لغو مسابقات فوتبال یعنی فرصتی برای همبستگی از دست رفت | فوتبال

Lمانند بسیاری از مردم، من به شدت از اخبار مربوط به ملکه الیزابت ناراحت شدم. رویدادهای چند روز گذشته نشان داد که خانواده سلطنتی چقدر برای احساس هویت ما به عنوان یک ملت مهم است. حتی متعهدترین جمهوری خواه نیز می تواند احساس از دست دادن چنین نماد فروتنی و لطف را در مرکز ملت ما داشته باشد، کسی که همانطور که بی بی سی مکرراً و به درستی گفته است، نشان دهنده ثبات در عصر تغییرات بی وقفه است.

سه روز پس از مرگ پادشاه جورج ششم در 6 فوریه 1952، شهر گریمزبی در حضور 16000 هوادار کارلایل را 4-1 شکست داد. قبل از شروع بازی، مدیر وقت، بیل شنکلی، با قاطعیت و قاطعیت در کنار بازیکنانش ایستاد و در سکوتی محترمانه روی زمین یخ زده مقابل حریف ایستاد.

با نگاهی به تصویری که توسط بایگانی مارینرز به صورت آنلاین نمایش داده شد، نه تنها از بخش‌های وسیع تاریخ و تغییرات اجتماعی که ملکه الیزابت در آن زندگی کرد، شگفت‌زده شدم، بلکه از این که چگونه بسیاری از مردم از تصمیم هیئت‌های حاکمه فوتبال ناامید شدند، متعجب شدم. بازی های آخر این هفته را لغو کنید این تصمیم برایم عجیب بود زیرا احساس می‌کردم این دقیقاً زمان و مکانی است که مردم باید با هم باشند تا همبستگی و حمایت خود را در میان غم و اندوه جمعی یک ملت ابراز کنند.

مانند انجمن هواداران فوتبال، من فکر می کنم این نه تنها “فرصتی از دست رفته برای ادای احترام” به ملکه بلکه زمانی برای نشان دادن اتحاد مدنی ما بود. هیچ چیز قدرتمندتر از یک لحظه سکوت مشترک نیست – تفکر بی سر و صدا، تأمل یا دعا و به دنبال آن جمع شدن صداها.

بازی‌های فوتبال، به‌ویژه بازی‌های خانگی، می‌تواند زمانی برای ما باشد تا با افرادی که دوستشان داریم جمع شویم، فرصتی برای بررسی غریبه‌های نسبتاً ناشناس که بیش از ۹۰ دقیقه در هفته دور ما می‌نشینند. فرصتی برای افراد مسن و کسانی که فعالیت اجتماعی کمتری دارند تا بیایند و از همراهی با هواداران لذت ببرند. فرصتی برای کسانی که تأثیر رویدادهای ملی اخیر را احساس می کنند تا احساسات خود را با دیگران به اشتراک بگذارند. احساساتی که در غیر این صورت ممکن است به اشتراک گذاشته نشود.

آن لحظه ارائه یک فرصت فوری برای مردم برای دور هم جمع شدن و حمایت از یکدیگر از بین رفته است و بسته به برنامه بازی، اکنون ممکن است چند هفته دیگر برای برخی افراد باقی بماند.

از زمانی که ما سهامدار عمده گریمزبی تاون شده ایم، به نقش باشگاه های فوتبال در جامعه و چگونگی ایجاد فضاهای منحصر به فرد برای تجربه مشترک فکر کرده ایم. این تا حدی ایده ای است که به عنوان خیر عمومی بیان شده است، که لرد گلاسمن در مورد آن به قدری شیوا صحبت می کند، با بنیاد خیر مشترک. هر هفته می بینیم که مردم دور هم جمع می شوند و نه تنها از کیفیت فوتبال ما بلکه از حس اجتماع و همبستگی که یک هدف مشترک ایجاد می کند لذت می برند.

این روزها کمتر جایی وجود دارد که افراد بتوانند بدون توجه به ابعاد دیگر هویت خود گرد هم آیند و تجربیات خوب و بد خود را با حس همبستگی مشترک به اشتراک بگذارند. این همان چیزی است که بسیاری در آخر هفته گذشته به آن امیدوار بودند. یک دقیقه سکوت در مسابقات فوتبال، دمیدن سوت و صدای حیرت انگیز سکوت و به دنبال آن غرش در هنگام دمیدن دوباره سوت، لحظه مقدسی از احساسات پیچیده و جمعی است. ملکه مرده، زنده باد شاه.

در سال 1952 واکنش‌های منفی علیه تصمیم برای انجام این بازی وجود داشت، زیرا برخی آن را اقدامی بی‌احترامی در زمان عزاداری ملی می‌دانستند. اولویت دادن به دریافت های دروازه بر احترام برای روشن شدن، این بحث من در اینجا نیست. در حالی که زیان اقتصادی برای باشگاه ها وجود داشته است، این ضرر بیشتر زمانی که بازی ها برنامه ریزی مجدد شوند جبران می شود.

در واقع، این فرصت دیگری برای فوتبال بود تا روح جمعی خود را دوباره نشان دهد، زیرا باشگاه ها و پذیرندگان باشگاه ها در بسیاری از موارد غذایی را که برای بازی ها خریداری کرده بودند با بانک های مواد غذایی و سایر موسسات خیریه به اشتراک گذاشته اند. ماهیت جامعه ما در این 70 سال نه تنها در رابطه ما با سلطنت بلکه در درک ما از غم و اندوه و نیاز آن به بیان به طور قابل توجهی تغییر کرده است.

من واقعاً با کسانی که در قدرت در انجمن هایی که بازی ملی ما را اداره می کنند، همدردی می کنم. این یک تصمیم غیرممکن در عصر اخلاقیات اجرایی است، جایی که همه به درستی از ترس واکنش‌های نامطلوب در رسانه‌های اجتماعی می‌ترسند که بی‌تفاوت باشند یا تصمیمی تحریک‌آمیز بگیرند. اگر همه درک می کردند که تصمیم برای لغو یک خواسته صریح خانواده سلطنتی است و توسط وزارت دیجیتال، فرهنگ، رسانه و ورزش هدایت می شد، همه می توانستند درک کنند و بلافاصله بر این تصمیم می ایستادند.

به نظر می رسید این تصمیم با تلاش برای هماهنگ کردن FA، لیگ برتر، EFL و لیگ ملی گرفته شده است، و در حالی که من مطمئن هستم که همه با یک تصمیم حساس به زمان بهترین کار خود را انجام می دادند، بدون شک یکی از انگیزه های اصلی این بود که هیچ کس می‌خواهد در مقابل عدم حساسیت، در پشت سر واکنش نشان دهد. طنز نوشتن این مقاله برای من از بین نمی رود.

اما ما در جامعه ای فردگرا زندگی می کنیم و اشتیاق فوتبال بر پایه اشتراک و همبستگی است. یک دقیقه سکوت یکی از افتخارات کشور ما است – ایستادن به طور رسمی در مجلس یک اقدام عمیق از احترام و عشق است. می دانم که دنیای فوتبال در هفته های آینده چیزی جز احترام و عشق لازم به ملکه نشان نخواهد داد. با سلب حق انتخاب برای دور هم جمع شدن، ابراز آن احساسات و حمایت از یکدیگر، فرصتی را از دست دادیم تا در کنار هم باشیم.