دیگر به ترکیب های سفت و سخت فکر نکنید: فوتبال اکنون برای آن بسیار پویا است | فوتبال

بپیش از هر بازی، آیین هر هوادار، کارشناس، بازیکن یا مربی این است که به ترکیب ها و ترکیب ها نگاه کند. بحث در مورد چگونگی نبرد تاکتیکی بین یک تیم که مثلاً 4-4-2 بازی می کند و تیم دیگر با 3-5-2 عمل می کند، مورد بحث قرار خواهد گرفت، اما در عصر مدرن همه چیز بسیار پیچیده تر است و بازیکنان کار نمی کنند. در یک سیستم سفت و سخت درعوض، آنها نقش‌های فردی را در یک طرح با دقت طراحی شده دارند.

امروزه همه سیستم‌ها هیبریدی و پویا هستند و تعریف آن‌ها در قالب‌های سنتی بسیار ساده‌سازی شده است. نحوه ترکیب یک تیم برای شروع بازی، منعکس کننده آنچه قرار است برای 90 دقیقه آینده رخ دهد، نیست. فوتبال سطح بالا در حال تبدیل شدن به NFL است، جایی که مربیان برنامه های خاصی برای مراحل مختلف بازی دارند. بازیکنان می‌دانند زمانی که تیمشان مالکیت توپ را در اختیار دارد، کجا باید باشند تا در انتهای کار زمین، توپ را به موثرترین بازیکنان برسانند.

بهترین مثالی که اخیرا از روان بودن در گیم پلی دیدم، چلسی و تاتنهام بود. کاری که چلسی در پنج خط دفاعی انجام می داد را خیلی دوست داشتم: ریس جیمز در سمت راست سه مدافع میانی قرار داشت و روبن لوفتوس چیک در سمت راست وینگر بود. در چارچوب وظایف جیمز این بود که به سون هیونگ مین نزدیک شود و اگر کره جنوبی وارد خط میانی شود، جیمز با او می رفت و دیگران فضای خالی را پوشش می دادند. گاهی اوقات جیمز با لوفتوس چیک در وینگر راست عضوی از سه مدافع بود، گاهی اوقات این نقش ها برعکس می شد و گاهی اوقات جیمز هافبک میانی یا دفاع راست بود. او و لوفتوس چیک در یک کار سه یا چهار نقش داشتند. اینها جنبه های چند وجهی فوتبال مدرن هستند.

زنان چلسی تحت رهبری اما هیز با همین فلسفه عمل می کنند. یکشنبه گذشته مقابل لیورپول، آنها در نحوه حرکت و چرخش خود روان بودند. هافبک های مرکزی در سمت چپ و مهاجمان در دفاع چپ به پایان رسیدند. چرخش بسیار زیاد بود، شاید کمی بیش از حد. این به طور بالقوه یک مورد آزمایش بود تا ببینیم چگونه می توانند از برنامه های مختلف در طول فصل استفاده کنند. این اولین بازی بود و آنها سعی می کردند به سطح سیالیت مورد نیاز عادت کنند.

تیم ها اغلب با چهار یا پنج دفاع می کنند و با پنج یا شش حمله می کنند. ما آن را در منچستر سیتی زیر نظر پپ گواردیولا زیاد دیده ایم. او قبلاً یک مدافع کناری داشت که به هافبک مرکزی می آمد و اکنون تقریباً دو مدافع را می بینیم. آن دو بخشی از چهار دفاع و سپس شش حمله او هستند. بازیکنانی مانند کوین دی بروین را نمی توان به عنوان یک موقعیت یا موقعیت دیگر در کبوتر سوراخ کرد. او به جایی می رود که می تواند بیشترین تأثیر را داشته باشد. تلاش برای تعریف نقش او غیرممکن است. او فقط می‌داند که باید کجا باشد تا از ویژگی‌های باورنکردنی خود نهایت استفاده را ببرد، چه از وسط باشد و چه از وسط، و یک سیستم هجومی ترکیبی به او اجازه می‌دهد تا در موقعیت‌های مناسب در موثرترین زمان حرکت کند.

اینها تئوری های پیچیده فوتبال هستند و برای اینکه بازیکنان بفهمند چه چیزی از آنها خواسته می شود نیاز به مربیگری عالی است. بهترین مربیان می‌توانند مسائل را ساده‌تر کنند تا امکان استفاده از اطلاعات فراهم شود. اگر مستند اخیر آرسنال را دیده باشید، می‌دانید که چگونه میکل آرتتا با نقاشی‌ها و توضیحات واضحش همه چیز را خراب می‌کند.

گرانیت ژاکا در این فصل به طور قابل توجهی بالاتر از زمین برای آرسنال بازی کرده است، زیرا کسی پشت سر او همین کار را کرده است. مردم به ژاکا به عنوان یک هافبک دفاعی فکر می کنند اما اکنون او در موقعیت های مناسبی در مناطق تهاجمی بیشتری قرار می گیرد. اگر به نقشه حرارتی او نگاه کنید، او در مجموع بسیار بالاتر است زیرا آرسنال از یک دفاع چهار دفاعی شروع می‌کند، اما زمانی که مالکیت توپ را در اختیار می‌گیرد به سه می‌رسد و الکساندر زینچنکو یا بن وایت وارد خط میانی می‌شوند و به ژاکا اجازه می‌دهند تا در زمین پیشرفت کند. گاهی هر دو مدافع کناری صعود می‌کنند و توماس پارتی به عنوان مدافع میانی سوم باز می‌گردد. بازیکنان باید واقعاً از نظر ذهنی قوی و از نظر تاکتیکی زیرک باشند تا بتوانند با خواسته‌هایشان کنار بیایند و درک آنها واقعاً مهم است.

یکی از دلایل پشت سر این تغییرات هدفمند در تاکتیک ها، استفاده فزاینده – و حیاتی – از آمار است. حجم باورنکردنی اطلاعات در دسترس مربیان وجود دارد که توسط تیم های تحلیلگرانی که می توانند به بهترین استفاده از آن کمک کنند، پشتیبانی می شود. با بهبود تناسب اندام، تاکتیک ها و داده ها، مربیان می توانند کارهای مختلفی انجام دهند. برای آنها استفاده حداکثری از آمار و نقشه های حرارتی برای تدوین برنامه ها است.

مدیران نقطه ضعف را در کجای حریف مشخص می کنند و نقش فردی را برای یک بازیکن اضافی ایجاد می کنند تا از آن سوء استفاده کند. به عنوان مثال، اگر در سمت راست حریف شکنندگی وجود داشته باشد، وجود یک بازیکن اضافی با نقشی خاص در آن ناحیه به طور بالقوه حیاتی است.

نکته عجیب این است که بسیاری از فوتبالیست های سابق بازخورد را از دست می دهند. این است که چگونه آمار ریشه در ورزش است. همه چیز برای ما بر اساس آمار است: سرعت شما، تعداد پاس‌هایی که می‌دهید، میزان پاس‌های کامل، خطاهای دریافت شده، شوت‌ها، سیوها. وقتی در زندگی عادی آن را نداشته باشید، دلتنگ آن می شوید.

فوتبال محیطی پویا است که در حال سازگاری و تغییر برای بهتر شدن است. تاکتیک ها به ترکیب های سفت و سخت محدود نمی شود. بهترین صنایع از تحقیقات برای بهبود استفاده می کنند و فوتبال این کار را با استفاده از آمار برای استفاده حداکثری از نقاط قوت خود و سایر نقاط ضعف انجام می دهد.