تحت لیز تراس، در حالی که جهان در حال سوختن است، به سمت سیاست های نفتی می رویم | جان هریس

دبلیوکلاه تابستانی عجیب، سردرگم و مضطرب بود. با وجود تمام صحبت های بسیاری از روزنامه نگاران و سیاستمداران در مورد بحران هزینه زندگی به عنوان چیزی که به طور قطعی در پاییز فرا خواهد رسید، اکنون اینجاست. در عین حال، مناظر این گوشه کوچک از شمال اروپا خشک شده و به رنگ کاهی است، در حالی که آن تصاویر وحشتناک سیل در پاکستان، کابوس آورتر اضطراری آب و هوا را نشان می دهد. به نظر می‌رسد که همه‌گیری فقط یک بحران دیگر در راه رسیدن به چیزی کاملاً تشنج‌کننده بود: بازپرداخت وابستگی شکننده ما به سوخت‌های فسیلی، و راهی برای زندگی که دیگر پایدار نیست. با زمان بندی عالی، آخر هفته آینده شاهد بازگشت به خیابان های لندن از «شورش انقراض» خواهیم بود، که اعتراضات آن باعث ایجاد تمسخرهای معمول منکران آب و هوا در حالی که حس وحشتناک اضطرار سال 2022 را به خانه می اندازد.

در همین حال، گویی آینده نزدیک توسط یک فیلمنامه‌نویس تلویزیونی که متخصص در تاریک‌ترین کمدی است، تعیین می‌شود، لیز تراس ظاهراً در شرف نقل مکان به خیابان داونینگ است، پس از دو ماه بحث سورئال و عمدتاً بی‌معنی که بحران آب و هوا در آن به سختی مشخص شده است. او و ریشی سوناک ممکن است به هدف اسمی دولت برای دستیابی به صفر خالص تا سال 2050 لبیک گفته باشند – اما، تفاوت‌های دیگرشان هرچه باشد، تا حد زیادی با یک صدا در مورد سیاست‌های آب و هوایی صحبت کرده‌اند: لحن گذرا و کمی خسته‌کننده افرادی که به این موضوع فکر می‌کنند. آن را به عنوان یک اضافی اختیاری.

هر دو گفته اند که از لغو تعلیق کنونی انگلستان در مورد فرکینگ حمایت می کنند. سوناک مسابقه را با مخالفت با توربین های بادی بیشتر در خشکی آغاز کرد، اما سپس نظرش را تغییر داد. تراس بارها گفته است که می‌خواهد میدان‌ها از پنل‌های خورشیدی پاک شوند، موقعیتی که سوناک نیز از آن پشتیبانی می‌کند. هفته گذشته، در پی مصاحبه ای از اسپکتیتور که در آن سوناک با این ادعا موافقت کرد که «ما در کوتاه مدت تا میان مدت به سوخت های فسیلی بیشتری نیاز داریم»، تأیید آشکاری مبنی بر اینکه تراس و تیمش در حال بحث در مورد برنامه هایی برای انتشار 130 هستند، به دست آمد. مجوزهای جدید برای حفاری در دریای شمال هیچ نتیجه ای ممکن است تا 20 یا 30 سال دیده نشود: این واقعیت که نفت و گاز کالاهایی هستند که در سطح جهانی معامله می شوند، به این معنی است که اثرات تولید اضافی بر قیمت ها ناچیز تا وجود نخواهد داشت. اما، مانند مواضع او، این اقدام عملی است: پاسخی نیمه خست به برخی از سؤالات ناشی از بحران انرژی، و سیگنالی مبنی بر اینکه حتی لاس زدن بوریس جانسون با سیاست سبز بیش از حد برای حزب محافظه کار بود.

همانطور که تراس برای تصدی مسئولیت آماده می شود، به نظر می رسد که جیکوب ریس-موگ در حال پیشرفت است و بسیار جدی است. صحبت از قرار گرفتن او در وزارت راهبرد تجارت، انرژی و صنعتی – حرکتی که سبد آب و هوا را به کسی می‌دهد که مدت‌هاست با هر پیشنهادی برای اقدام قانع‌کننده با پوزخند خسته‌کننده مواجه شده است. او در سال 2013 گفت: “زغال سنگ فراوان است و کمترین هزینه برق را به ازای هر مگاوات تامین می کند… متأسفانه نیروگاه های زغال سنگ به دلیل مقررات اتحادیه اروپا تعطیل می شوند.” او ادامه داد: “عقل سلیم حکم می کند که اگر اداره هواشناسی نتواند پیش بینی آب و هوای فصل بعد با هر موفقیتی، جاه طلبی است که پیش بینی کنیم که دهه های آینده چه اتفاقی خواهد افتاد. آرشیو رسانه‌ای او حاوی مجموعه‌هایی از این مطالب است، مملو از اصرار آرام بر این که هر اتفاقی برای اقلیم می‌افتد فراتر از درک یا کنترل انسان است و ما نیز ممکن است آنچه را که می‌خواهیم انجام دهیم. در آوریل امسال، او گفت که «آخرین قطره» هیدروکربن باید از دریای شمال استخراج شود.

به ایین دانکن اسمیت توصیه می شود که به دولت بازگردد و این دیدگاه را به همراه داشته باشد که صفر خالص یک “دین جدید“. دیوید فراست، کارمند دولتی که از طرفداران غیور برگزیت تبدیل شد، ظاهراً می‌خواهد نماینده مجلس شود و از این طریق راه را برای نقش اصلی در کابینه تراس باز کند: با ظرافت و خویشتن داری همیشگی خود، اخیراً اصرار داشت که «شواهد فعلی این ادعا را تأیید نمی‌کند. ما در شرایط آب و هوایی “اضطراری” هستیم، و گفت که نیروی باد “قرون وسطایی” است. به عنوان یک خط تلخ، شایعاتی در مورد نقشی در خزانه داری برای محافظه کار کهنه کار جان ردوود، دوست دیرینه هیدروکربن ها وجود دارد (“گاز بیشتر پاسخی برای بحران گاز استاو می‌گوید)، که حرکت‌های آب و هوایی بین‌المللی را کار یک «تشکیل جهانی» توصیف می‌کند. برخی از سروصداهای مربوط به قرارهای احتمالی تراس ممکن است حدس و گمان باشد، اما به عنوان موسیقی روحی برای تلاش او برای “رفتن به رشد” و تثبیت بر مقررات زدایی، کر کننده است. تبلیغات تقریباً قطعی چنین شکاکانی مانند سوئلا براورمن و کیمی بادنوچ را در نظر بگیرید، و احساس کاملا واضحی از محتمل‌ترین رویکرد دولت او برای فروپاشی آب و هوا خواهید داشت.

در اینجا، آشکارا، یک پیروزی دیگر برای توریسم راست‌گرای تندرو است که به نظر می‌رسد اکنون حزب را اداره می‌کند، و یادآور پیوندهای مالی است که سیاست محافظه‌کاران را با شرکت‌های بزرگ هیدروکربنی و بدبینان و انکارکنندگان متعهد مرتبط می‌کند. تشخیص تأثیر بنیاد سیاست گرمایش جهانی، گروه لابی بدبین به اقلیم که در سال 2009 توسط نایجل لاوسون، صدراعظم سابق مارگارت تاچر تأسیس شد، که اکنون استیو بیکر، پشتیبان محافظه‌کار فوق‌العاده تأثیرگذار محافظه‌کاران را در میان متولیان خود (سه سال) می‌داند، کار سختی نیست. پیش از این، پیتر جوگگان، روزنامه‌نگار دموکراسی باز نشان داد که رئیس این بنیاد مالک مشترک شرکتی بود که 25000 پوند به کمپین‌های رهبری جانسون و جرمی هانت در سال 2019 و 100000 پوند برای رای دادن به رای دادن کمک کرده بود؛ امسال، یک شرکت دیگر. خود 10000 پوند به کمپین رهبری کوتاه مدت براورمن داد). گروه تحقیقات اروپایی بیکر از نمایندگان محافظه‌کار اکنون در گروه تحقیقاتی خالص صفر محو شده است: یکی دیگر از نمایندگان محافظه‌کار که باید تماشا کرد، کریگ مکینلی، معاون سابق رهبر Ukip است که انکار شدید آب‌وهوای حزب سابق خود را به طرز ماهرانه‌ای به سمت جدید خود هدایت کرده است. یکی مکینلی فکر می‌کند که دستیابی به صفر خالص یک «توهم نخبگان» است، که نشان‌دهنده یک تدبیر آشنا است: استفاده از ایده‌ای ترکیبی از توده‌های قرار گرفته برای محافظت از منافع غول‌های سوخت فسیلی.

بسیاری از آنچه اتفاق می افتد منعکس کننده نوستالژی است که در خروج ما از اتحادیه اروپا نمایان شد – این بار بر روی دید نیمه به یاد ماندنی از یک پناهگاه زغال سنگ در باغچه پشتی و رانندگی بعد از ظهر یکشنبه بر روی یک مخزن پر از بنزین پنج ستاره متمرکز شد. همچنین حسی از همان پارانویای پیچ خورده وجود دارد که دوره‌های آموزشی پیرامون دیلی میل، جی‌بی‌نیوز و گوشه‌های کار شده‌تر اینترنت وجود دارد: اساساً اعتقاد به این که هر چیزی که حتی از راه دور با چپ‌های سیاسی مرتبط باشد باید توطئه‌ای باشد. محدود کردن آزادی مردم، و گرفتن قدرت توسط دولت، و بحران آب و هوا از این قاعده مستثنی نیست. همانطور که در رقابت رهبری محافظه‌کاران نشان می‌دهد، آنچه که همه اینها به آن منتهی می‌شود کاملاً پوچ است: افرادی که ادعا می‌کنند نگرش‌های اجتماعی «بیدار» تهدیدی بزرگ برای تمدن است و مهاجرت غیرقانونی حتی خطرناک‌تر است، و سپس پاسخ به گرمای 40 درجه سانتی‌گراد، برداشت‌های ناموفق. و سیل‌های بی‌پایان با گفتن این موضوع که هیچ‌کس نیازی به نگرانی ندارد.

چیزی واقعاً هیولاآمیز در مورد آن وجود دارد، اما طرز تفکری را نشان می دهد که ما حداقل تا دو سال آینده با آن زندگی خواهیم کرد. به عنوان نمادی از آن، در آخرین مسابقه رهبری هفته گذشته در ومبلی آرنا، یکی از حضار از تراس پرسید که آیا ممکن است برای لغو محدودیت های سرعت بزرگراه آماده باشد. او پاسخ داد: «ما باید برای بررسی آن آماده باشیم. در آن لحظه حیرت‌انگیز، حس واضحی از اینکه قرار است به کجا کشیده شویم وجود داشت: عمیقاً به قلمرو انجام کاری که می‌خواهید، به لطف سیاست‌های نفتی: باور مردمی که ظاهراً خوشحال هستند که اجازه می‌دهند جهان بسوزد. .