آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
دبلیومرغ نیل سیمپسون در مسابقات سوپر جی مردان شروع به دویدن برنده مدال طلا کرد. به طور معمول، وقتی اسکی‌بازان کم بینا را تماشا می‌کنید، یک ارتباط برقرار می‌شود: راهنما خاموش می‌شود و اسکی‌باز مستقیماً پشت سر می‌رود. اما نیل و برادرش اندرو اینگونه نیستند. وقتی زنگ به صدا در می‌آید، اندرو به بیرون پرواز میکند. رویکرد او این است: من می روم تا آنجا که بتوانم از این تپه اسکی کنم و تو باید مرا بگیری.
در سن 19 و 21 سالگی، شاید شادی و ساده لوحی جوانی باشد. تمام چیزی که آنها به آن فکر می کنند این است که چگونه می توانند با بیشترین سرعت ممکن پیش بروند. ایده خطر، از دست دادن، هیچ کدام از اینها به ذهن آنها نمی رسد و این ترکیب کاملی از مواد لازم برای یک ورزشکار موفق است. به همین دلیل است که اجرای آنها برای تماشا کاملاً درخشان و چنین دستاورد خیره کننده ای بود. نمی‌دانم آنها می‌دانند یا نه، اما برادران ممکن است سبک اسکی VI را تغییر دهند. اگر آنها موفق باشند و بتوانند آن را ادامه دهند، آن را به کاری که آندره آغاسی در تنیس انجام داد تشبیه می‌کنم: دائماً تهاجمی، دنبال همه چیز می‌رود و پوست هر توپ را پوست میکند. اگر آنها به برنده شدن ادامه دهند، اسکی بازان دیگر به آنها نگاه می کنند و فکر می کنند: این کاری است که ما باید انجام دهیم.
کسب مدال طلا در روز دوم، شروعی عالی برای بریتانیا را تایید کرد، با برنز میلی نایت و برت وایلد در روز اول، کل کار را آغاز کردند. من احساس می‌کنم با وجود اینکه ما به‌عنوان ورزشکار انفرادی در بازی‌ها مسابقه می‌دهیم، وقتی می‌بینید که دیگر اعضای تیم مدال می‌گیرند، تأثیر روانی دارد، تقریباً مانند موجی که بقیه اعضای تیم را می‌کشد. مثل این است: خوب، آن بچه ها مدال گرفته اند، ما باید بازی خود را بالا ببریم، این سطح تیم است. مقایسه را ببخشید، اما تیم المپیک زمستانی احتمالاً با گذشت روزهای بدون مدال، فشار را احساس کرد. این کار را سخت‌تر و سخت‌تر کرد و من خیلی خوشحالم که پارالمپیک بریتانیا مدال خود را در روز اول به دست آورد. در یک یادداشت خودخواهانه، برای پوشش ما نیز فوق‌العاده بود: مدال‌ها چیزی هستند که تماشاگران را وارد میدان می‌کنند.
همه اینها تا کنون خبر خوبی برای GB نبوده است و مخالف آن موج موفقیت چیزی است که به نظر می رسد تیم چرخش ویلچر را تحت تأثیر قرار داده است. آنها به نیمه نهایی نرسیدند و در گروه مقدماتی هشتم شدند و از سوچی در سال 2014 مدالی کسب نکردند. به نظر می رسد زمان آنها فرا نرسیده است و شاید آنها به نوعی شروع مجدد یا در تمرینات خود نیاز داشته باشند. برنامه، شاید جذب روانشناس یا حتی تغییر کادر مربیگری. شاید فقط خون تازه وارد می شود، اما به نظر می رسد باید اتفاقی بیفتد. درست همانطور که ورزشکاران از آخرین لحظه موفقیت خود نیرو می گیرند، هنگامی که شما در یک چرخه یا چرخه عدم پیشرفت قرار می گیرید، شکستن آن واقعاً دشوار می شود.
البته این بازی ها بسیار بیشتر از بریتانیای کبیر بوده اند. من الان 22 سال است که در پارالمپیک شرکت می کنم و قبلاً هرگز در بازی هایی مانند آن حضور نداشته ام. به نظر می رسد در یک جهان جایگزین زندگی می کنم، چیزی به طرز وحشتناکی سورئال. از همان لحظه‌ای که در هواپیما باز شد، شدید بود. ده ها نفر با لباس های hazmat از شما استقبال می کنند و سپس از فرودگاه عبور می کنید و فرودگاه خالی است، مثل اینکه در صحنه ای از 28 Days Later هستید. در نهایت وقتی به بازی ها می رسید، اخباری را از بقیه جهان می شنوید.
سوالی که وقتی وارد شدیم در مورد کمیته پارالمپیک روسیه و تیم های بلاروس بود – آیا آنها اجازه رقابت خواهند داشت؟ ابتدا پاسخ مثبت بود و با وجود اینکه فهمیدم کمیته بین المللی پارالمپیک در موقعیت سختی قرار دارد، به طور غریزی احساس کردم این تصمیم اشتباهی بود. دهکده پارالمپیک نیز مکان بسیار ناراحت کننده ای بود. ورزشکارانی که مردم می‌خواهند آنها را غیرسیاسی بدانند، فقط روی رقابت تمرکز کردند، صحبت کردند. در عرض 24 ساعت تصمیم معکوس شد.
یک هفته به پایان رسید و من این افتخار و افتخار را داشتم که با والری سوشکویچ مصاحبه کنم. او رئیس کمیته پارالمپیک اوکراین است و تصمیم داشت که آیا و چگونه ورزشکاران خود را به بازی ها برساند یا خیر. او گفت که آنها هر روز به این فکر می‌کردند که از این رقابت‌ها خارج شوند، اما به این نتیجه رسیدند که حضور اوکراین در این بازی‌ها مهم‌تر است و مردم بدانند که چه کسانی هستند و برای چه چیزی دفاع می‌کنند.
با این حال، چیزی که واقعاً در ذهن من ماندگار شد، در پایان مصاحبه ما آمد. گفتم چند روز دیگر بیشتر ما چمدان‌هایمان را می‌بندیم و به خانه می‌رویم. از او پرسیدم که او و تیمش کجا خواهند رفت و او نمی دانست. او نمی‌دانست که آیا آنها خانه‌هایی برای رفتن دارند، آیا خانواده‌هایی برای بازگشت دارند یا خیر. نمی دانست قرار است چه کار کنند. می توانید تصور کنید؟
من حتی نمی توانم به کلماتی برای توضیح آن فکر کنم. هرگز تصور نکنید که چه نوع قدرت ذهنی، چه نوع ماده ای که به عنوان یک انسان نیاز دارید تا بتوانید به اینجا بیایید و همچنان رقابت کنید. نه فقط رقابت کنید، بلکه بیرون بروید و 25 مدال کسب کنید. حرفی برایش ندارم من فقط می توانم با تحسین به این بچه ها نگاه کنم.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
