چلسی، آرسنال و لیورپول همگی امیدوارند که به شبکه های چند باشگاهی تبدیل شوند | فوتبال

مالکان آرسنال و لیورپول به تاد بوهلی از چلسی پیوستند تا به دنبال ایجاد یک شبکه چند باشگاهی باشند که توسط مالک منچسترسیتی، سیتی فوتبال گروپ، پیشگام بود.

قابل درک است که استن کرونکه از آرسنال – که در حال حاضر صاحب یک تیم MLS است – و همتای لیورپولی او جان دبلیو هنری در حال بررسی اضافه کردن باشگاه های داخل و خارج از اروپا به مجموعه های خود هستند، پس از اینکه بوهلی نشان داد که می خواهد چیزی را ایجاد کند که او آن را “چندین” توصیف کرد. -مدل باشگاهی. آرسنال، لیورپول و چلسی تحت مالکیت آمریکا هستند.

گروه فوتبال سیتی، متعلق به گروه ابوظبی یونایتد، دارای یک باشگاه ثابت در 11 کشور، از جمله سه کشور در اروپا است: تیم اسپانیایی خیرونا، لومل از بلژیک و تیم فرانسوی تروا.

اعتقاد بر این است که بوهلی پس از رد شدن توسط باشگاه برزیلی سانتوس، جایی که پله بیشتر دوران حرفه‌ای خود را در آنجا گذراند، فرآیند یافتن باشگاه‌های دیگری برای سرمایه‌گذاری را آغاز کرده است. گفته می شود که او به تام گلیک، رئیس تجاری جدید چلسی دستور داده است که مسئولیت این فرآیند را بر عهده بگیرد، که می تواند منجر به سرمایه گذاری در باشگاه هایی در لیگ های بلژیک و پرتغال شود. آنها و برزیل به‌عنوان منابع بالقوه پرسود بازیکنان جوان در نظر گرفته می‌شوند، به‌نظر می‌رسد بوهلی با خورخه مندس درباره اینکه کدام باشگاه‌ها را در سرزمین مادری این بازیکن پرتغالی در نظر بگیرد، مشورت کرده است.

کرونکه، مالک کلرادو راپیدز در MLS، دنور ناگتس در NBA، کلرادو آوالانچ در NHL و قهرمان NFL، لس آنجلس رامز در میان دیگران، همچنین احتمال خرید باشگاه‌هایی در برزیل، بلژیک و پرتغال را بررسی کرده است. . در حالی که منابع آرسنال هرگونه برنامه فوری را نادیده گرفته اند، اعتقاد بر این است که این باشگاه می خواهد روابط موجود خود را به ویژه با این کشور آمریکای جنوبی توسعه دهد. پس از تحقیقات فیفا در سال 2006 – قبل از دخالت کرونکه – آرسنال از معاملات نادرست با باشگاه بورن بلژیکی پاک شد.

مالک لیورپول، Fenway Sports Group، مالک شرکت های بیسبال بوستون رد ساکس، پیتسبورگ پنگوینز از NHL است و سال گذشته سهام بزرگی را به RedBird Capital فروخت – شرکتی که قهرمان ایتالیا میلان را در ماه آگوست به مبلغ 1.1 میلیارد پوند خریداری کرد و 85 درصد از سهام آن را در اختیار دارد. تولوز قابل درک است که FSG مایل است به آن پایدار اضافه کند. سخنگوی FSG از اظهار نظر خودداری کرد.

امکان کمک به بازیکنان لیگ‌های ضعیف‌تر برای واجد شرایط شدن برای مجوزهای کار در بریتانیا با استفاده از شبکه‌شان، یکی دیگر از عوامل مهم برای افزایش علاقه به مدل چند باشگاهی است، معرفی قوانین تایید هیئت حاکمه (GBE) پس از برگزیت. این روند برای باشگاه های لیگ برتر بسیار پیچیده تر است. بر اساس مطالعه انجام شده توسط اتلتیک، 9 باشگاه لیگ برتری – آرسنال، برنتفورد، برایتون، کریستال پالاس، لستر، منچسترسیتی، ناتینگهام فارست، ساوتهمپتون و وستهم – با 25 باشگاه در اروپا و خارج از آن ارتباط دارند.

مقررات یوفا ورود به رقابت‌های اروپایی را برای باشگاه‌هایی ممنوع می‌کند که «دارای اوراق بهادار یا سهام سایر باشگاه‌های شرکت‌کننده را در اختیار دارند یا معامله می‌کنند»، اگرچه این امر در صورتی اعمال نمی‌شود که شخصی با سهام ۱۰۰ درصدی در یک باشگاه «نفوذ غیر تعیین‌کننده» داشته باشد. سهامداری در باشگاه دیگری در همان مسابقات.

بوهلی در کنفرانس نمک در اوایل این ماه گفت: “ما به طور مداوم منابع را اضافه خواهیم کرد.” ما در مورد داشتن یک مدل چند باشگاهی صحبت کرده ایم. من دوست دارم به ساختن ردپای ادامه دهم. کشورهای مختلفی وجود دارند که در آن ها داشتن یک باشگاه مزایایی دارد. ردبول در لایپزیگ و سالزبورگ که هر دو در لیگ قهرمانان بازی می‌کنند واقعاً کار خوبی انجام می‌دهد، بنابراین آنها فهمیده‌اند که چگونه این کار را انجام دهند. شما من سیتی را دارید که شبکه بسیار بزرگی از باشگاه ها دارد.

او افزود: فکر می‌کنم چالشی که اکنون چلسی یا یکی از آن‌ها دارد این است که وقتی فوق ستاره‌های 18، 19، 20 ساله دارید، می‌توانید آنها را به باشگاه‌های دیگر قرض دهید، اما پیشرفت آن‌ها را در اختیار می‌گذارید. دست های شخص دیگری فکر می‌کنم هدف ما این است که مطمئن شویم می‌توانیم راه‌هایی را برای سوپراستارهای جوانمان نشان دهیم تا بتوانند به زمین چلسی بروند و در عین حال زمان واقعی بازی را به دست بیاورند. برای من راه انجام این کار از طریق یک باشگاه دیگر در یک لیگ واقعا رقابتی در اروپا است.