جادو، آزادی و آسیب: یادآوری اولین بازی گازا برای لاتزیو 30 سال بعد | پل گاسکوئین

مکشتی در این سالگرد سخت است. می‌توان بر فضای باورنکردنی ورزشگاه المپیکو، مملو از هواداران لاتزیو و بنرهایی به زبان انگلیسی که شعارهای “خوشامدگویی” مانند: “پسران گازا اینجا هستند” را به نمایش گذاشت. زنان شگ. آبجو بنوش». به همان اندازه جالب توجه به اولین حضور او، حماسه های مختلف نقل و انتقالات و مصدومیت است که منجر به فاصله 498 روزه بین آخرین بازی او برای تاتنهام و اولین بازی او برای لاتزیو شد.

ارزش یک کتابخانه در مورد مبارزات گاسکوئین، اهمیت فرهنگی او در دهه 1990 و احساساتی که او در هواداران فوتبال برمی انگیزد، نوشته شده است. اما آنقدر درباره گاززا نوشته شده است که خاطره جمعی از او به عنوان یک فوتبالیست شروع به محو شدن کرده است. در اینجا، پل گاسکوئین فوتبالیست فوق العاده و هدایایی را که در زمین به نمایش گذاشت به یاد می آوریم. خوشبختانه 47 دقیقه ای که او برای لاتزیو مقابل جنوا در 27 سپتامبر 1992 بازی کرد، عالی و مضحک بودن خاک طلای فوتبال او را نشان داد.

این بازی چهارمین بازی لاتزیو در این فصل بود. آن‌ها در سال‌های اخیر سرمایه‌گذاری هنگفتی انجام داده‌اند و دو تیم تهاجمی آلمانی توماس دال و کارل‌هاینز ریدل و همچنین آرون وینتر ستاره‌دار آژاکس را به خدمت گرفتند. روی کاغذ، استعدادهای موجود در تیم بهتر از سه تساوی قبل از بازی جنوا بود، بنابراین فشار بر گاسکوئین بود تا فصل را شعله ور کند. علیرغم شروع لکنتی تیم، جوزپه سیگنوری در صدر جدول گلزنان سری آ قرار گرفت، که به کمک دو گل او مقابل سمپدوریا در روز افتتاحیه، بازی که فصل را آغاز کرد و همچنین پوشش خبری فوتبال ایتالیا در کانال 4، به او کمک کرد.

با نگاهی تازه به بازی جنوا، مهمترین نکته در اوایل بازی این است که گاززا چند بار بند کفشش را بسته است. رفتار جنون آمیز او به خوبی ثبت شده است – او می گوید که در اسپرز به او پول داده اند تا او را آرام کند و او معتقد است که این عامل مهمی در آسیب احتمالی پایان دوران حرفه ای او در فینال جام حذفی 1991 بوده است. توری ها داستان فوتبالیستی را روایت می کنند که می خواهد دوباره شروع کند و خود را در بهترین لیگ جهان ثابت کند. شاید سعی می کرد ذهنش را کنترل کند و توجهش را به بازی جلب کند. این، یا فقط در بستن بند کفشش خیلی خوب نبود.

در هر صورت، او به وضوح می خواست تحت تاثیر قرار دهد. او در سمت چپ و راست هافبک هجومی ظاهر می شود. او در لبه منطقه پرسه می زند. او توپ را می گیرد تا یک ضربه ایستگاهی بزند تا اولین فرصت لاتزیو ایجاد شود. او به عقب برمی گردد تا به خط دفاعی ملحق شود تا حمله را از عمق شروع کند. همه در 10 دقیقه اول بازی. آیا تا به حال یک فوتبالیست انگلیسی با چنین آزادی بازی کرده است؟

تاثیرگذار است اما بیش فعال است. به نظر می رسد بقیه اعضای تیم لاتزیو به یک برنامه تاکتیکی محکم پایبند هستند، در حالی که گازا در حیاط خلوت بازی می کند و مشتاق تحت تاثیر قرار دادن همتایان خود است که به مدت 498 روز زمین گیر شده اند. با رقابت سختی که از سوی Doll and Winter در میانه میدان وجود داشت، شاید او سعی داشت سیگنالی را به مدیر جدید خود، دینو زوف ارسال کند.

کفش های بنددار و تمرکز ذهن، او توپ را در خط میانی برمی دارد و به بالا نگاه می کند. ری ویلکینز، در باکس تفسیر کانال 4، از او خواسته است که چند پاس معقول بازی کند تا پس از مدت طولانی، راهش را به بازی آسان کند. شاید توری ها این کار را انجام داده باشند، زیرا او توپ را در اختیار Doll قرار می دهد که آن را جلو می برد. توپ شل می‌شود و گازا آن را برمی‌دارد، اما به نظر می‌رسد او قادر به انجام هیچ کاری غیر از تلاش برای انجام دادن چیزها نیست – او یک توپ را به سمت ریدل شلیک می‌کند که نمی‌تواند آن را به یک حمله معنادار تبدیل کند.

این لحظه به ظاهر پیش پا افتاده در بازی – حمله ای که کاملاً اتفاق نیفتاد – حاوی جوهر واقعی Gazza است. میل او به سرگرمی همیشه پیروز می شود. این به او هاله ای در استادیوم داد، که چند دقیقه بعد به نمایش درآمد و او اولین قطعه جادوی واقعی گاززا را در پیراهن لاتزیو تولید کرد.

او در گوشه محوطه جریمه است، یک استپ اوور یک نفر را شکست می دهد و یک سرعت ناگهانی او را از سد برانکو، مدافع چپ جنوا می برد. این بازیکن برزیلی موفق می شود تا سانتر را مهار کند اما هواداران روی پاهای خود بلند می شوند. حجم ذکر زیاد می شود و حس تماشایی بیشتر می شود. کانال 4 به غرفه ها و ده ها کاهش می دهد طرفداران در حال جهش هستند.

منطق فوتبالی نشان می دهد که چنین حرکتی باعث ایجاد اعتماد به نفس در بازیکن می شود و او را آرام می کند. در غیر این صورت، برای گازا برعکس عمل می‌کند، که به نظر می‌رسد ذهنش فقط فعالیت‌های فوتبالی را پردازش می‌کند که توپ را به جلو می‌برد، فرصت ایجاد می‌کند یا جمعیت را بالا می‌برد. همانطور که بسیاری پیشنهاد کرده‌اند، طرفداران به دلیل پیشینه و رویکرد او به زندگی احساس می‌کردند با Gazza مرتبط هستند، اما به راحتی می‌توان فراموش کرد که نحوه بازی او کاتالیزور موقعیت قهرمان مردمی او بود.

پانزده دقیقه بعد، او تصمیم می‌گیرد در بیرون از محوطه جریمه خود از کنار پرس جنوا دریبل بزند، جمعیت در حال جوشیدن است و حرکتی روان از آن بیرون می‌آید. بلافاصله پس از آن او سعی می کند کرایف را از دو نشانگر دور کند، توپ را از دست می دهد و سپس خلع کننده خود را هک می کند. او خوش شانس است که از کارت زرد فرار می کند، اما به نظر می رسد هواداران اهمیتی نمی دهند – مردی در زمین بازی است که ارزش قیمت بلیط را درک می کند.

سپس، نقطه برجسته نیمه. یک فرصت خوب رایدل ذخیره می شود و توپ در لبه محوطه به گاسکوین می رسد. او حداقل قابل پیش بینی ترین گزینه را انتخاب می کند، تصمیم می گیرد در مسیر چهار مدافع دریبل بزند، توپ را با سرعت و دقت خیره کننده از پا به پا هدایت می کند، اما وزن اعداد داخل جعبه حمله را خنثی می کند. حتی اگر نتیجه 0-0 باقی بماند، صدای سکوها بالا می رود.

در این لحظات سرگرمی، خطاهای فراوان، پاس های نابجا و دریبل های ناموفق وجود دارد. اینها کاملاً در تضاد با Doll هستند که نقش هافبک هجومی مشابهی را ایفا کرد و در طول نیمه تحت تأثیر قرار گرفت. با وجود این، موقعیت هایی که توسط آلمانی با استعداد ایجاد شد، ضربان قلب را به اندازه کار گاززا افزایش نمی دهد. به نظر می رسد آنها نتیجه ای منطقی از یک برنامه تاکتیکی هستند تا یک نگاه خود به خودی برای جلب توجه.

با نزدیک شدن به پایان نیمه اول، آخرین جنبه از شخصیت فوتبالی گاززا آشکار می شود: آسیب پذیری عمیقی که در هر چیزی که او لمس می کرد نفوذ کرد. ماریو بورتولاتزی، هافبک جنوا در یک تکل اشتباه می کند و گاسکوئین در حالی که زانوی راست خود را نگه می دارد، به طرز ناخوشایندی فرود می آید، زانویی که او را به مدت 498 روز از زمین دور نگه داشت. او بلند شده است اما اندکی بعد به زمین باز می گردد.

دوربین زوم می کند و او مانند یک کودک ترسیده به نظر می رسد. سی سال بعد، هنوز تماشای آن دردناک است. ورزشگاه ساکت می شود. واضح است که همه چیز خوب نیست. او لحظات پایانی نیمه را لنگان می گذراند و زوف تعویض می شود. اولین بازی او تمام شده است و همه حاضران در ورزشگاه می ترسند که بدتر شود، اما خوشبختانه مصدومیت او را تنها برای چند هفته از میادین دور نگه می دارد.

گاسکوئین در زندگی نامه خود فاش کرد که فکر می کرد کارش در آن لحظه به پایان رسیده است. با وجود این نگرانی ها، او همچنان هر بار که توپ را لمس می کرد، خود را در معرض آسیب دیدگی قرار می داد. این او را به یکی از بهترین فوتبالیست های خیابانی در تمام دوران تبدیل کرد و هزاران هوادار سپاسگزار را در رم در 27 سپتامبر 1992 سرگرم کرد. اما انگیزه او برای انجام کارهای غیرمنتظره چیزی است که او را در قلب هواداران فوتبال ایتالیا زنده می کند.