مصرف بیش از حد و خشکسالی دریاچه را در تالاب حیاتی اسپانیا به گودال | اسپانیا

بزرگترین دریاچه دائمی در پارک ملی دونانا اسپانیا، یکی از بزرگترین و مهم ترین تالاب های اروپا، به گودال کوچکی تبدیل شده است زیرا سال ها خشکسالی و بهره برداری بیش از حد بر سفره های زیرزمینی که منطقه را تغذیه می کند و میلیون ها پرنده مهاجر را نگهداری می کند، به یک گودال کوچک تبدیل شده است.

روز دوشنبه، کارشناسان شورای ملی تحقیقات اسپانیا (CSIC) گفتند دریاچه سانتا اولالا که در میراث جهانی یونسکو قرار دارد، برای سومین بار در 50 سال گذشته خشک شده است.

CSIC در بیانیه ای گفت: «دریاچه سانتا اولالا، بزرگترین دریاچه دائمی در دونیا و آخرین دریاچه ای که هنوز در ماه اوت آب داشت، خشک شده است. “در روزهای اخیر، در مرکز خود به یک گودال کوچک تبدیل شده است، جایی که در حال حاضر هیچ پرنده آبی وجود ندارد.”

ذخایر آب به دونیا، که باتلاق‌ها، جنگل‌ها و تپه‌های آن در حدود 130000 هکتار (320000 هکتار) در استان‌های آندلس هوئلوا، سویا و کادیز گسترده شده‌اند، در 30 سال گذشته به دلیل خرابی آب‌وهوایی، کشاورزی، آلودگی معدن و معدن به شدت کاهش یافته است. زه کشی.

گروه‌های زیست‌محیطی مدت‌هاست که برای حفاظت از این منطقه – که محل زندگی جمعیت عمده سیاه‌گوش‌های در خطر انقراض ایبری است – مبارزه کرده‌اند و گفته‌اند که چاه‌های غیرقانونی غرق‌شده برای تغذیه مزارع متعدد میوه‌های نرم منطقه، آبخوان را تحت فشار قرار داده‌اند.

با این حال، هشدارهای آنها توسط نمایندگان جناح راست در پارلمان منطقه نادیده گرفته شد، آنها در اوایل سال جاری به “قانونی کردن” 1461 هکتار زمین در نزدیکی پارک ملی رای دادند و به کشاورزانی که چاه‌های غیرقانونی را غرق کرده‌اند و مزارع غیرقانونی در این زمین ایجاد کرده‌اند اجازه می‌دادند تا خود را قانونی کنند. عملیات

CSIC می‌گوید: «بهره‌برداری مداوم از آبخوان برای کشاورزی فشرده و مصرف انسانی – همراه با سال‌های خشک مانند این سال – به این معنی است که نه تنها دریاچه‌های موقت دونانا ناپدید می‌شوند، بلکه دریاچه‌های دائمی آن نیز در معرض تهدید هستند».

این شورا گفت که در حالی که دریاچه‌ها، باتلاق‌ها و مزارع برنج دوننا از لحاظ تاریخی پناهگاهی برای حیات وحش بوده است، 10 سال متوالی بارندگی کمتر از حد متوسط، محیط محلی را تغییر داده و بسیاری از پرندگان را مجبور به جستجوی تالاب‌های جایگزین کرده است.

Eloy Revilla، مدیر ایستگاه بیولوژیکی Doñana در CSIC گفت: همه چیز تغییر کرده است. دوننا دیگر دریاچه‌های دائمی ندارد و مساحت مزارع برنجی که امسال کاشته شده‌اند یک سوم سطح معمولی است که به دلیل کمبود آب است.»

Revilla گفت که اگرچه دریاچه Santa Olalla دو بار در طول سال های خشکسالی شدید – در سال های 1983 و 1995 – به طور کامل خشک شده است – “استثمار بیش از حد از آبخوان Doñana نیز عامل آن است.”

CSIC گفت هجوم سالانه عظیم بازدیدکنندگان تابستانی به منطقه توریستی نزدیک ماتالاسکاناس فشار زیادی بر منابع آب وارد می کند. دوربینی که توسط شورا در دریاچه قرار داده شده بود نشان می داد که “خشک، خشک شده و ترک خورده است. در 31 اوت به یک گودال کوچک از آب و گل تبدیل شد. اما روز بعد، پس از اینکه بسیاری از گردشگران به خانه رفتند، “چند چشمه دیده شد که نشان می دهد بزرگترین دریاچه دائمی دوننا در حال تغذیه است”.

Revilla گفت که مصرف آب در Matalascañas باید کاهش یابد و محدودیت‌هایی در سال‌های خشک مانند سال کنونی اعمال شود.

او گفت: «شما نمی‌توانید به آبیاری چمن‌های ماتالاسکاناس ادامه دهید، در حالی که دریاچه‌های دوننا کاملاً خشک می‌شوند.

در سال 2013، یونسکو – که این پارک ملی را در سال 1994 به عنوان میراث جهانی اعلام کرد – اعلام کرد که اگر تلاش‌هایی برای سرکوب برداشت غیرقانونی آب برای تغذیه مزارع توت فرنگی انجام نشود، می‌تواند جایگاه ارزشمند خود را از دست بدهد.

سال گذشته، دادگاه دادگستری اروپا حکم داد که اسپانیا به تعهدات خود در مورد جلوگیری از برداشت غیرقانونی آب در اطراف دوننا عمل نکرده است و اقدامات لازم برای توقف “تغییرات قابل توجه” در زیستگاه های حفاظت شده خود را انجام نداده است.

روز شنبه، خوان کارلوس دل اولمو، رئیس WWF اسپانیا، توییت کرد: «دونانا در حال خشک شدن نیست. غارت شده است! یک حمله واقعی زیست محیطی که درست در برابر مقامات مسئول و اسپانیا برای آن محکوم شده است، انجام شد.