به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
من روز گذشته در حال تماشای مسابقات قدیمی فوتبال در یوتیوب بود و یک مهاجم مقابل دروازه بان حریف ایستاده بود و دستانش را تکان می داد. دروازه بان با خونسردی از یکی از هم تیمی های خود در خط نیمه پاس پاس گرفته بود و سپس آن را به مدت 20 ثانیه به اطراف منتقل کرد. البته میدانم که این کار در گذشته مجاز بود، اما ابتدا عصبانی شدم. منظره خیلی ناآشنا بود
سپس دروازه بان توپ را در حالی که حدود یک دقیقه تمام شده بود به جلو برگشت. نیازی نیست به شما بگویم کدام تیم پیشتاز بود. مهاجم همچنان می لرزید. به نظر می رسید که این بیان ناتوانی او بود. امسال، فوتبال یک سالگرد را جشن می گیرد: 30 سال از حکومت پشت پاس. در جام جهانی 1990 و قهرمانی اروپا 1992، یک دروازه بان همچنان اجازه داشت که پاس هم تیمی خود را بگیرد و تا زمانی که می خواهد آن را نگه دارد. تیم مدافع هیچ شانسی برای گرفتن توپ نداشت.
از سال 1992 این کار ممنوع است. قانون Backpass نمونه ای از نحوه ایجاد قوانین در یک جامعه و تأثیر مثبت آنها بر همه افراد درگیر است. قانون جدید بازی را سریعتر، جالبتر و تهاجمیتر کرد. امروز هم تاثیر دارد. در هیچ جام جهانی به طور متوسط گل کمتری نسبت به سال 1990 به ثمر نرسیده است و از آن زمان این میزان افزایش یافته است و در هر یک از دو تورنمنت جام جهانی گذشته تقریباً نیم گل بیشتر در هر بازی به ثمر رسیده است. این قانون همچنین موقعیت دروازه بان را دوباره تعریف کرد و آنها را بیشتر در بازی ادغام کرد.
قانون پاس پشت نیز قابل توجه بود زیرا عنصر اصلی فوتبال یعنی استعداد بازیکنان را برجسته می کند. آنهایی که قبلاً 1-0 پیش می رفتند توانستند سرعت عمل را کاهش دهند. تیمها مدتهاست که برای حفظ برتری آن را متفاوت حل کردهاند. امروزه بهترین ها موفق می شوند توپ را حفظ کنند و در اختیار داشته باشند، با ترکیبی از موقعیت های سخت خلاص شوند و دوباره حمله کنند. اسپانیا این کار را به ویژه در مسابقات قهرمانی اروپای زنان تابستان امسال به خوبی انجام داد. هم منصف بود و هم زیبا.
حالا همه باید برای توپ رقابت کنند، حتی دروازه بان. بنابراین قانون جدید همچنین به رفتار ورزشی بیشتر کمک کرده است. این مهم است که چگونه با یکدیگر رفتار کنیم، چگونه با یکدیگر بازی کنیم.
حرفه ای شدن و تجاری سازی بر بازی و ذهنیت بازیکنان تأثیر می گذارد. هر چه پول بیشتر باشد، توجه و اهمیت رویداد بیشتر باشد، احتمال اینکه پایان، پیروزی، دست برتر را بر ابزاری که به وسیله آن به دست میآید، بیشتر شود. انسانها اینطورند. وقتی خطرات زیاد است، گاهی اوقات از آزادی عمل قوانین سوء استفاده می کنند.
قوانین خوب با این امر مقابله می کند، رفتار را در جهت دلخواه تغییر می دهد، افراد را شکل می دهد، خیر همه را در پیش زمینه قرار می دهد. این نوع آموزش همیشه در فوتبال و در جامعه اتفاق می افتد. مسئولین همیشه وظیفه دارند قوانین را با زمان حال تطبیق دهند، آنها را بررسی کنند تا رفتارهای حرفه ای و اجتماعی بیش از حد با یکدیگر مغایرت نداشته باشند.
فوتبال زنان اکنون می تواند خود را در وضعیتی مشابه سال 1992 بیابد. در فینال در ومبلی، انگلیس از پیروزی 2-1 خود مقابل آلمان در پرچم کرنر دفاع کرد، جایی که تقریباً 10 دقیقه توپ را به دام انداخت. آنها به وضوح قهرمان اروپا بودند و در شش بازی 22 گل به ثمر رساندند. اما این اتلاف وقت بود. بلافاصله بسیاری از طرفداران را آزار داد.
اما هواداران باید بدانند: در مسابقات خانگی آن بازیکنان انگلیس چیزهای زیادی در خطر بود. پس از بیش از نیم قرن آنها این شانس را داشتند که عنوان دیگری را برای کشوری که در دهه گذشته سرمایه گذاری زیادی در ورزش خود انجام داده است، کسب کنند. سرمایه گذاری در فوتبال بانوان لازم است، سرمایه گذاری در فوتبال بانوان درست است و پیروزی ها سرمایه گذاری را توجیه می کند.
در مقابل این پس زمینه، بازی در پرچم کرنر حرفه ای بود. من از تجربه خودم در فینال جام جهانی ریو 2014 می دانم که زمان تا سوت پایان می تواند طولانی شود. دقایق بین گل پیروزی تا پایان، طولانی ترین دقایق زندگی من بود.
حالا بازی دوباره از اول شروع می شود. قانونگذاران همیشه باید مراقب باشند. آنها می توانند از خود بپرسند که آیا در آینده مدت زمان مجاز بازی در پرچم کرنر را محدود خواهند کرد یا خیر. آنها باید تصمیم بگیرند که چه زمانی هنوز به عنوان یک ابزار تاکتیکی پذیرفته می شود و چه زمانی تماشاگران زمانی که هدف دوباره وسیله را توجیه می کند، روی برگردانند.
همچنین به نحوه رفتار بازیکنان در زمین بستگی دارد، آیا آنها احساس می کنند که این رفتار غیرعادلانه است. در فینال ومبلی متوجه شدم که بازیکنان آلمان با نگاه و حرکات از بازیکنان انگلیس شکایت کردند. شبیه مهاجمانی که یک بار دستانشان را تکان دادند و به دروازه بان گفتند: “توپ را رها کن!” آنها اصلاً درمانده نبودند. آنها خواستار قوانین جدید بودند و تا حدی مسئول قانون جدید پسپاس بودند. اعتراض آنها موفقیت آمیز بود.
ستون فیلیپ لام با مشارکت اولیور فریچ در مجله اینترنتی آلمانی Zeit Online تولید شد و در چندین کشور اروپایی منتشر می شود.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.