آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
مروستای اولا بخش مالا هفته گذشته برای سومین بار زیر آب دریاچه منچار رفت. ماهیگیر 68 ساله گفت: «چه بدشانسی داریم. «وقتی آب در دریاچه نباشد، ما از گرسنگی می میریم. وقتی آب زیاد باشد در حال غرق شدن هستیم.»
اواخر ماه گذشته، پس از هفته ها باران شدید و جاری شدن سیل، پاکستان وضعیت فوق العاده اعلام کرد. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، باران را «باران موسمی بر استروئیدها» توصیف کرد. در اوایل ماه جاری، تصاویر ماهواره ای نشان داد که یک سوم کشور دچار سیل شدید شده است.
اداره ملی مدیریت بلایای پاکستان گفت که رکورد باران های موسمی و ذوب شدن یخچال های طبیعی باعث سیل شده که 33 میلیون نفر را تحت تاثیر قرار داده و دست کم 1314 نفر از جمله 458 کودک را کشته اند.
و برای مردمی که در اطراف دریاچه منچار، بزرگترین دریاچه آب شیرین پاکستان زندگی می کنند، باران های موسمی یک فاجعه زیست محیطی را تشدید کرده است که برای یک دهه جامعه آنها را متلاشی کرده است.
پس از سال‌ها زندگی با دریاچه‌ای که به آرامی در حال ناپدید شدن است، در حالی که به نظر می‌رسد آلودگی نیز در آن وجود دارد، این دریاچه در هفته گذشته دچار سیل شد و سپس از کناره‌های آن جدا شد و روستاهای اطراف را زیر آب برد و ساکنان محلی را سرگردان کرد.
همانطور که مولا بخش در مبارزه برای حقوق ماهیگیران و برای دریاچه می گوید: ما به دلیل سهل انگاری اداری در حال غرق شدن هستیم.
سال ها است که نگرانی های فزاینده ای در مورد دریاچه وجود دارد. تحقیقات روی آلودگی توسط دکتر اصغرعلی ماهسار از دانشگاه فنی و مهندسی مهران نشان داد که پساب های صنعتی و شهری از سند بالا و بلوچستان و همچنین فاضلاب کشاورزی به دریاچه سرازیر شده و خطراتی را برای ماهیگیران محلی و زندگی دریایی ایجاد کرده است. روستاییان دیگر قادر به استفاده از دریاچه برای آب آشامیدنی نبودند.
پریال ملاح، 60 ساله، ده ها سال در این دریاچه ماهیگیری کرده است. او گفت: «زمانی بود که هر جا تور ماهیگیری را در دریاچه می انداختیم، تور پر از ماهی بود، اما اکنون ماهی کافی برای پوشش دو وعده غذایی در روز نداریم.
ملاح گفت: به دلیل کمبود ماهی در دریاچه، درآمد صیادان محلی به حدی کاهش یافته است که چاره ای جز مهاجرت ندارند.
مالی، 55 ساله، که در یک قایق‌خانه زندگی میکند، به دلیل آب سمی دریاچه، مجبور است با خانواده‌اش آنجا را ترک کند. او گفت: «ما در روزهای سختی زندگی می‌کنیم، مجبوریم برای امرار معاش قایق‌خانه‌های اجدادی خود را ترک کنیم.
بر اساس سرشماری پاکستان در سال 1988 بیش از 200000 نفر در این دریاچه زندگی می کردند، اما این تعداد از آن زمان به حدود 3000 کاهش یافته است.
ساکنان ابتدا از باران استقبال کردند و امیدوار بودند که این باران بتواند دریاچه را احیا کند، اگرچه می‌دانستند که در درازمدت، تنها یک پروژه بازسازی دولتی باعث بهبود می‌شود.
اعجاز ملاح، 35 ساله، می گوید: «آب شیرین سیلاب های تپه ای در دریاچه تنها برای سه تا چهار ماه منبع امرار معاش می شود. ما میخواهیم [the] دولت اقدامات صادقانه ای برای احیای این دریاچه انجام دهد.»
این دریاچه زمانی بهشتی برای زندگی دریایی بوده و تقریباً 32 گونه ماهی از جمله کپور، گربه ماهی، تیلاپیا، مارماهی خاردار و سر مار را در خود جای داده است. اکنون به گفته مولا بخش شش گونه از آنها باقی مانده است.
فرید الدین مصطفی، معاون کمیساریای جمشورو، منطقه ای در اطراف دریاچه، گفت که اکثر ساکنان محلی منطقه را ترک کرده اند، در حالی که به بقیه توصیه شده است که آن را ترک کنند.
مصطفی گفت که در ساختمان های دولتی به آنها سرپناه داده شده است، اما مردم محلی می گویند که ساکنان همچنان سرگردان هستند و بسیاری از مردم بی خانمان هستند. آنها می گویند امدادگران به همه نمی رسند.
مقامات اصرار دارند که فشار آب در حال کاهش است و وضعیت تحت کنترل خواهد بود.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
