غرب خواستار تحقیق درباره سوء استفاده از اویغورهای چین در سازمان ملل است | چین

قدرت‌های غربی در صورت ارائه قطعنامه‌ای در شورای حقوق بشر سازمان ملل که خواستار تشکیل یک کمیسیون مستقل برای بررسی موارد نقض حقوق بشر توسط چین در سین‌کیانگ هستند، خطر شکست احتمالی را می‌سنجید.

این موضوع یک تورنسل برای نفوذ چین در سازمان ملل و همچنین تمایل سازمان ملل برای تأیید جهان بینی است که از حقوق فردی در برابر دولت های مستبد محافظت می کند.

میشل باچله، کمیسر حقوق بشر سازمان ملل متحد، گزارشی را در آخرین روز ریاست جمهوری خود – 31 اوت – منتشر کرد و مدعی شد که شواهد روشنی از جنایات علیه بشریت توسط چین در جریان سرکوب مسلمانان اویغور در استان سین کیانگ وجود دارد. این اولین بار بود که سازمان ملل چنین ادعای جدی را علیه چین مطرح کرد.

این گزارش شواهدی از تبعیض سیستماتیک، بازداشت خودسرانه دسته جمعی، شکنجه، و خشونت جنسی و جنسیتی یافت.

رهبران غربی، در آب‌های ناشناخته، تردید دارند که آیا قطعنامه‌ای را برای ایجاد مکانیسم تحقیقاتی در مورد چین در شورای حقوق بشر (HRC) که هفته گذشته در ژنو آغاز شد و تا 7 اکتبر ادامه دارد، ارائه کنند.

اولاف وینتزک، از اندیشکده بنیاد کنراد آدناور، گفت: «اگر چنین قطعنامه‌ای تصویب شود، نقطه عطفی برای شورای عالی حقوق بشر و افزایش اعتبار آن خواهد بود. مقابله با چین برای اولین بار خواهد بود.

با این حال، دیپلمات‌های چین از قبل بسیج شده‌اند و روز سه‌شنبه سفیر چین در ژنو بیانیه‌ای با حمایت 30 کشور صادر کرد و دفتر حقوق بشر سازمان ملل را متهم کرد که بدون دستور عمل می‌کند و نسبت به اغراق در مورد «گرایش موجود به سمت قطبی‌سازی غرب و هشدار داد». سیاسی کردن حقوق بشر».

تعداد امضاکنندگان نشان‌دهنده سخت‌کوشی است که مرتباً از چین حمایت می‌کند و کمتر از 40 امضاکننده بود که بیانیه‌ای را در ماه ژوئن امضا کردند و از باچله خواستند گزارش خود را منتشر نکند، اما وینتسک گفت: «این ممکن است نشان‌دهنده این واقعیت باشد که آخرین بیانیه چین مستقیماً از انسان‌های سازمان ملل انتقاد کرده است. دفتر حقوق بشر، و گفتمان معمولی که علیه گروهی از کشورهای عمدتاً غربی بود، نبود.

شورای حقوق بشر دارای 47 کشور عضو است و تنها هشت کشور از 30 امضاکننده بیانیه چین اعضای فعلی رای‌دهنده هستند، اما ناظران تخمین می‌زنند که رای به ایجاد یک مکانیسم مستقل با منابع خوب بسیار نزدیک است و تقریباً 14 کشور از این سازوکار حمایت می‌کنند. 15 و 18 حمایت از موضع چین.

چن شو سفیر چین در ژنو گفته است که هر قطعنامه محکوم به شکست است.

سارا ام بروکس، مدیر برنامه سرویس بین المللی حقوق بشر مستقر در ژنو، هشدار داد: «شکست سازمان ملل حتی در تلاش برای انجام کاری در این زمینه، بسیار بدتر از تلاش و شکست است. این امر خانواده‌های اویغور را ناامید می‌کند، و نشانه‌ای از این است که چین پاسخگو نیست و از مصونیت در سازمان ملل برخوردار است، بنابراین یک سابقه ایجاد می‌کند.

“این هم یک مورد آزمایشی و هم یک فرصت نادر است. موضوع اعتبار سازمان ملل به عنوان نهادی متعهد به حقوق بشر است.»

طیف وسیعی از گزینه ها در حال بررسی است، از جمله ارائه پیش نویس قطعنامه برای تشکیل یک تحقیق مستقل، یا در عوض درخواست برای یک جلسه ویژه شورای حقوق بشر که به موضوع چین اختصاص دارد.

هشت امضاکننده این بیانیه که در شورای حقوق بشر غیر از چین حضور دارند عبارتند از: بولیوی، کامرون، اریتره، کوبا، ونزوئلا، نپال، امارات متحده عربی و روسیه. اما حداقل هفت کشور آفریقایی و همچنین پاکستان وجود دارند که قبلاً از چین در مورد هنجارهای حقوق بشر در سازمان ملل حمایت کرده اند و در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد حضور دارند و ممکن است دوباره از چین حمایت کنند. 17 کشور از جمله هند، اندونزی، مکزیک و مالزی ممکن است از رای خودداری کنند.

چین به نوبه خود دیپلمات های آفریقایی را به این استان می برد و در روزنامه های بانفوذ کشورهای مهم مسلمان مانند اندونزی، انتقادات کوبنده ای از «نفاق» حقوق بشر غربی می نویسد.

به طور خصوصی، برخی از دیپلمات ها نگران هستند که غرب به طور همزمان با روسیه بر سر حمله به اوکراین، و چین بر سر حقوق بشر، نتیجه معکوس داشته باشد. دیگران استدلال می کنند که بهتر است منتظر بمانیم تا جانشین باشله، یک مقام اتریشی و کهنه کار سازمان ملل، ولکر تورک، در اواسط ماه اکتبر روی کار بیاید تا بتواند دوره خود را در این دفتر بدون درگیری با چین آغاز کند.

وینتزک گفت: «گزارش باچله مطمئناً بیشتر از نوعی مکانیسم نظارتی را توجیه می کند یا حتی آن را می طلبد. اما این همه زمینه جدیدی است. با توجه به تعداد قابل توجهی از کشورهای مخالف، تردیدهای زیادی وجود دارد که آیا این کار باید انجام شود و چه زمانی.