی است. من هرگز او را بدون توپ نزدیکش ندیده ام. علاوه بر این، او یک فرد بسیار اجتماعی است، او با همه صحبت می کند، هر که هستید. من بازیکنان زیادی را دیده ام که وقتی موفق شدند، زمین را ترک کردند. به همین دلیل من او را خیلی دوست دارم.

ما کاپیتان های بزرگی داریم. Simon Kjær یک رهبر فوق العاده است، Kasper Schmeichel یک کاپیتان رسا عالی است. اگر با کریستین صحبت کنم، در عرض دو دقیقه در مورد فوتبال خواهد بود. او در ریتم بازی، خوانش بازی، احساس مسابقه، کاپیتان است. چشمانش همه چیز را می بیند. او اینگونه رهبری می کند. او قلب و ریتم تیم است.

و حالا او با برنتفورد به فوتبال بازگشته است…

من از اقداماتی که کریستین برداشته بسیار خوشحالم. او چیزی را در آنجا پیدا کرده است که فکر می کند برای او مناسب است. او بیش از 200 بازی در لیگ برتر انجام داده است، بنابراین لیگی است که او می شناسد و استادیوم هایی را که می شناسد. او جایی پیدا کرده است که در آن احساس اطمینان می کند که قدم بعدی در مبارزه را برای بازگشت به میدان بردارد. من بسیار خوشحالم که کریستین سالم و خوشحال است و مشتاقانه منتظر فوتبال بازی کردن است و همه ما می توانیم او را دوباره فوتبال بازی کند.

شما در اولین فصل خود با نوردسلاند قهرمان دانمارک شدید و به ماینز نقل مکان کردید اما به دانمارک برگشتید تا به برادرتان کمک کنید. اوتیستیک است

در چهار سالگی او یک خواننده مسلط بود و من کسی را نمی شناسم که اینقدر درباره موسیقی بداند. با این حال او توسط سیستم منفعل شده است. او در 18 سالگی به جای تلاش برای کمک به او برای رشد ویژگی هایش کنار گذاشته شد. ما این کار را فقط با افراد دارای معلولیت انجام نمی دهیم، ما این کار را با همه انجام می دهیم. ما فکر می کنیم چیزی را می بینیم، وقتی چیزهای بیشتری وجود دارد به آن برچسب می زنیم. من به خاطر او به مردم جور دیگری نگاه می کنم. گاهی اوقات افراد خود را با آنچه معلمان یا والدین به آنها آموزش داده اند محدود می کنند. در نتیجه، آنها به سرعت فکر می کنند: این برای من نیست. من می خواهم سعی کنم آن مرزها را حذف کنم. این شغل معلمی است. به ما نگویید چه کارهایی را نمی توانید انجام دهید، بلکه به ما نشان دهید که چه کارهایی می توانید انجام دهید. این را از برادرم یاد گرفتم.

در دانمارک از زمان یورو به شما “رهبر ملت” می گویندقهرمان بین المللیسباسن. برادرت میفهمه چیکار کردی؟

او بیشتر نگران چیزهای کوچکتر است. او موسیقی را دوست دارد، بنابراین ما به کنسرت رفتیم. سعی می کنم زمان زیادی را با او بگذرانم. اگر جایی بخواند که ممکن است به یک باشگاه انگلیسی بروم، زنگ می‌زند یا می‌نویسد: «چه کار کنم، کریسمس را کجا می‌گذرانیم؟»

پیشنهادات زیادی وجود داشته است، از جمله برخی از انگلیس، اما شما تصمیم گرفتید در دانمارک بمانید. چرا؟

من هنوز کنجکاو هستم که با فوتبال دانمارک چه کاری می توان انجام داد. ما خوب بازی می کنیم، نتایج خوبی می گیریم، مردم را به هم متصل می کنیم، اما هنوز چیزی به دست نیاورده ایم. شما می توانید آن را رویا بنامید، اما من رویاها را دوست دارم.

نسخه ای از این مصاحبه در ماه ژانویه در روزنامه هلندی Volkskrant منتشر شد.