من کارگردان Ofgem بودم. من اینگونه با بحران انرژی درازمدت مقابله خواهم کرد | کریستین فرنیش

Dمقابله با بحران انرژی اولویت اصلی سیاسی امروز است و دولت در حال آماده شدن برای اعمال یک گچ چسبنده بزرگ و گران قیمت در بازار انرژی است تا از مصرف کنندگان و اقتصاد محافظت کند. تنها بر اساس هزینه، این بسته بحران پایدار نیست. بنابراین این سوال مطرح می شود: وقتی گچ برداشته می شود، چه نوع بازار انرژی می خواهیم؟

در برخی از مراحل آینده، همه ما امیدواریم که در خانه‌های هوشمند و کم مصرف زندگی کنیم که در آن بهترین (و ارزان‌ترین) استفاده از انرژی به طور خودکار برای ما مدیریت شود و همه انرژی در آن سبز باشد. متأسفانه، این دیدگاه آرمان‌شهری سال‌ها دورتر است، بنابراین ما باید کاری کنیم که از الان تا آن زمان چه می‌کنیم.

پس از خصوصی‌سازی، تعداد کمی از مدیران قدرتمند این نمایشگاه را اجرا کردند و علی‌رغم تلاش‌های رگولاتور Ofgem، از طریق قیمت‌های بالاتر یا بهبود خدمات، سود چندانی برای مصرف‌کنندگان به همراه نداشت. به نظر می رسد که پاسخ سیاست رقابت بیشتر باشد، بنابراین تلاش بر باز کردن بازار متمرکز شد.

یک بازار دو لایه توسعه یافت: برخی از مصرف کنندگان هر سال در جستجوی یک معامله بهتر خرید می کردند و تغییر می کردند. اکثریت با تامین کننده موجود خود گیر کرده اند. این مشتریان چسبنده اغلب با سوء استفاده از وفاداری آنها، اسکناس ها را بالا می بردند. سیاستمداران با سقف قیمت خرده فروشی پاسخ دادند.

به نظر می رسد که سقف قیمت نمی تواند از مصرف کنندگان در برابر قیمت های بالای و بی ثبات انرژی محافظت کند و همچنین بازار را مخدوش می کند. همچنین اکنون می دانیم که بسیاری از معاملات ارزان که در پلتفرم های سوئیچینگ بسیار جذاب به نظر می رسیدند، مانند بسیاری از شرکت های ارائه دهنده آنها، ناپایدار بودند.

با آموختن درس های گذشته، باید بتوان بازاری را برای دهه پیش رو طراحی کرد که بیشتر با نیازها و خواسته های مصرف کنندگان هماهنگ باشد، همچنان رقابت را شکوفا کند و مشوق استفاده کارآمد از انرژی باشد.

برای ادامه بحث، در اینجا پیشنهادات من برای اصلاح بازار وجود دارد.

تامین انرژی جهانی

می‌توان مقدار متوسطی از انرژی را به‌طور جهانی با قیمتی تنظیم‌شده ارائه کرد که از شوک‌های ناگهانی برای استفاده‌های اساسی اولیه جلوگیری کرد. هزینه های این امر باید به مرور زمان کاهش یابد. هزینه‌های خالص می‌تواند با برش‌های بالای سود انرژی در بازارهای بالادستی تامین شود. این می تواند توسط تامین کنندگان فعلی یا توسط دیگران از طریق یک فرآیند فرانشیز رقابتی ارائه شود.

دولت باید یک نهاد مستقل منافع عمومی را برای تعیین پارامترها، تعیین سطح و سازماندهی تحویل کمک هزینه اولیه انرژی منصوب کند. این می تواند Ofgem یا یک بدنه جدید اختصاصی باشد. یک اپلیکیشن گوشی هوشمند مصرف‌کنندگان را در جریان مصرف انرژی خود قرار می‌دهد و در صورت نزدیک شدن به محدودیت به آنها هشدار می‌دهد. سپس می‌توان گزینه‌هایی برای تعرفه‌های بالا بر اساس عرضه‌های فعلی بازار به آنها ارائه داد. همه خانوارها برای این کار به کنتورهای هوشمند نیاز دارند، بنابراین ممکن است برای اطمینان از نصب آنها به نیروهای محلی نیاز باشد.

مداخلات عمده عمومی در بازارهای خصوصی ناکارآمد اما مهم بی سابقه نیست. کمیسیون حقوق پایین حداقل دستمزد ملی را که همه کارفرمایان باید از آن پیروی کنند، تعیین می کند یا از نظر فنی به دولت توصیه می کند. صندوق پس انداز استخدامی ملی طرح پیش فرض را برای مستمری های محل کار ثبت نام خودکار اجرا می کند.

افزایش رقابت در بازار

یک بازار رقابتی آزاد برای انرژی بالاتر از این سطح پایه با مقررات تجویزی کمتر می تواند ایجاد شود. این امر امکان توسعه خدمات انرژی دیجیتال و کربن صفر را فراهم می کند.

قانون مصرف کننده عادی اعمال می شود، بنابراین قراردادها باید منصفانه باشند، بازاریابی باید شفاف باشد و مصرف کنندگان باید آنچه را که برای آن پول پرداخت کرده اند دریافت کنند. به غیر از آن، تعداد زیادی از شرایط مجوز و الزامات کد فعلی را می توان با مجموعه واحدی از الزامات ساده در پروتکل های داده و موارد مشابه جایگزین کرد. این امر رقابت و نوآوری را آزاد می کند و هزینه را از سیستم خارج می کند.

بدیهی است که برای مقابله با مشکلات پیش‌بینی نشده، باید تحولات را مورد بررسی قرار داد، اما سود کلی خالص مصرف‌کننده قابل توجه خواهد بود.

شارژ ایستاده را کنار بگذارید

هزینه ثابت رگرسیون می تواند جایگزین شود تا هزینه های ثابت (مثلاً برای پرداخت شبکه ها) به طور متناسب از طریق نرخ های واحد بازیابی شود.

مصرف کنندگان با هزینه های ثابت خسته می شوند. ساختار صورت‌حساب پس از خصوصی‌سازی هرگز اصلاح نشد، شاید به این دلیل که شبکه‌های انحصاری وضع «مالیات» از همه مصرف‌کنندگان را به این طریق راحت می‌دانستند.

من مطمئن نیستم که هزینه ثابت برای دنیای مدرن مناسب باشد، هم به دلیل بی انصافی درونی آن (مردم فقیر در آپارتمان های کوچک همان پولی می دهند که افراد ثروتمند در خانه های بزرگ، صرف نظر از اینکه چقدر انرژی مصرف می کنند) و هم به این دلیل که انرژی را مخدوش می کند. صورتحساب ها و سیگنال های قیمت را کاهش می دهد. تصور کنید سعی می کنید انرژی خود را به یک سطح مقرون به صرفه برسانید و شارژ ثابت غیرقابل کنترلی در کنتور شما افزایش می یابد.

بدون هزینه ثابت، هزینه های ثابت به صورت متناسب به نرخ های واحد اضافه می شود و به نسبت در تعرفه جهانی پایه و هزینه های خدمات انرژی لحاظ می شود. هر چه کسی از شبکه استفاده بیشتری کند، پول بیشتری خواهد پرداخت که بسیار منصفانه به نظر می رسد.

دیگران ممکن است ایده های بهتری داشته باشند. نکته مهم این است که ما ذهن خود را به روی رویکرد متفاوتی باز کنیم که از گذشته درس می گیرد، برای مصرف کنندگان ارائه می دهد و با آینده صفر خالص ما مطابقت دارد.