“ما باید اینجا می بودیم”: جمعیت در آخرین سفر اسکاتلندی ملکه خداحافظی کردند | ملکه الیزابت دوم

حتی قبل از اینکه هیئت ملکه بر فراز جاده از Balmoral ظاهر شود، سکوت بر جمعیت منتظر نشسته بود. یک کودک نوپا غافل در سکوت در خیابان اصلی بالاتر صحبت کرد، جایی که طولانی ترین پادشاه کشور در قصابی محلی سوسیس کباب می خرید.

این یک خداحافظی معمولی هایلند با زنی بود که کسانی که در خیابان‌های دهکده بودند، همسایه‌ای با ارزش به حساب می‌آمدند: عمیقاً احساس می‌شد اما در بیان آن کم‌رنگ بود. هنگامی که تابوت با آرامش از کنار آن رد می شد و همه چشم ها به سمت شرق کشیده می شد تا آن را فراتر از دید دنبال کنند، هیچ تشویقی، سرود یا سرود خود به خودی وجود نداشت. سپس، گویی از حالت خلسه رها شده بودند، تماشاگران به دوستانشان سر تکان دادند و به سرعت پراکنده شدند و موانع فلزی جمعیت را پشت سر گذاشتند و وزن از دست دادن خود را به خانه بردند.

ملکه آخرین سفر خود را از طریق اسکاتلند در روز یکشنبه آغاز کرد و کمی بعد از ساعت 10 صبح از دروازه‌های آهنی ملک مورد علاقه‌اش باالمورال خارج شد و در ابتدا از روستاهای رویال دیساید و سپس از آبردین به سمت پایین ساحل گذشته از داندی و پرث، جایی که ده‌ها هزار نفر دیگر در کنار گذرگاه‌های شلوغ جمع شده بودند. او شش ساعت و 180 مایل بعد در ادینبورگ با تشویق های بلند، اوه ها و تشویق های سخاوتمندانه وارد شد.

در حالی که گروه در ساحل شرقی در حال پردازش بود، اعلامیه پادشاه جدید با مراسمی در ادینبورگ، بلفاست و کاردیف خوانده شد، در حالی که جمعیت همچنان به کاخ باکینگهام هجوم می‌آوردند. شاه چارلز و همسر ملکه در اوایل بعد از ظهر که برای انجام تعاملات رسمی با رهبران کشورهای مشترک المنافع وارد شدند، مورد استقبال هزاران نفر از خیرخواهان تشویق قرار گرفتند.

در Ballater، جمعیت از قبل از ساعت 7 صبح تجمع کرده بودند، با سازماندهی خوبی که با خود کیسه های سوپرمارکت اسنک و صندلی های تاشو آورده بودند.

سه نسل از خانواده اسکندر در میان اولین کسانی که در سرمای سریع صبح زود وارد شدند. مادربزرگ الیزابت، که در روز تاجگذاری به دنیا آمد و نام ملکه را بر آن گذاشت، از هانتلی، یک ساعت به شمال، با دو دختر و سه نوه‌اش، که پرچم‌های اتحادیه‌شان را تقریباً به اندازه وان شیرینی مشترکشان محکم در دست داشتند، سفر کرده بود.

الکساندر گفت: “ملکه همیشه بخشی از زندگی ما بوده است، در طول تابستان که در اسکاتلند اقامت دارد.” ما اغلب او را در مورد محلی می دیدیم، و جامعه همیشه به حریم خصوصی او احترام می گذاشت. او اینجا خیلی آرام بود، حتی در نحوه لباس پوشیدنش. احساس می کردم که داشتن او به عنوان رئیس آن خانواده امری ثابت است.»

فرانک گرووز که به تنهایی روی نیمکتی در کنار کلیسای محلی گلنمویک در مرکز دهکده نشسته بود، کت و شلوار و کراوات تیره پوشیده بود و دسته گل خامه‌ای را حمل می‌کرد که با یک روبان سیاه بسته شده بود. این پیرمرد 70 ساله از دهکده ماهیگیری خلیج کرودن در ساحل شمال شرقی به بالاتر رفته بود، جایی که او اغلب با همسرش، ژانت، پس از تشخیص سرطان لاعلاج به ملاقات او می رفت. ناگزیر این غم و اندوه جمعی از دست دادن خود را از هفت سال قبل تیز می کند.

«از زمانی که من به دنیا آمدم، ملکه آنجا بود. وقتی به مدرسه رفتم، ازدواج کردم و وقتی همسرم رفت، او آنجا بود. او تقریباً مانند یک خویشاوند دور احساس می کند.»

گرووز مشاهده کرد که دیدن تابوت که از جلوی آن می گذرد «نقطه اوج غم» بود. اما برای ادامه دادن به آن نیاز دارید. بریتانیا بدون او مثل سابق نخواهد بود.»

به دنبال تابوت در کاروان به ادینبورگ، دختر ملکه، پرنسس رویال، همسرش، سر تیم لورنس، نماینده دفتر لرد چمبرلین و وزیر کرتی کرک، کلیسای کوچک گرانیتی که ملکه هر یکشنبه در طول سالانه خود در آن عبادت می کرد، حضور داشتند. تعطیلات تابستانی در ارتفاعات

تماشاگران تابوت را در رویال استاندارد اسکاتلند دیدند. در بالای پارچه‌ای که رنگ‌های روشن داشت، تاج گلی بود که از املاک بالمورال جمع‌آوری شده بود: هدر سفید و صنوبر کاج که با نخود شیرین، یکی از گل‌های مورد علاقه ملکه، در هم تنیده شده بود.

السبث هنری که با دوستش آیسا مک‌لئود از شهر ساحلی لوسیموث آن روز صبح آمده بود، گفت: «نگران بودم که مردم شروع به کف زدن یا پرتاب گل کنند. “اما بسیار محترمانه بود، دقیقاً همانطور که او می خواست.”

مکث کرد تا خودش را جمع کند. هرچند خیلی احساسی بود. کاش می‌توانستم بیشتر بگویم، اما کلمات را پیدا نمی‌کنم.»

مک لئود به آرامی اضافه کرد: «این آرزوی او بود که اینجا بمیرد. “این جایی بود که او آزادی خود را داشت، او می توانست اینجا نفس بکشد.”

از Ballater، هیئت به سمت شرق در امتداد A93 پر پیچ و خم از طریق روستاهای متوالی – Aboyne، Banchory و Peterculter – حرکت کردند، جایی که مردم محلی به طور مشابه با کم لطفی، تشویق های گهگاهی و پرتاب چند گل در طول مسیر از ماشین ها استقبال کردند. برخی با لباس عزاداری، برخی با کت و شلوار یا یونیفورم نظامی، برخی دیگر با لباس های کاربردی تر در فضای باز از نوع مورد علاقه ملکه هنگام تعطیلات در اینجا آمده بودند.

از این رویکرد روستایی، کاروان به A90 رسید، یک کالسکه دوگانه که به سمت جنوب می‌رود، از داندی و سپس پرث می‌گذرد، جایی که جمعیت در اوایل بعد از ظهر آفتاب غلیظ می‌شود.

همانطور که کاروان به جاده‌های بزرگ‌تر می‌رسید، اندازه و حال و هوای تماشاچیان نیز افزایش یافت: در داندی، ماشین‌ها در جاده مقابل توقف کردند تا عبور گروه را ببینند، و زمانی که به ادینبورگ رسید، جمعیتی که برای ساعت‌ها در اعماق پر شده بودند، با صدای بلند جشن گرفتند. ورود آن

اما در تمام طول مسیر، هر خبرگزاری یک توضیح ساده را گزارش می‌کرد: «ما باید اینجا می‌بودیم. او ملکه ما بود.»

و آنجا در خیابان های سنگفرش شده پایتخت اسکاتلند، از ظهر جمعیت بین المللی به شدت پر شده بود. همه بر این عقیده بودند که اعداد رویال مایل متراکم‌ترین و عمیق‌ترین اعدادی بودند که رویال مایل تا به حال دیده بود و بیش از آن چیزی بود که برای افتتاح پارلمان اسکاتلند در سال 1999 وجود داشت.

زمانی که صفوف به مقصد خود در کاخ هالیرودهاوس ادینبورگ رسید، پس از بیش از شش ساعت، فرزندان ملکه و همسرانشان – شاهزاده رویال و نایب دریاسالار سر تیم لورنس، دوک یورک و ارل و کنتس وسکس – تماشا کردند. هنگامی که سربازان هنگ سلطنتی اسکاتلند تابوت را به داخل کاخ حمل کردند. در یک ژست تکان دهنده، احترام به پادشاه همچنان مشاهده می شد، زنان سلطنتی کتک می زدند و مردان سر خود را خم می کردند.

همه جا صمیمی بود، افرادی که آشنایی های جدیدی پیدا می کردند، به گردشگران گفته می شد که برای خوردن یا نوشیدن کجا باید بروند. حتی آنهایی که در بسیاری از جاده‌ها بسته شده بودند و نمی‌توانستند به خانه برسند، همه چیز را با قدم‌های بعدی برداشتند. حضور پلیس زیاد اما دوستانه بود.

آدریانا د لا توره، 40 ساله، وکیل اهل اورلاندو، فلوریدا، برای خود یک مکان خوب رویال مایل برای رویدادهای روز به دست آورد زیرا می خواست تاریخ را ببیند.

من یکی از طرفداران بزرگ خانواده سلطنتی هستم. ما در ایالات متحده چنین شخصیت متحد کننده ای نداریم که همه دور آن جمع شوند، شما فقط دو حزب را دارید. تعهد او به خدمات برجسته است و این چیزی برای تجلیل است.»

تابوت ملکه که کمی دیرتر از زمان پیش بینی شده رسید، قبل از انتقال به هالیرودهاوس با نگهبانان افتخاری مورد استقبال قرار گرفت و سه تن از فرزندانش، پرنسس آن، پرنس اندرو و پرنس ادوارد، تحت نظر بودند.

ادینبورگ در کانون رویدادهای سلطنتی باقی خواهد ماند تا اینکه تابوت ملکه در روز سه‌شنبه از فرودگاه شهر به لندن منتقل شود، زیرا عملیات تک‌شاخ، نام رمز برنامه‌های اضطراری در صورت مرگ ملکه در اسکاتلند، ادامه دارد.

روز دوشنبه، پادشاه چارلز سوم یک تور از هر چهار کشور بریتانیا را آغاز می کند، ابتدا به ادینبورگ سفر می کند، جایی که تابوت ملکه را همراهی می کند، زیرا با صفوف به کلیسای جامع سنت گیلز می رود تا 24 ساعت دراز بکشد. اعضای عموم می توانند تابوت او را در آنجا مشاهده کنند.

پادشاه سپس به کاخ هالیرودهاوس بازخواهد گشت، جایی که با اولین وزیر اسکاتلند، نیکولا استورجن، شرکت خواهد کرد و بعداً در پارلمان اسکاتلند شرکت خواهد کرد، جایی که آنها درخواست تسلیت دریافت خواهند کرد.

در شب، پادشاه چارلز با اعضای خانواده سلطنتی در کلیسای جامع سنت گیلز مراسم بیداری خواهد کرد.

در بالاتر، کشیش دیوید بار، وزیر محله، به علاقه خاص ملکه با روستای خود می اندیشد. “وقتی از آن دروازه ها عبور کرد، همسر شد، مادر شد، سپس مادربزرگ شد و دیگر ملکه نشد. حتی در کودکی او این آزادی را داشت: می‌توانست با خواهر کوچکش و اسب‌هایشان بازی کند و نگران دوربین یا نفوذ نباشد. آنها ممکن است بچه باشند، و این احساس در او گیر کرده است.»

حریم خصوصی که اجازه چنین آزادی منحصر به فردی را می دهد همان چیزی است که مردم محلی اینجا به شدت از آن محافظت می کنند. حتی در بحبوحه تحولات ملی و تمرکز بین‌المللی، در بالاتر، خویشتن‌داری از همه بالاتر است: «او همسایه ماست – پس ما در مورد او صحبت نمی‌کنیم.

بار می‌گوید: «ما این افتخار را داشتیم که همسایه او باشیم. “اما او بیش از یک همسایه بود، او ثابت بود. و برای تشکر از این خدمات، کار کوچکی که می‌توانستیم انجام دهیم این بود که این وضعیت عادی را به روستای محلی گسترش دهیم.»

او با بررسی رسانه‌های پرجمعیت جهان می‌افزاید: «اکنون بیشتر صحبت خواهیم کرد، اما چند هفته دیگر بیایید و از من بپرسید که آیا عضوی از خانواده سلطنتی را دیده‌ام یا خیر. حتی با قلاده سگم، حتی اگر پنج دقیقه پیش با یکی صحبت کرده باشم، از بین دندان هایم دراز می کشم.»