“ما آماده و متحد هستیم”: ساکنان لویو برای پیشروی روسیه آماده می شوند | اوکراین

چند روز پیش، مقامات محلی Lviv، در 50 مایلی مرز با لهستان و پناهگاه امن صدها هزار اوکراینی آواره داخلی، دستور دادند ده‌ها مجسمه را در لایی بپیچند تا از آنها در برابر حملات روسیه محافظت شود. 700000 نفر از ساکنان این مکان باشکوه میراث جهانی یونسکو، علیرغم اینکه بمباران‌ها تاکنون دست نخورده بودند، می‌دانستند که در مقطعی زمان برای آنها نیز فرا خواهد رسید.

بنابراین هنگامی که جمعه گذشته شهرهای لوتسک و ایوانو-فرانکیفسک، در حدود 130 کیلومتری اینجا، توسط نیروهای روسیه در یکی از حملات نظامی واقع در نزدیک‌ترین نقطه به غرب از آغاز جنگ مورد هدف قرار گرفتند، جای تعجب نداشت.

شهروندان لویو، از جمله قوی‌ترین حامیان جدایی این کشور از اتحاد جماهیر شوروی، به خوبی می‌دانند که شهر آنها – که روح اوکراین و نماد ناسیونالیسم اوکراین توصیف می‌شود – نشان دهنده هر چیزی است که کرملین از آن نفرت دارد.

واسیل دوهان، 28 ساله، خدمتکار هتل نوبیلیس در لویو، گفت: «هر روز، روس‌ها نزدیک‌تر و نزدیک‌تر می‌شوند. “البته ما کمی می ترسیم. اما ما آماده و متحد هستیم و تسلیم نمی شویم. ما به نیروهای اوکراینی اعتقاد داریم و جامعه بین المللی در کنار ما است. جهان این روزها بالاخره نظاره گر چهره واقعی رژیم روسیه است که به خاطر کشتن مردم بی گناه ما در جهنم خواهد سوخت.»

یک توضیح برای اینکه چرا لووو از اعتصاب اجتناب کرده در حالی که شهرهای همسایه مانند لوتسک و ایوانو-فرانکیفسک بمباران شده اند این است که کرملین می توانست عمدا بزرگراه و خطوط راه آهن شهر را برای انتقال پناهجویان به لهستان باز بگذارد و عمداً بحران عظیم پناهندگان را بر اوکراین متمرکز کند. همسایه

به هر دلیلی، زندگی در خیابان‌های لویو، قلب کلیسای کاتولیک یونانی در اوکراین (بر خلاف مسیحیان ارتدوکس روسی) به‌رغم آژیرهای حمله هوایی روزانه، طبق معمول ادامه دارد. خوانندگان به اجرای برنامه در خیابان های شهر ادامه می دهند و مردم مثل روزهای دیگر بلند می شوند و سر کار می روند. با این وجود، جنگ با تمام ابعاد غم انگیزش هنوز در اینجا قابل مشاهده است: هزاران آواره که به دنبال سرپناه هستند، هر روز از شهرهای شرقی که توسط حملات هوایی با خاک یکسان شده اند، به ایستگاه راه آهن می رسند. حداقل 200000 آواره داخلی در حال حاضر لویو را خانه می‌دانند و ظرفیت شهر را تا حد خود افزایش می‌دهد.

آندری موسکالنکو، معاون شهردار لویو، می گوید: «ما از همه امکانات خود برای پناه دادن به آنها استفاده می کنیم. دانشگاه ها، کلیساها، کارخانه ها درهای خود را به روی آوارگان باز کرده اند. و ما به این کار ادامه خواهیم داد، زیرا ما در قبال آنها تعهد داریم. ما آنها را ناامید نخواهیم کرد. در عین حال، منابع ما بی نهایت نیست.»

جدیدترین ورودی‌ها از کیف و خارکف می‌آیند، جایی که بمب‌گذاری‌ها برای روزها ادامه دارد. در مقایسه با روستاهای شرقی ویران شده، Lviv نسبتا امن است.

تتیانا ترن، روزنامه نگار و مدیر اجرایی 35 ساله، می گوید: «من در روزهای اول جنگ در کیف بودم که بیشتر آن را در یک پناهگاه یا راهرو گذراندم و دیگر به آژیرهای حمله هوایی پاسخ نمی دهم. PEN اوکراین، شعبه محلی سازمان غیردولتی آزادی بیان و حقوق نویسندگان.

بسیاری از مردم در لویو بر این باورند که بمب گذاری های اخیر در لوتسک و ایوانو-فرانکیفسک که حدود دو ساعت با آن فاصله دارند، حداقل دو پیام را به همراه دارند. اولین مورد این است که پیشروی روسیه به زودی می تواند به سرعت به سمت غرب گسترش یابد. دوم این است که هیچ منطقه ای از اوکراین، از جمله لویو، امن نیست.

از زمان شروع تهاجم، لویو به سرعت به یک شهر پادگان تبدیل شده است. این مرکز جنبش ملی‌گرایانه کشور است و با داشتن فرودگاه غیرنظامی و فرودگاه نظامی، ساکنان نگران هستند که به زودی در دید روسیه قرار گیرد.

Moskalenko می گوید: «پس از پنج روز آرامش، ما دوباره شروع به شنیدن آژیرهای حمله هوایی کردیم. ما می دانیم که هر لحظه آنها می توانند به ما نیز ضربه بزنند. ما دیده ایم که روس ها چگونه می توانند بیمارستان ها را بمباران کنند، کودکان و زنان بی دفاع را بکشند. ما دیده‌ایم که آنها در ماریوپل چه کرده‌اند و برای سناریوهای مختلف از جمله حمله احتمالی به قلب شهرمان آماده‌ایم.»

در طول پیشروی نیروهای روسی به کیف، سفارتخانه های خارجی به لویو منتقل شدند و شهر را به نماد دیگری تبدیل کردند – پایتخت دیپلماتیک اوکراین و واکنش غرب.

لویو که در اواسط قرن سیزدهم تأسیس شد، یک شهر سلطنتی پادشاهی لهستان و دومین شهر ثروتمند آن بود. کلیساها، خیابان ها و ساختمان های آن نشان دهنده تاریخ و فرهنگ غنی آن است. این ایده که این شهر باشکوه می‌تواند توسط بمب‌ها با خاک یکسان شود برای مردم آن غیرقابل تحمل است و بسیاری معتقدند که پوتین هرگز شهری با چنین میراث هنری و فرهنگی بی‌اندازه‌ای را بمباران نخواهد کرد.

بقیه لویو را در حال جنگ می دانند و در حال آماده سازی برای حمله روسیه هستند. در دروازه های شهر، نوجوانان پست های بازرسی را با کیسه های شن مستحکم می کنند و داوطلبان برای پیوستن به ارتش صف می کشند. یک کارخانه متالورژی، متخصص در کابل های مسی، در حال تولید موانع ضد تانک است. دانشجویان دانشگاه برای ارتش تورهای استتار می دوزند.

نازار ودوویهنکو، 19 ساله، پیشخدمتی در کافه ای در مرکز شهر، می گوید: «لووف امن ترین مکان در اوکراین است. از زمانی که روس ها به کشور ما حمله کردند، ما در تمام مدت آماده سازی این رویداد را انجام داده ایم. ما دفاع ارضی خود را داریم، ایست بازرسی داریم و بالاخره مقاومت مردم را داریم. و ما مبارزه خواهیم کرد. ما با روس ها مقابله خواهیم کرد.»