کشور ما آرزوی اتحاد را دارد – اما دولت تراس بی رحمانه آن را به غنی و فقیر تقسیم می کند | گوردون براون

با وعده توقف قیمت انرژی، میلیون‌ها خانواده تحت فشار از زمانی که در اول اکتبر با افزایش 25 درصدی قبوض سوخت مواجه می‌شوند، شوکه و وحشت خواهند کرد.

پس از تابستانی که هیچ کاری انجام نداده بود، به نظر می رسید که دولت کارهای زیادی انجام داده است، اما به اندازه کافی انجام نداده است. ظرف 10 روز، سقف قبوض انرژی به 2500 پوند در سال افزایش می یابد. این افزایش به طور متوسط ​​10 پوند در هفته، بیش از افزایش 14 پوندی در ماه آوریل در هفته است. به گفته جاناتان برادشاو و آنتونیا کیونگ در دانشگاه یورک، هزینه های سوخت به میزان بی سابقه 20 درصد از درآمد 4.1 میلیون خانواده در ماه اکتبر را مصرف می کند. تا ماه می، این رقم می تواند به 7.4 میلیون افزایش یابد. برای 2.2 میلیون خانواده، قبوض انرژی 30 درصد از درآمد غیرقابل پرداخت را اشغال می کند و این رقم می تواند تا ماه مه به 3.8 میلیون خانواده افزایش یابد.

هرگز فقر سوخت این همه مردم را تحت تاثیر قرار نداده است، و مگر اینکه در روز جمعه کمک جدیدی برای خانواده های کم درآمد اعلام شود، بسته انرژی 150 میلیارد پوندی لیز تراس آنقدر ضعیف خواهد ماند که مانع از فقر 5 میلیون کودک در زمستان امسال نخواهد شد. و بخش بزرگتری از ملت ما از مراجعه به یکی از 3000 بانک مواد غذایی کشور.

هنگامی که در ماه ژوئن، صدراعظم وقت، ریشی سوناک، به دلیل ظاهر شدن برای حل بحران هزینه های گرمایش مورد تشویق گسترده قرار گرفت، من نوشتم که برای جلوگیری از سختی کافی نیست. سپس سقف متوسط ​​قبوض گرمایشی 1971 پوند بود که از 1200 پوند افزایش یافت. بسته Sunak به خانوارها با اعتبار جهانی 24 پوند اضافی در هفته (1200 پوند در سال، در صورت دریافت تخفیف مالیاتی شورا) به خانوارها می داد. با این حال، همان خانواده در حال حاضر به دلیل کاهش 1000 پوندی در سال در اکتبر گذشته، 20 پوند در هفته بدتر هستند، و 25 پوند در هفته کاهش یافته است، زیرا زمانی که تورم به 10 درصد رسید، مزایا تنها 3.1 درصد افزایش یافت. بر اساس ارقام به روز شده در محاسبات قبلی دونالد هیرش در دانشگاه لافبورو، وقتی افزایش شدید گاز و برق اکتبر به صورت حساب های آنها اضافه می شود، 28 پوند در هفته یا 1450 پوند در سال، وضعیت بدتری دارند.

خانواده هایی که بیش از دو فرزند دارند، به رغم 150 پوندی که قرار است از این هفته دریافت کنند، و همچنین افراد معلول، وضعیت بدتری دارند. این به این دلیل است که پرداخت 13 پوند در هفته (650 پوند در سال) به افراد دارای مزایا، اندازه خانواده یا نیازهای خاص را در نظر نمی‌گیرد و تنها 2.60 پوند در هفته برای هر نفر در میان زوجین و سه نفر آنها تقسیم می‌شود. کودکان، به سختی برای پوشش هزینه های اضافی و فزاینده غذا، سوخت، سفر، مخابرات، پوشاک، لباسشویی و لوازم آرایش کافی است. به همین دلیل است که کیر استارمر و ریچل ریوز نه تنها سقف قیمتی را در سطح پایین 1971 پوند پیشنهاد کرده‌اند، بلکه هزینه‌های پیش‌پرداخت متر و یک طرح تخفیف سخاوتمندانه‌تر برای خانه‌های گرم را کاهش داده‌اند. متأسفانه، به نظر می‌رسد که دولت به قدری قصد دارد خانواده‌های کم‌درآمد را تغییر دهد که حتی افزایش سخاوتمندانه در آوریل ۲۰۲۳ نیز نمی‌تواند آسیبی را که اکنون وارد می‌شود جبران کند.

و حقوق پایینی که علیرغم افزایش 1300 پوندی قبوض سوخت امسال و افزایش قیمت مواد غذایی و دیگر قیمت‌ها فقط 550 پوند از دولت دریافت می‌کنند، چه می‌شود؟ افزایش 5 درصدی دستمزدها همچنان میلیون ها نفر را با بزرگترین کاهش استانداردهای زندگی در 50 سال گذشته روبرو خواهد کرد.

برای اولین بار از زمان ایجاد دولت رفاه، این بانک غذاست، نه تامین اجتماعی، که اکنون شبکه ایمنی ماست، و خیریه، نه اعتبار جهانی، آخرین خط دفاعی ماست. با این حال، همان‌طور که نیاز افزایش می‌یابد، بخش داوطلبانه کشور ما خود را به اندازه مردمی که به آنها کمک می‌کند در محاصره می‌بیند. شفقت تمام نمی شود اما پول نقد تمام می شود. خیرینی که اندک دارند و سخاوتمندانه به کسانی که چیزی ندارند می دهند، به زودی اصلاً نمی توانند ببخشند. هدایایی که روی چرخ دستی های سوپرمارکت باقی می مانند در حال کاهش است. بسیاری از موسسات خیریه، مانند یک صندوق رفاه محلی که من می شناسم، کاملاً خراب هستند. حتی کلیساها که فداکارانه سالن های گرم خود را برای کمک به افراد مسن ارائه می دهند تا گرم بمانند، از این ترس دارند که اکنون برای پرداخت قبوض سوخت خود دچار مشکل شوند.

هنگامی که سیل نیازهای پاییز امسال به سونامی سختی زمستانی تبدیل می‌شود، احتمالاً شاهد خواهیم بود که خیریه‌ها مجبورند غذا دادن به گرسنگان را متوقف کنند تا بتوانند به گرسنگان کمک کنند، از حمایت از خانواده‌های فقیر بکاهند تا بتوانند بر روی رشد سریع تمرکز کنند. تعداد بی خانمان ها، و از کمک به افراد بی خانمان صرف نظر می کنند زیرا اولویت آنها باید فقرا باشد. مقیاس بحران در حال حاضر آنقدر شدید است که یک موسسه خیریه به نام Human Relief Foundation که 30 سال تمام تمرکز خود را صرف کمک های خارجی به فقیرترین کشورهای جهان کرده است، بانک غذایی خود را در بیرمنگام افتتاح کرده است.

به این دلیل است که شبکه ایمنی رسمی بسیار پاره شده است و خیریه ها اکنون آنقدر گسترده شده اند که کلیساها و گروه های مذهبی، مبارزان مبارزه با فقر و شهرداران و اعضای شورای شهر به یکدیگر می پیوندند تا دولت تراس را مجبور کنند تا از شدت بحران فقر در پیش رو بیدار شود. افکار عمومی در مورد فقر تغییر کرده است.

اکثریت قریب به اتفاق مردم بریتانیا – 73٪، به گفته ایپسوس – فقر و نابرابری اجتماعی را در کنار تورم به عنوان مهمترین مسائلی می دانند که اکنون آنها را نگران کرده و باعث بی خوابی می شود. با توجه به اینکه برای اولین بار در سال‌های اخیر، فقر نه تنها خانواده‌های کم‌درآمد را فرا می‌گیرد، بلکه به خانواده‌های با درآمد متوسط ​​نیز سرایت می‌کند، این حس فزاینده وجود دارد که فقر بیش از پیش غیرقابل قبول است، زیرا نه به این دلیل که ما کشوری فقیر هستیم، بلکه به این دلیل است که به وجود می‌آید. ما کشوری ثروتمند و در عین حال بسیار نابرابر هستیم.

با اعلام روز جمعه برای معکوس کردن افزایش بیمه ملی، که 1800 پوند به ثروتمندترین و تنها 7.66 پوند در سال به فقرا می دهد، شکاف بین افراد با و بدون بیمه همچنان افزایش خواهد یافت، بدون اینکه هیچ یک از اثرات “چک کردن” از ثروتمند تا فقیر که ایدئولوگ های نئولیبرال وعده می دهند. و اگر بیانیه مالی دولت همچنین مالیات بر پاداش بانکداران را لغو کند، مالیات شرکت‌ها را بر برخی از سودآورترین شرکت‌ها کاهش دهد، مالیات‌های بادآورده بر سود مازاد شرکت‌های نفتی را رد کند و میلیاردها دلار را به بهای فقرای جدید به ثروتمندان اختصاص دهد، این یک اثر وحشتناک خواهد بود – تقسیم بی رحمانه و غیر وجدانانه کشوری که در روزهای اخیر نشان داده است که آرزوی اتحاد دارد.

بر اساس تحقیقات هیرش، بین 55 تا 19 درصد، مردم انگلیس فکر می‌کنند که دولت به اندازه کافی برای مقابله با فقر انجام نداده است – در اسکاتلند و ولز حتی بیشتر از این. شما نمی توانید به یک دولت بی عاطفه تکیه کنید که نظر خود را تغییر دهد، اما اقدام هماهنگ مردم می تواند باعث تغییر ذهنیت شود – و یک کمپین ملی برای تغییر سیاست تنها انتخاب است. با نزدیک شدن به زمستان سرد، اکنون زمان اقدام فرا رسیده است. جنگ آینده باید علیه فقر باشد نه علیه فقرا.