مرگ مهسا امینی می تواند جرقه ای باشد که ایران پیرامون حقوق زنان را روشن می کند | ایران

روزی که خبر مرگ مهسا امینی در سراسر ایران پخش شد، زن جوانی با سر تراشیده به معترضانی که در بیرون بیمارستان کسری تجمع کرده بودند، پیوست، جایی که امینی از روزها قبل از دستگیری خشونت‌آمیزش توسط پلیس اخلاق ایران در کما بود.

او یک کیسه پلاستیکی پر از موهای بلندش را در دست داشت که به نشانه همبستگی با امینی و در مخالفت با سرکوب فزاینده زنان توسط رژیم، کوتاه شده بود.

یک هفته بعد، و اعتراضات ناشی از مرگ امینی در استان کردستان و تهران و همچنین شهرهایی مانند رشت، اصفهان و قم، یکی از محافظه‌کارانه‌ترین شهرهای ایران از نظر مذهبی بالا گرفته است.

خشم در سراسر ایران از بی‌معنای وحشیانه مرگ امینی آتش اعتراضات را روشن کرده است و برخی معتقدند که استیصال فزاینده مقامات برای خاموش کردن آن نشانه‌ای از قدرت و شتاب روزافزون جنبش حقوق زنان در ایران است.

آنابل سربرنی، استاد بازنشسته مرکز مطالعات ایران در دانشگاه سواس لندن، گفت: «مسائل زنان مدت‌هاست که کاتالیزوری برای اقدامات سیاسی گسترده‌تر در ایران بوده است». “این می تواند باشد. این می تواند لحظه ای باشد که مردم با انگیزه همه مشکلاتی که امروز ایران با آن مواجه است، مانند افزایش تورم، بحران زیست محیطی و عدم مشارکت دموکراتیک، حول این مسائل زنان متحد شوند تا رژیم را به چالش بکشند.»

طی هفته گذشته، زنان در خط مقدم بسیاری از تظاهرات‌ها حضور داشتند و برخلاف قانون سخت‌گیرانه حجاب و اجرای وحشیانه آن، سر خود را تراشیدند و روسری خود را سوزاندند که منجر به دستگیری امینی 22 ساله و ادعایی مرگ وی شد.

سربرنی گفت: «جنبش زنان در ایران در ماه اول جمهوری اسلامی آغاز شد و حداقل در 20 سال گذشته در حال جوشیدن بوده است. این جنبش به عنوان حامل ارزش‌های مترقی اجتماعی تلقی می‌شود… بسیاری از ایرانیان جنبش زنان را دارای پتانسیلی می‌دانند که نیروی اجتماعی بعدی برای ایجاد موج باشد.»

زنان همیشه کلید به چالش کشیدن رژیم بوده اند. از زمانی که وبلاگ نویسی آنلاین یک دهه پیش به شکل رایجی از مخالفت های روزمره تبدیل شد، زنان و افراد LGBTQ+ بر این حوزه تسلط داشتند. امروز، برخی از مهم‌ترین جنبش‌های ضد رژیم توسط زنان در فضای مجازی ایجاد شد، از جمله آزادی یواشکی من، صفحه‌ای در فیسبوک که در سال ۲۰۱۴ توسط روزنامه‌نگار فمینیست ایرانی مقیم تبعید، مسیح علی‌نژاد راه‌اندازی شد و زنان را به انتشار عکس‌های سلفی بدون حجاب تشویق کرد. .

برداشتن علنی حجاب دولتی از آن زمان به نشانه جهانی نفی رژیم تبدیل شده است و ایرانیان را از سراسر طیف مذهبی متحد می کند. از ماه‌ها قبل از دستگیری و مرگ امینی، زنان با هشتگ‌های اعتراضی ضد حجاب در شبکه‌های اجتماعی گرد هم می‌آمدند و ویدیوهایی از خود منتشر می‌کردند که با سرهای خود راه می‌رفتند یا در خیابان‌ها مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفتند. در هفته‌های قبل از دستگیری امینی به دلیل عدم رعایت حجاب، مقامات سلسله ای از دستگیری، ضرب و شتم و اعترافات اجباری زنان را انجام داده بودند.

از جمله سپیده رشنو، زن 28 ساله‌ای بود که پس از انتشار ویدئویی در اتوبوسی که موهایش را پوشانده نشان می‌داد، بازداشت شد. گزارش شده است که رشنو در حین بازداشت مورد ضرب و شتم قرار گرفته و مجبور به عذرخواهی در تلویزیون ملی شده است.

آزاده اکبری، محقق دانشگاه توئنته هلند، در این باره می گوید: «کنترل بدن زنان و ظلم به زنان فقط یک موضوع سیاست دولت فعلی نیست. بنیانگذار ایدئولوژی

«اینها اعتراض به حجاب اجباری و کنترل زنان است. آنها حتی در میان زنانی که به اسلام اعتقاد دارند و آن را انتخاب می کنند، حمایت می کنند، اما با حجاب اجباری موافق نیستند و قطعا با خشونتی که برای اجرای آن استفاده می شود، موافق نیستند.»

حجاب که روسری زنان مسلمان است، پس از انقلاب اسلامی 1979 در ایران اجباری شد که منجر به سرنگونی شاه و نصب آیت‌الله خمینی به عنوان رهبر عالی کشور شد. قوانین تنظیم کننده رفتار زنان و محدود کردن مشارکت آنها در زندگی عمومی به ویژگی بارز رژیم تبدیل شد، زیرا آزادی زنان به عنوان نیروی امپریالیسم فرهنگی غرب معرفی شد.

در Her Stage ثبت نام کنید تا مستقیماً از زنان باورنکردنی در جهان در حال توسعه در مورد مسائلی که برای آنها مهم است بشنوید که هر ماه به صندوق ورودی شما ارسال می شود: