آمریکا برای زندانی کردن زندانیان آزاد شده از گوانتانامو به بریتانیا تکیه کرد | خلیج گوانتانامو

یک کتاب جدید ادعا می کند که دولت تونی بلر به پرونده های اطلاعاتی ایالات متحده در گوانتانامو دسترسی ویژه ای داشت که نشان می داد هیچ مدرک معتبری علیه زندانیان بریتانیایی وجود ندارد.

مقامات ایالات متحده امیدوار بودند که هر زندانی انگلیسی که از اردوگاه بدنام زندان آزاد می شود، پس از پا گذاشتن به بریتانیا یا تحت نظارت شدید قرار گیرد. اما مقاماتی که پرونده‌های زندانیان انگلیسی را در نشستی در واشنگتن در فوریه 2004 بررسی کردند، دریافتند که هیچ مدرک قابل توجهی علیه آنها وجود ندارد.

دولت بریتانیا شش سال بعد موافقت کرد که میلیون‌ها پوند غرامت به زندانیان سابق خلیج گوانتانامو بپردازد. پرداخت ها تا 20 میلیون پوند گزارش شده است.

جزئیات دیدار مقامات بریتانیا و آمریکا برای آزادی زندانیان بریتانیایی برای اولین بار در کتاب جدیدی درباره سرویس‌های اطلاعاتی منتشر شده است. تاریخچه مخفی پنج چشم توسط ریچارد کرباج

پیتر کلارک، معاون پیشین دستیار کمیسر اسکاتلندیارد، دفتر کابینه و مقامات وزارت خارجه را در جلسه ای در 27 فوریه 2004 همراهی کرد تا پرونده های مخفی زندانیان انگلیسی را بررسی کند.

این مقام چند ساعتی را در ساختمان دفتر اجرایی آیزنهاور، که مشرف به کاخ سفید است، بررسی کرد. این پرونده ها برای نشان دادن سطح تهدیدی بود که بازداشت شدگان داشتند. مقامات آمریکایی نگران بودند که زندانیانی که آزاد می شوند، تهدیدی بالقوه در آینده ایجاد نکنند.

کلارک در گزارش خود از این ملاقات در کتاب جدید گفت: «اطلاعات برای متهم کردن بازداشت‌شدگان به چیزی کافی نبود. “هیچ یک از مواد در دادگاه قابل قبول نبود.”

مقامات آمریکایی که ممکن بود امیدوار باشند بازداشت شدگان بریتانیا در خاک بریتانیا بازداشت شوند، به زودی ناامید شدند. کلارک گفت: «ما باید بارها توضیح می‌دادیم که هر اتفاقی که برای بازداشت‌شدگان در بازگشت به بریتانیا رخ می‌دهد، می‌تواند کاملاً مطابق با قوانین بریتانیا باشد.

هیچ بازداشت خودسرانه، نظارت غیرمجاز یا محدودیت‌های فراقانونی برای آنها اعمال نخواهد شد و ما قطعاً نمی‌توانیم بر اساس شواهد جمع‌آوری‌شده توسط بازجویی‌ها در زمانی که آنها در بازداشت آمریکا بودند، پیگرد قانونی کنیم.

“این به این دلیل نبود که من از هرگونه بدرفتاری آگاه بودم، بلکه به این دلیل بود که مصاحبه های آنها با پادمان ها، چارچوب قانونی و دسترسی به نمایندگی قانونی انجام نشده بود.”

بازداشتگاه در خلیج گوانتانامو، پایگاه نیروی دریایی ایالات متحده در جنوب شرقی کوبا، در ژانویه 2002 در جریان “جنگ علیه تروریسم” تأسیس شد. در مجموع، حدود 780 زندانی را نگه داشته است، و عفو بین‌الملل می‌گوید که به «نماد شکنجه، تحویل و بازداشت نامحدود بدون اتهام یا محاکمه» تبدیل شده است.

در سال 2004 پس از اینکه دولت کارگر بر سر زندانیان بریتانیایی که بدون محاکمه در اردوگاه نگهداری می شدند، تحت فشار قرار گرفت، مجموعه ای از جلسات بین مقامات بریتانیا و ایالات متحده برگزار شد.

در عرض یک سال، 9 نفر از بازداشت شدگان آزاد شدند، از جمله معظم بیگ، که اکنون با گروه حمایت از قفس که برای کمک به افرادی که با “جنگ علیه تروریسم” درگیر شده اند، کمپین می کند.

در نوامبر 2010 گزارش شد که دولت آماده است تا 20 میلیون پوند غرامت به زندانیان بریتانیایی گوانتانامو بپردازد. پس از آن که جمال عدین الحارث که بنا بر گزارش ها یک میلیون پوند غرامت دریافت کرده بود، در فوریه 2017 حمله انتحاری را در عراق انجام داد، وزیران بعداً با سؤالاتی در مورد پرداخت ها مواجه شدند.

شاکر عامر، آخرین ساکن بریتانیا در خلیج گوانتانامو، در اکتبر 2015 آزاد شد. این تبعه سعودی که اجازه زندگی نامحدود در بریتانیا را داشت از سال 2002 در بازداشت بود، اما هرگز متهم یا محاکمه نشد.

تا جولای 2022، 36 زندانی در خلیج گوانتانامو باقی مانده بودند. کاخ سفید گفته است که “هدف و قصد” تعطیلی این مرکز است، اما فعالان حقوق بشر از باز بودن آن ناامید هستند.