کارگر از قرار دادن اقتصاد بریتانیا در زمینه امن تزلزل نخواهد کرد | ریچل ریوز

تیاو 10 روز گذشته تمام آنچه را که باید درباره این دولت محافظه کار بدانیم به ما گفته است. اول، آنها اقتصاد را با کاهش مالیات غیرضروری و بدون بودجه به افرادی که در راس آنها بودند، به هم زدند، در حالی که همان نهادهایی را که بریتانیا را به مکانی امن برای سرمایه گذاری تبدیل می کنند، تضعیف کردند. اکنون آنها رویکرد شکست خورده خود را دو چندان می کنند.

این بحران زمانی آغاز شد که صدراعظم، کواسی کوارتنگ، برخاست و بودجه کوچک خود را تحویل داد. بازارها بلافاصله واکنش نشان دادند: استرلینگ 3.6 درصد در برابر دلار کاهش یافت در حالی که بازده طلای پنج ساله 50 واحد پایه افزایش یافت. این آشفتگی ادامه یافت و بانک انگلستان را مجبور کرد تا گام بی‌سابقه‌ای تزریق 65 میلیارد پوند به اقتصاد برای جلوگیری از سقوط صندوق‌های بازنشستگی را بردارد – تنها چند روز پس از اعلام اینکه برنامه تسهیل کمی خود را متوقف می‌کنند.

در حالی که اقدامات بانک انگلستان بازارها را تثبیت کرد، نتیجه تصمیمات این دولت تورم بالاتر، نرخ بهره بالاتر و هزینه استقراض بالاتر برای مالیات دهندگان خواهد بود که وضعیت همه ما را بدتر خواهد کرد.

وام مسکن برداشته شد. دیگ های پانسیون نابود شد. قیمت مواد غذایی و سوخت حتی بالاتر می رود. من به سختی آن را مدیریت اقتصادی مسئولانه می نامم. اکنون آنها می خواهند ادعا کنند که این یک مشکل “جهانی” است. اما این نمی تواند فراتر از واقعیت باشد: این بحرانی است که در خیابان داونینگ ایجاد شده است. و همه برای چه؟ بازگشتی به ایده شکست خورده اقتصاد قطره چکانی، که در آن شما ثروتمندان را حتی ثروتمندتر می کنید و امیدوار هستید که به نحوی بخشی از آن به دیگران سرازیر شود.

اما یک مشکل دیگر نیز وجود دارد. من به عنوان یک اقتصاددان سابق بانک انگلستان، می دانم که مؤسسات ما چقدر در تأمین ثبات و اطمینان مورد نیاز اقتصادهای قوی و مطمئن اهمیت دارند.

محافظه‌کاران بانک انگلستان را تضعیف کرده‌اند، تام اسکالر، دبیر دائمی محترم وزارت خزانه‌داری را برکنار کرده‌اند و از انتشار پیش‌بینی‌های دفتر مسئولیت بودجه (OBR) که همیشه باید در کنار رویدادهای مالی در این مقیاس باشد، خودداری کرده‌اند. جای تعجب نیست که بازارها اعتماد خود را به آنها از دست داده اند.

نخست وزیر دوست دارد بفهمد که قوی است – تصمیمات دشواری را می گیرد که برای این کشور مناسب است.

اگر لیز تراس واقعا قوی بود، می‌دانست که کار درست این است که بپذیرد اشتباه کرده است و فوراً به بازارها، مشاغل و خانواده‌ها اطمینان دهد که برنامه‌ای برای تحت کنترل درآوردن امور مالی عمومی دارد. او قوی نیست، او ضعیف است.

اما چه چیزی بدست می آوریم؟ غوغا و ابهام بیشتر.

روز جمعه، زمانی که نخست وزیر و صدراعظم با OBR ملاقات کردند، بارقه امیدی وجود داشت که آنها متوجه اشتباه راه خود شده بودند و شروع به بازگرداندن اوضاع به مسیر اصلی خود خواهند کرد. در عوض، به ما گفته شد که علیرغم اینکه پیش‌بینی‌های OBR در این جمعه به خزانه‌داری تحویل داده شد، تا شش هفته دیگر منتشر نخواهند شد.

این امتناع از علنی کردن گزارشی که بتواند شفافیت را برای بازارها فراهم کند و به مردم بریتانیا اطمینان دهد، اشتباه و مضر است. به همین دلیل من به صدراعظم نامه نوشتم تا از او درخواست کنم که پیش بینی های OBR را به طور کامل در 7 اکتبر منتشر کند. عدم انجام این کار نشان می دهد که دولت چیزی برای مخفی کردن دارد و اعتماد به بریتانیا به عنوان مکانی امن برای سرمایه گذاری را تضعیف می کند.

مقیاس هرج و مرج دولت یک بار برای همیشه نشان داد که حزب کارگر حزب مسئولیت مالی و عدالت اجتماعی است. ما در تعهد خود مبنی بر اطمینان از اینکه اقتصادمان بر روی زمینی باثبات و امن است و هر پوند پول مالیات دهندگان محترمانه رفتار می شود، تزلزل نخواهیم کرد.

این تنها راه برای فراهم کردن پایه‌های یک اقتصاد قوی‌تر و امن‌تر است که بتواند خدمات عمومی ما را تأمین مالی کند – خدمات عمومی که به دلیل تصمیمات دولت‌های محافظه‌کار پی در پی به زانو در آمده‌اند.

به همین دلیل است که به عنوان صدراعظم در سایه حزب کارگر، قوانین مالی را برای دولت بعدی کارگر تعیین کردم تا مطمئن شویم که مسیر روشنی برای تامین مالی پایدار داریم. به همین دلیل است که من و کایر استارمر برنامه‌ای بلندپروازانه را تنظیم کرده‌ایم که اقتصاد ما را رشد می‌دهد، آن را سبزتر و منصفانه‌تر می‌کند و در عین حال مشاغل خوب و مطمئن در همه بخش‌های کشور ایجاد می‌کند.

این استراتژی شامل طرح رفاه سبز ما برای کمک به بریتانیا برای تبدیل شدن به یک رهبر جهانی در صنایع آینده مانند هیدروژن سبز، بادهای شناور دریایی و باتری های الکتریکی برای خودروها می شود. و این به معنای حذف و جایگزینی سیستم منسوخ نرخ‌های کسب‌وکار برای کمک به رونق خیابان‌های بزرگ و کسب‌وکارهای کوچک است. رویکردی بسیار متفاوت از افت اعتباری که ما از محافظه‌کاران داریم.

واضح است که این دولتی است که دیگر نمی توان به آن اعتماد کرد. نخست وزیر باید از اولویت دادن به حفظ چهره بر نجات خانه های مردم دست بردارد، پارلمان را فراخواند و این بودجه فاجعه بار و کامیکازه را اکنون معکوس کند.