پس از نورپردازی امباپه، پاریس دوباره به شهر روشنایی در حال مرگ تبدیل می شود | لیگ قهرمانان

تیاینجا زمانی رویایی بود که پاریس بود. کمی بیش از یک ساعت طول کشید. در آن لحظه، وارد دنیای قدیم شوید – و وارد کریم بنزما شوید، کسی که شب زندگی فوتبالی خود را در بازی برگشت مرحله یک شانزدهم نهایی لیگ قهرمانان اروپا پشت سر گذاشت.

زیر نور برنابئو پاری سن ژرمن یکی از خارق‌العاده‌ترین فروپاشی‌های تاریخ مدرن فوتبال نخبگان را رقم زد، فروپاشی که توسط چاه الهی استعداد در این تیم پاریسی، یقین‌های متزلزل مسی‌دوم، بیش از پیش بدتر شد. آن سه جبهه الهی که برای تضمین تاج فوتبال باشگاهی اروپا در سال 2022 قطر ما خریداری شد.

و فوتبال را می توان خرید. تاریخ باشکوه رئال مادرید گواه آن است. و با این حال، به نوعی، همچنین، نمی تواند. این، با تمام عذرخواهی از هواداران پاری سن ژرمن، به شیوه پیچ خورده خود، تحقیر عجیبی بود که زندگی را تایید می کرد.

مادرید به مدت 61 دقیقه به هر طرف کشیده شده بود و در جناح چپ توسط درخشش کیلیان امباپه شکنجه شد. مادرید خسته به نظر می رسید. آنها خشمگین و صاف به نظر می رسیدند. آن پیراهن‌های سفید حس حیاتی از خود دارند: گاه گاه کتک می‌خورند، اما هرگز برق نمی‌زنند یا براق نمی‌شوند، و همیشه مربع روشن و روشن سرد خود باقی می‌مانند. اما این احساس چیز دیگری بود، جابجایی سگ شکاری زیر آن پاهای سلطنتی.

در آن لحظه اتفاق عجیبی افتاد، یکی از آن لحظات نادری که به نظر می رسد زمان و مکان در جهات عجیبی کشیده می شوند.

350 میلیون پوند استعداد هجومی چه چیزی به شما می دهد؟ بدون توجه به بودجه بی حد و حصر دولت ملت و بزرگترین فوتبالیست باشگاهی تمام دوران. شکنندگی. فروپاشی عملیاتی حسی که مادرید به سختی فشار می آورد، چیزی براق، بداخلاق و ضعیف.

از دقیقه 61 تا 78 به سرعت به جلو رفت و پرندگان بالای برنابئو از قبل در آسمان به عقب پرواز می کردند، زیرا بنزما هت تریک 17 دقیقه ای را با گستاخانه ترین لمس ها تکمیل کرد.

گلی که در مجموع به 3-2 تبدیل شد، مستقیماً از شروع بازی به دست آمد، در حالی که امتیازات فقط در همان شب مساوی شد. یک پاس رو به جلو باعث ایجاد وحشت در آن بازی خنده دار و تند تند دفاع پاریسی شد. بنزما جلوی مردش نیش زد تا توپ را با آن لمسی که ممکن است در یک بازی فوتبال راهروی وقت ناهار از آن جدا کنی توپ را وارد دروازه کند، روی سکوها را برگرداند و با صدایی که به همان اندازه خشم و شادی احساس می کرد، فریاد زد. ناباوری

زمانی بود که پاری سن ژرمن خونسردی خود را از دست بدهد، برای چند هک و ضربه و لانژ. اما آنها در آن مرحله انجام شدند: تمام شده، برشته شده، شعله خورده. و اگر به ناچار خنده دار بود، در منظره فروپاشی نیز چیزی عجیب و غریب وجود داشت.

برای یک ساعت این تیم فوق‌العاده با استعداد، گاز گرفته و آب‌گرفته و خارج از محدودیت‌های لیگ داخلی‌اش، مانند شاهزاده‌ها در برنابئو می‌چرخد.

همیشه غیرممکن بود که چیزهای قدیمی و جدید را در این مسابقه نبینیم، جاه طلبی در مقابل وراثت. و با گذشت 39 دقیقه به نظر می رسید که این تساوی مرده است، نیرویی بی پاسخ اعمال می شود.

برخی از هواداران مادریدی امباپه را هنگام اعلام نام او تشویق کردند. بله، ما شما را می شناسیم. این ما هستیم و او برای مدت طولانی یک کابوس زنده برای سمت چپ رئال بود. این درد، رنج، ترس، حس تحقیر قبلی هر بار که به سمت توپ می رفت. چگونه چیزی را که قابل علامت گذاری نیست علامت گذاری می کنید؟ امباپه یک روح بود.

و شش دقیقه قبل از نیمه دوم، او یک بار دیگر در فضای سبز لیمویی بزرگ خود بیرون بود که با یک پاس نیمار آزاد شد. پایان زیبا بود، ظاهری به دنبال یک پینگ سخت و پایین در گوشه. این چیزی است که باید ارزشمند باشد. امباپه در حال حاضر 23 ساله است، اما شش سال از دوران حرفه ای خود می گذرد. سرعت و تعادل طبیعی، هیکل فوق العاده خرد شده سخت در اوج خود هستند. بعلاوه هر بخش از این هنر تا آنجایی که می تواند بداهه بسازد و ایجاد کند، حباب ها را منفجر کند، میخکوب می شود، بالغ می شود، به خوبی تنظیم می شود، فوتبالیستی که با استعداد عالی خود دست به دست می شود.

به نظر می‌رسید که در بیشتر بازی‌ها این داستان باشد، یک فوتبالیست هیجان‌انگیز گام مهم دیگری برداشته است. جز اینکه اینطور نبود متشکرم، پاریس. چون صادقانه بگویم، این یک هدیه بود. چه کسی آمدنش را دید؟ احتمالاً فقط بنزما بود که مدام می آمد، شانه اش را روی چرخ فشار می داد و دو خط پایان درست می کرد تا بازی را قبل از آخرین لحظه فانتزی تغییر دهد.

بنزما در این فصل در مجموع 30 گل زده است. او همچنان یک مهاجم کامل و باهوش باقی می ماند. اما مادرید مطمئناً امباپه را در تابستان به خدمت خواهد گرفت. آنها یک میلیارد دلار بدهی دارند. 150 میلیون دیگه چیه؟ این برند، درآمدهای آینده، روح سفید عجیب این باشگاه است.

اینجا برای پاریس خیلی زیاد بود، کسی که اول درخشش را به ما بخشید، سپس در نهایت حس چیزی شکننده را به ما داد. شکنندگی که هم دردناک بود و هم به طرز عجیبی در پایان.