ونوس و سرنا ویلیامز از طریق اتحاد عالی شدند. یک خداحافظی مشترک عالی بود | تنیس

اسارنا ویلیامز اغلب می گوید که او بدون ونوس وجود نخواهد داشت. بنابراین اگر این واقعاً آخرین تورنمنت آنها با هم بود، مناسب است که آنها در پنج شنبه شب به همان روشی که بیش از دو دهه پیش وارد شدند، در دوبل شرکت کردند: به عنوان یک تیم – خواهران ویلیامز.

پس از بازنشستگی رسمی، آنها را در صفحات مجلات ورزش، تجارت، سلامت، تناسب اندام و مد خواهید یافت. خواهران ویلیامز از ورزش فراتر می روند. آن‌ها رکوردها، موانع و پیشینه‌هایی را از بین برده‌اند تا جایی که چیزهای کمی برای حمایت‌هایی مانند کوکو گاوف و نائومی اوزاکا باقی مانده است. شانس تبدیل شدن به اولین زن سیاهپوست برنده یک گرند اسلم حرفه ای؟ رفته. اولین زن سیاه پوستی که طلاهای المپیک را در انفرادی کسب کرد و دو برابر می شود؟ رفته. اولین زنان سیاه پوستی که عناوین گرند اسلم را در انفرادی، دونفره و دونفره مختلط کسب کردند؟ رفته. اولین زنان سیاهپوست رتبه 1 را کسب کردند؟ رفته.

آنچه باقی می ماند میراث ورزشی است که از نظر تأثیر و اهمیت فرهنگی بی نظیر است. خواهران ویلیامز نحوه بازی و اینکه چه کسی بازی را انجام می دهد تغییر دادند. چهل و یک سال بین آلتیا گیبسون که آخرین عنوان گرند اسلم خود را به دست آورد و سرنا اولین قهرمانی خود را به دست آورد، گذشت. امروز، چهار زن سیاه‌پوست که در US Open امسال بازی می‌کنند، مجموعاً 35 عنوان گرند اسلم انفرادی دارند.

ونوس دارای پنج مدال المپیک (یک نقره، چهار طلا) است که بیشترین کسب شده توسط هر تنیسور، زن یا مرد در دوره آزاد است. سرنا با چهار مدال طلا در رده دوم قرار دارد. آنها در فینال های دونفره گرند اسلم 14-0 عالی هستند. زنان سیاه پوست – سرنا (23)، ونوس (هفت) و اوزاکا (چهار) – سه جایگاه برتر در لیست بیشترین عناوین اصلی در میان بازیکنان زن فعال را در اختیار دارند. تعداد زنان سیاهپوست در قرعه کشی اصلی مسابقات آزاد آمریکا 2022 بیشتر از سیاهپوستان آفریقایی تبار در سری جهانی سال گذشته بود.

ونوس و سرنا چشم‌انداز تنیس را به‌قدری تغییر داده‌اند که به راحتی می‌توان آن را قبل از ورودشان فراموش کرد. مسابقات تنیس زنان به ندرت در پرایم تایم ایالات متحده قبل از ونوس و سرنا برگزار می شد. بیلی ژان کینگ برای دریافت جوایز برابر در رشته‌ها سخت جنگید. اما این اتفاق در هر چهار رویداد گرند اسلم رخ نداد تا اینکه ونوس و سرنا شروع به گرفتن رتبه‌بندی تلویزیونی بزرگ کردند.

در واقع، ونوس و سرنا ممکن است بزرگترین داستان ورزشی باشند که تاکنون گفته شده است. چه کسی می تواند چیزی به این نامحتمل بنویسد؟ پدر آنها، ریچارد ویلیامز.

قبل از اینکه ونوس و سرنا به دنیا بیایند، ریچارد یک طرح تجاری 75 صفحه ای برای “انجمن تنیس ریچارد ویلیامز” تهیه کرد، طرحی برای پرورش قهرمانان. او به عنوان معمار و مروج خواهران ویلیامز عمل کرد و از داستان “مستقیم از کامپتون” برای تبلیغات دخترانش استفاده کرد.

مانند هر مروج خوب، ریچارد از روایتی استفاده کرد که رسانه ها می خریدند و می فروختند: دختران سیاهپوست فقیر در دنیایی به رنگ لیلی-سفید می سازند. واقعیت کمی متفاوت بود. مطمئناً همه چیز برای خانواده ویلیامز آسان نبود. اما مادر آنها، اوراسن پرایس، درآمد ثابتی به عنوان پرستار داشت و ریچارد، یک کارآفرین سریالی، ادعا می کند که در اوایل دهه 1980 سالانه 52000 دلار درآمد داشته است. حتی در جنوب کالیفرنیا، یک خانوار با درآمد دوگانه که در آن دوران 52000 تا 80000 دلار در سال درآمد داشت، چندان فقیر نبود.

با این حال، خواهران بافته و مهره‌های بافته شده از «کلاه» داستان قانع‌کننده‌تری ساختند. شاه ریچارد این روایت را درک کرد و شاهزاده خانم های راکت دار خود را به عنوان «سیندرلای گتو» معرفی کرد. ریچارد مانند یک شرکت تولیدی که یک فیلم پرفروش بالقوه را منتشر می کند، پیش نمایشی از سرگرمی های آینده را به روزنامه نگاران و طرفداران ورزشی ارائه داد. او در مصاحبه‌ها به عظمت می‌پرداخت، در حالی که دخترانش را دور نگه می‌داشت و بازی‌های آنها را مانند خط داستانی برای یک فیلم مارول پنهان می‌کرد. با افزایش انتظار، ریچارد قول داد که خواهران ویلیامز به زودی به تورنمنت نزدیک شما خواهند آمد. او عمل خود را داشت. تنها چیزی که او نیاز داشت این بود که ونوس و سرنا نمایشی به نمایش بگذارند.

آنها ناامید نشدند.

آنها در اوایل زندگی حرفه ای خود، مانند Bee Gees احساس خواهر و برادری داشتند. آنها با هم روی جلد مجلات ظاهر شدند. در اپرا، با هم. در تبلیغات “Got Milk”، با هم. در فینال های بزرگ، با هم. در صدر رده بندی WTA، با هم.

آنها همچنین نژادپرستی و دل شکستگی را با هم تحمل کردند.

هنگامی که ونوس در سال 2001 از مسابقات ایندین ولز کنار رفت، طرفداران ناامیدی خود را از سرنا ابراز کردند، برنده های او را هو کردند و خطاهای ناخواسته را تشویق کردند.

این تحقیر نامتناسب نسبت به سرنا و ونوس تنها با احترام تجدیدنظرطلبانه ای که امروز به آنها اعطا می شود، مطابقت دارد. عبادت این هفته ویلیامز یادآور این است که چگونه طرفداران بیسبال ستاره سیاه دیگر ورزش، هنک آرون، را در دوران بازنشستگی خود جشن گرفتند. در حالی که به دنبال رکورد بیب روث در خانه دویدن بود، هارون به دلیل گرد کردن پایه ها در فضاهای سفید تهدید به مرگ شد.

ریچارد و اوراسین، زهره و سرنا را برای تحسین بی‌صادقانه آماده کردند و از آنها درخواست کردند که موفقیت یا شکست خود را با آنچه مردم به آنها می‌دهند اندازه‌گیری نکنند. والدین آنها به خواهران یاد دادند که از روحیه رقابتی آنها استفاده کنند و در عین حال تمایل طبیعی به رقابت با یکدیگر را رد کنند. در عوض، با هم بودن باید از شهرت، شهرت و ثروت جان سالم به در می برد.

مادرشان الگوی نهایی آنها از نظر تمرکز است. او به آنها یاد داد که متمرکز بمانند و هرگز به آنها اجازه نداد که چیزی مانع رابطه آنها شود، “کورا مسترز بری، یکی از دوستان نزدیک اوراسن، یک بار به من گفت. یکی از مواقعی که در فینال‌ها با هم بازی کردند، به محض اینکه مسابقه تمام شد، قبل از اینکه بتوانم سرم را بالا ببرم، اوراسین در حال دویدن به سمت رختکن بود تا مطمئن شود که همه خوب هستند، اما مطمئن شوید که پیوند خواهر زنده مانده است.»

در اوایل دهه 2010، بازی فوق‌العاده سرنا – و چند عامل بیرونی – به این معنی بود که خواهران ویلیامز به عنوان یک واحد دیگر داغ‌ترین بلیت در تور زنان نیستند. در سال 2011، زهره مبتلا به سندرم شوگرن، اختلالی که در آن سیستم ایمنی بدن به سلول های سالم حمله می کند، تشخیص داده شد. این بیماری ناهید را ضعیف و خسته کرد.

سرنا یک بار به ووگ گفت: «می‌دانم که اگر سلامتی من را داشت، حرفه‌اش ممکن بود متفاوت باشد.

در سال 2012، سرنا پاتریک موراتوگلو را که به او کمک می کرد تا به ارتفاعات جدیدی برسد، به عنوان مربی به خدمت گرفت. او اولین بار در آن سال در ویمبلدون در جعبه بازیکن سرنا ظاهر شد. این همچنین آخرین حضور ریچارد در جعبه بازیکن هر یک از دخترانش در فینال گرند اسلم بود. در سال 2013، سرنا با نتیجه 78 بر 4 پیش رفت و موقعیت خود را به عنوان یک نهاد واحد در صدر تنیس زنان تثبیت کرد.

ونوس در سال 2015 از یک تجدید حیات لذت برد. ابتدا او در مسابقات آزاد استرالیا به مرحله یک چهارم نهایی رسید. از سال 2010، این اولین بار در یک هشتم نهایی یک رشته اصلی بود. سپس، او به مرحله یک چهارم نهایی US Open رفت، جایی که به خواهرش باخت. اما آن سال همه چیز مربوط به سرنا بود، که پس از باخت در نیمه نهایی در فلاشینگ میدوز، به سختی از یک گرند اسلم تقویمی بازماند.

شروع این تورنمنت همه چیز در مورد سرنا بود. سپس یو اس اوپن اولین بار دیگر را اعلام کرد که ونوس و سرنا می‌توانند به افتخارات ظاهراً بی‌پایان خود بیافزایند: مسابقه دونفره دور اول در پرایم‌تایم، در Ashe برگزار شد. این یک افتخار مناسب برای ونوس و سرنا، خواهران ویلیامز، بزرگترین خواهر و برادر در تاریخ ورزش است.