“به کارگران یک صندلی برابر بدهید”: فشار بر Levi’s برای محافظت از کارکنان کارخانه | کارگران پوشاک

کارگران و فعالان کمپینی برای سوق دادن Levi’s، یکی از بزرگترین برندهای پوشاک جهان، برای امضای یک توافق بین المللی برای سلامت و ایمنی کارگران در بنگلادش و پاکستان انجام داده اند.

در 24 آوریل 2013، ساختمان رانا پلازا در داکا، بنگلادش، که پنج کارخانه تولید پوشاک را در خود جای داده بود، در مرگبارترین فاجعه در تاریخ صنعت پوشاک، 1134 کشته و حدود 2500 زخمی برجای گذاشت.

در پی این حادثه، برندهای مد توافقنامه‌ای بین‌المللی امضا کردند که از نظر قانونی آنها را ملزم به پرداخت هزینه بازرسی‌های ایمنی در صنعت پوشاک بنگلادش، که دومین صادرکننده بزرگ پوشاک در جهان پس از چین است، می‌داد. اما از سال 2013، برندهای برتر پوشاک متعددی از امضای توافقنامه و تمدیدهای بعدی خودداری کردند.

در سال 2021، یک توافقنامه بین‌المللی گسترده‌ای ایجاد شد که شامل مقررات ایمنی و بهداشت بیشتر کارگران فراتر از آتش‌سوزی، بازرسی‌های الکتریکی و ساختاری و تعمیرات کارخانه‌ها می‌شود. کارخانه های پوشاک در پاکستان و بنگلادش را پوشش می دهد.

مقررات بهداشت و ایمنی کارگران شامل پوشش شکایات ناشی از اضافه کاری بیش از حد، عدم مرخصی زایمان، استراحت منظم، دسترسی به آب تمیز و حمام، و حوادث محل کار مانند گرمازدگی و جراحات است. همچنین مکانیزمی برای شکایت کارگران فراهم می کند که در آن کارکنان می توانند به طور محرمانه تخلفات را گزارش کنند و امضاکنندگان را ملزم به حمایت از روند شکایت کنند.

بیش از 170 برند مد از جمله آدیداس، عقاب آمریکایی، Fruit of the Loom، H&M، Zara، Hugo Boss، Puma، Primark و PVH که مالک برندهای Calvin Klein و Tommy Hilfiger هستند، این قرارداد را امضا کرده اند.

Remake غیر انتفاعی مستقر در ایالات متحده، با مشارکت فدراسیون پوشاک Sommilito Sramik، که نماینده 70000 کارگر زن پوشاک در بنگلادش، بنیاد آموزش کار در پاکستان، وابسته به اتحادیه بین المللی کارکنان خدمات مستقر در ایالات متحده است. کارگران متحد و کمپین لباس پاک مستقر در هلند، که شامل 235 سازمان کارگری است، شراکتی را برای تحت فشار قرار دادن Levi’s برای امضای توافقنامه تشکیل داده اند.

«توافق بین‌المللی تازه گسترش یافته فراتر از ایمنی ساختمان است. بنابراین این واقعاً یک راه نجات و راهی برای کارگران است تا هر گونه نگرانی در مورد رفاه یا محل کار را به اشتراک بگذارند.»

او توضیح داد که کارگران Levi’s را به دلیل حضور قابل توجه آن در پاکستان و بنگلادش که بیش از 20 کارخانه دارد، متمایز کرده اند.

“ما به طرز مفتضحانه ای از اثربخشی ادعایی برنامه ایمنی خود Levi عقب نشینی می کنیم. دلیل آن این است که خود کارگران پوشاک گفته اند – از طریق Covid-19 [and] بارنبلات گفت: در پس زمینه رکود اقتصادی – زندگی و رفاه آنها به سادگی تهدید شده است و آنها خط مستقیمی با برندها ندارند.

او افزود: «این توافق به کارگران یک صندلی مساوی در میز می دهد. برنامه‌های حسابرسی خصوصی این کار را نمی‌کنند و در 30 سال گذشته به سادگی مؤثر نبوده‌اند.»

به عنوان بخشی از این کمپین، فعالان نامه‌هایی را تحویل داده‌اند، صدها ایمیل به هیئت مدیره Levi’s ارسال کرده‌اند، و در اوایل ماه جاری در فروشگاه‌های Levi’s در شیکاگو، فیلادلفیا، واشنگتن دی سی، لندن، دهلی، بنگلور، داکا و چندین شهر دیگر فعالیت‌هایی برگزار کرده‌اند. .

در شهادت هایی که به دلیل ترس از انتقام به صورت ناشناس ارائه شد، کارگران بنگلادش که برای Levi’s لباس می سازند، مسائلی مانند گرمازدگی، سوء استفاده از مدیران و اضافه کاری اجباری را مطرح کردند.

ما از نظر تدابیر ایمنی چیز زیادی نداریم. به ما نگهبان ماشین نمی دهند. ما به آب تمیز یا سرد دسترسی نداریم. خیلی گرم است اما هنوز باید آب گرم بنوشیم. مردم اغلب به دلیل گرما غش می کنند. ما به مراقبت های پزشکی دسترسی نداریم.

آنها افزودند: «ما مجبوریم اضافه کار اجباری کنیم. اگر اضافه کاری وجود نداشته باشد مجبوریم از یک تا یک ساعت و نیم بدون حقوق کار کنیم. سرپرستان و مدیران ما رفتار بسیار بدی با ما دارند. آنها به ما حمله لفظی می کنند. اگر اعتراض کنیم یا عقب نشینی کنیم، به ما می گویند اخراج خواهیم شد.»

این گروه‌ها همچنین Levi’s را متهم کرده‌اند که با استفاده از کارخانه‌هایی که تحت این توافقنامه هستند بدون امضای آن، از توافق خارج شده است، زیرا مارک‌ها بازرسی‌های ایمنی و نظارت بر کارخانه‌ها را از طریق این توافق جبران می‌کنند.

Levi’s با استناد به چندین برنامه و تلاش داخلی، همه شکایات از کمپین و ادعاهای مربوط به مسائل ایمنی و بهداشت کارگران را رد و رد کرد. سخنگوی Levi’s این کمپین را یک ترفند تعامل در رسانه های اجتماعی توصیف کرد.

سخنگوی Levi’s در ایمیلی گفت: «ما با هدف و روح توافق بین‌المللی موافقیم و پیشرفتی را که به دست آورده است تحسین می‌کنیم. اما این تنها راه حمایت از کارگران در بنگلادش یا هر جای دیگر نیست. ما بر این باوریم که برنامه‌های ما، با کنترل‌ها و تعادل‌هایشان، به ما کمک می‌کنند تا بیشتر پیش برویم و به ما چابکی بیشتری برای پیاده‌سازی یادگیری‌های جدید و گسترش سیستم‌هایمان در کشورهای دیگر می‌دهند (که ما فعالانه انجام می‌دهیم).

آنها افزودند: “با اذعان به اینکه همیشه جا برای بهبود وجود دارد، ما به تقویت و گسترش برنامه‌های خود ادامه می‌دهیم، و وقتی از امکاناتی که در جایی که باید باشند یا کارگرانی که شکایت دارند می‌شنویم، این موارد را بررسی می‌کنیم، و اجباری می‌کنیم که تامین‌کنندگان ما به آنها رسیدگی کنند. هر مشکلی که پیدا می‌شود، و پیشرفت آنها را از نزدیک دنبال کنید تا از انطباق اطمینان حاصل کنید.»