شوک الکتریکی و صلیب های سفید: ایزیوم ترس از اشغال روسیه را نشان می دهد | اوکراین

اسماکسیم ماکسیموف در تاریکی به نقطه ای اشاره کرد که با شوک الکتریکی شکنجه شده بود. سربازان روسی او را از سلولش در زیرزمین ایستگاه پلیس ایزیوم بردند. آنها او را روی یک صندلی اداری نشاندند و یک گیره تمساح زیگزاگ به انگشتش وصل کردند. از طریق کابل به یک تلفن صحرایی نظامی قدیمی شوروی متصل بود.

و سپس شروع شد. یک سرباز دسته را میلنگ زد و آن را سریعتر و سریعتر می چرخاند. این نبض دردناکی را در بدن ماکسیموف فرستاد. “من فرو ریختم. آنها مرا به سمت راست کشیدند. یک کاپوت روی سرم بود. من نمی توانستم چیزی ببینم. پاهایم بی حس شد. او به یاد می آورد که نمی توانستم گوش چپم را بشنوم. «سپس دوباره این کار را کردند. من بیهوش شدم. 40 دقیقه بعد به سلولم برگشتم.»

ارتش روسیه در ماه آوریل ایستگاه پلیس را اشغال کرد. این به دنبال یک نبرد خشمگین یک ماهه با نیروهای اوکراینی بود که خود را بر روی تپه ای در کنار بنای یادبود جنگ شوروی در ایزیوم مستقر کرده بودند. به گفته ماکسیموف، یک ناشر 50 ساله، سربازان هر کسی را که مشکوک به داشتن دیدگاه های طرفدار اوکراین بودند، دستگیر کردند. او پشت سر مانده بود تا از مادر پیرش مراقبت کند.

آنها به دنبال سربازان کهنه کار، داوطلبان گارد خانه و مقامات شهرداری بودند. روس ها با لیستی از اسامی ظاهر شدند. به نظر می رسد برخی از سیاستمداران محلی با هم همکاری داشته اند. آنها شامل چند معاون شورای شهر و یک رئیس پلیس بازنشسته ولادیسلاو سوکولوف بودند که “شهردار” جدید طرفدار ولادیمیر پوتین ایزیوم شد.

ساکنان نمی توانند بگویند که در طی پنج ماه اشغال شهر توسط روسیه چند نفر ناپدید شدند. یک پاسخ را می توان روز شنبه در یک جنگل کاج آفتابی در حومه شهر، نزدیک به یک ایست بازرسی روسیه پیدا کرد. در زیر درختان پرتقال، کارشناسان پزشکی قانونی اوکراین در حال انجام یک روند وحشتناک نبش قبر و حقیقت گویی بودند.

یک گردان روسی تانک های خود را در کنار یک قبرستان پارک کرده بود، شاخه ها را قطع کرده و پناهگاه های زیرزمینی با سقف های چوبی منظم ساخته بود. کشته شدگان جنگ ایزیوم – 443 نفر از فوریه – به آنها در توطئه های شنی مجاور پیوستند. آنها شامل 17 سرباز اوکراینی بودند. آنها روز جمعه از یک حفره بزرگ برای یک تانک که به عنوان یک گور دسته جمعی استفاده می شد، بیرون آورده شدند.

نیروهای مسلح اوکراین زمانی که یک هفته پیش به ایزیوم حمله کردند، به عنوان بخشی از یک ضد حمله خیره کننده که تقریباً کل منطقه شمال شرقی خارکف را بازپس گرفتند، این مکان وحشتناک را کشف کردند. روز جمعه 40 جسد اول بیرون آورده شدند. برخی دستان خود را به هم بسته بودند. روی بازوی پوسیده زنی یک دستبند به رنگ‌های آبی و زرد اوکراینی بود. روز شنبه، کارشناسان لباس های سفید دیگ به حفاری ادامه دادند. قبرها با صلیب های چوبی مشخص شده بودند. آنها با نظارت پلیس، اجساد را خراشیدند، بیرون آوردند و با احتیاط داخل یک گلدان گذاشتند. اولین نفر یک سرباز بود که از روی شلوار و چکمه های استتاری او قابل شناسایی بود. سپس دو غیرنظامی – یکی احتمالاً زن – و دیگری سرباز. همه در کیسه های سفید بسته شده بودند.

“گاهی اوقات ما شناسنامه و گذرنامه پیدا می کنیم. اما ما برای بسیاری از آنها در اینجا نامی نداریم. رومن کاسیاننکو، معاون دادستان خارکف، به این روزنامه گفت: یا علت مرگ. مشاهده کننده. «نشانه هایی از شکنجه وجود دارد. ما افرادی را پیدا کردیم که دست‌هایشان را به هم بسته بودند و دست‌هایشان شکسته بود.» اما، او تاکید کرد: هنوز خیلی زود است که بگوییم این یک بوچای دیگری است یا خیر.

این سایت به شدت بوی پوسیدگی انسان و رزین کاج می داد. نزدیکان گفتند موشک های روسی عزیزان آنها را کشته است. اوکسانا گروزودوب آمده بود تا مرگ خانواده عروسش، آناتولی، گالینا و پسرشان آرتیوم، 14 ساله را گزارش کند. او گفت که آنها در 9 مارس زمانی که یک هواپیمای جنگی روسی آپارتمان آنها را بمباران کرد، جان باختند.

یکی دیگر از بستگان، فیودور، در جستجوی محلی بود که همسرش سوتلانا در قبر شماره 333 دفن شده بود. او توضیح داد که یک بمب خوشه ای او را در 16 مه در خیابان کشت. فیودور و برادرزاده‌اش، نیکولای، از نوار پلیس عبور کردند و در نهایت محل را پیدا کردند. اشک آلود بود. سوتلانا – مانند بقیه – هفته آینده حفر می شود و به آزمایشگاهی در خارکف فرستاده می شود.

نشان دادن مشاهده کننده در اطراف مرکز متلاشی شده ایزیوم، ماکسیموف اعتراف کرد که خوش شانس بوده است. گروهی از سربازان جوان روسی او را در ماه مارس بلافاصله پس از اینکه موضع گرفتند در حاشیه شهر، در کنار رودخانه سیورسکی دونتس، دستگیر کردند. هنگامی که از روی پل عابر پیاده شهر می گذشت او را گرفتند.

سربازان به او گفتند که از بلاروس آمده اند. بعد از ظهر همان روز، اوکراینی‌ها ساختمان کنار رودخانه را که در آن نگهداری می‌شد، گلوله باران کردند. روس ها در اتاق دیگری پنهان شدند. ماکسیموف به خیابان دوید، دوچرخه اش را گرفت و فرار کرد.

او برای دومین بار در 3 سپتامبر توسط سربازانی که او را به جاسوسی اوکراینی متهم کردند، بازداشت شد. او بعداً کشف کرد که اتاق شکنجه ایستگاه پلیس یک میدان تیراندازی سرپوشیده بود که دیوارهای آن برای صدا خفه شده بود. نگهبانان از به اصطلاح جمهوری خلق لوهانسک (LNR) آمده بودند.

این نیروهای کمکی تجزیه طلب، روزی دو بار برای زندانیان سوپ سرد می آوردند. توالتشان یک سطل بود. سه موش روی طاقچه ای کنار پنجره زندگی می کردند. ماکسیموف یک سلول مشترک با دو مرد محلی دیگر داشت. در روز ششم، نگهبانان گفتند که اوکراینی‌ها می‌آیند و تهدید کردند که یک نارنجک را به اتاقشان پرتاب خواهند کرد. روز بعد، دیگر نگهبانان LNR ظاهر شدند و به آنها گفتند فرار کنید.

حدود یک چهارم از 60000 نفر ساکن ایزیوم تحت حاکمیت روسیه زندگی می کردند. ماکسیموف گفت که یک سوم آنها با اشغالگران همدردی کردند. او پیشنهاد کرد: «این سندرم استکهلم است. روس ها گازوئیل را با ودکای خانگی عوض کردند. شهر با غذای کم و بدون برق زندگی می کرد.

ناشر گفت که او انتظار نداشت ارتش روسیه بدون جنگ ایزیوم را ترک کند. آنها هفته گذشته با رها کردن تانک‌های T-80، خودروهای جنگی پیاده نظام BMP و ردیف‌های خمپاره‌ای، خروج آشفته‌ای داشتند. روز شنبه، نیروهای اوکراینی در اطراف ایزیوم با این ماشین‌های جنگی سابق روسی که با عجله با علامت مثبت و پرچم اوکراین دوباره رنگ آمیزی شده بودند، چرخیدند.

در عرض چند روز، نیروهای اوکراینی منطقه ای به اندازه نصف ولز را آزاد کردند، بیش از 300 شهرک را پس گرفتند و دشمن را به یک خط دفاعی جدید در حدود 10 مایلی شرق ایزیوم عقب راندند، که کلید برنامه کرملین برای تصرف بود. دونباس از دست دادن آن به این معنی است که در حال حاضر دورنمای کمی برای وقوع این اتفاق به زودی وجود دارد.

با عقب نشینی روس ها، بهای پرداختی غیرنظامیان آشکارتر می شود. سربازان روسی صدها غیرنظامی را در ماه فوریه و مارس در بوچا و دیگر شهرهای اقماری در منطقه کیف جمع آوری و اعدام کردند. آخرین گور دسته جمعی در ایزیوم نشان می دهد که این یک ناهنجاری نبوده است. بلکه بخشی از یک الگوی وحشیانه است که در هر منطقه ای که مسکو اشغال می کند دیده می شود.

مقامات اوکراینی می گویند حداقل 10 اتاق شکنجه را در دیگر شهرهای تازه آزاد شده از جمله ووچانسک، درست در مرز روسیه، کوپیانسک و بالاکلیا پیدا کرده اند. آندری نبیتوف، رئیس اداره اصلی پلیس ملی در منطقه کیف، گفت: «روس‌ها ماسک می‌پوشیدند و با سیم‌های برق برهنه غیرنظامیان را شکنجه می‌کردند.

کرملین مدعی است که نیروهایش در حال «باز گروه‌بندی» هستند و به شکست‌های نظامی با دستور حمله به زیرساخت‌های غیرنظامی حیاتی پاسخ داده است. هفته گذشته، هواپیماهای جنگی روسیه به یک سد و مخزن در کریوی ریه، زادگاه ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین، موشک شلیک کردند که باعث سیل گسترده شد. آنها همچنین ایستگاه برق خارکف را هدف قرار دادند و شهر را در تاریکی فرو بردند.

بیشتر ایزیوم از بین رفته است. بلوار اصلی پر از بلوک‌های آپارتمانی و دیوارهای گلوله‌شده است. ساختمان اداری خرابه ای وهم آور با کیسه شن است. یک بمب تکه ای از گنبد یک کلیسا را ​​پاره کرد. پل جاده شهر تخریب شده است و ساکنان آن با دوچرخه در حال تردد هستند.

اما زندگی در حال بازگشت است. مردم محلی برای بسته های کمکی که در میدان مرکزی که زمانی برای جشن ها استفاده می شد، تحویل داده می شوند. چرخ دستی‌های زنانه برای خرید از کنار نقاشی دیواری جان لنون. کارخانه آبجو این شهر همچنان بسته است اما یک کافه روز شنبه بازگشایی شد. ماکسیموف گفت: “شما به همه اینها نگاه می کنید و فکر می کنید که ما آینده ای نداریم.” اما من معتقدم که این کار را می کنیم. ما می توانیم بازسازی کنیم.»