اعتصاب بریتانیا: چگونه تورم فزاینده به «تابستان نارضایتی» دامن می‌زند

کیتلین 24 ساله با پوشیدن جلیقه قرمز و برافراشتن پرچم اتحادیه یکی از هزاران کارگر بریتانیایی است که تابستان امسال از کار خودداری کرده اند.

هزینه های مارپیچ زندگی، راننده قایق یدک کش در Felixstowe – بزرگترین بندر بریتانیا – را مجبور کرد تا به یک بندر ملحق شود. اعتصاب هشت روزه تخمین زده می شود که 680 میلیون پوند (795 میلیون یورو) تجارت را مختل کرده است.

کیتلین می‌گوید: «تمام چیزی که ما از آن می‌خواهیم، ​​بخش کوچکی از سود بندر است تا به ما در گذر از زمان‌های بسیار سخت و نامطمئن آینده کمک کند.»

بر اساس گزارش سیتی بانک، تورم ممکن است تا سال آینده در بریتانیا به 18 درصد برسد. افزایش هزینه های قبوض انرژی و کالاهای روزمره

کارگران بارانداز مانند کیتلین، که خواهان افزایش 12 درصدی حقوق هستند، تنها نیستند که خواستار دستمزد بهتر برای مقابله با تورم هستند.

“از اواخر دهه 1970 چنین چیزی وجود ندارد”

سطل ها پر شده اند، قطارها متوقف شده اند – و دادگاه های جنایی ممکن است در ماه سپتامبر خالی بنشینند، زیرا وکلای دادگستری قصد دارند به موج اقدامات صنعتی بریتانیا بپیوندند.

مطبوعات دارد به آن لقب “تابستان نارضایتی” داده اند – اشاره ای به به اصطلاح زمستان نارضایتی 1978-1979، که تقریباً 30 میلیون روز کاری را در اثر اعتصاب در بخش های دولتی و خصوصی از دست داد.

پروفسور کیت لیبورن، رئیس انجمن مطالعه تاریخ کار می گوید: «از اواخر دهه 1970 چنین چیزی نداشتیم.

“مردم ناامید هستند. استانداردهای زندگی در حال آزمایش است. اگر مردم ده درصد وضعیت بدتری دارند، شروع به این سوال می کنند که چگونه صورت حساب های خود را پرداخت می کنند.”

اعتصاب تنها در بریتانیا نیست، زیرا سایر کشورهای اروپایی نیز شاهد اختلال فزاینده سازمان‌دهی شده توسط اتحادیه‌های کارگری هستند.

کارگران راه‌آهن در هلند این هفته از کار خودداری کردند و قطارهای این کشور را تقریباً متوقف کردند، در حالی که با خروج کارکنان فرودگاه در آلمان بیش از 1000 پرواز در ماه جولای لغو شد.

با این حال، تعطیلات تابستانی در بریتانیا پس از سکون قابل توجهی در فعالیت های صنعتی صورت می گیرد.

در سال 2017، بریتانیا با تنها 33000 کارگر درگیر اختلافات کارگری، کمترین میزان اعتصاب خود را از دهه 1890 مشاهده کرد.

اما در آوریل سال جاری، فعالیت اعتصاب‌ها با اختلافات حقوقی به بالاترین سطح خود در نیم دهه اخیر رسیده بود.

تابستان می آید و ده ها هزار راننده قطار، کارکنان فرودگاه، وکلای دادگستری، کارگران پسماند، ماموران پست، باراندازها و غیره در تلاش برای دستمزد بهتر از کار کردن خودداری کرده اند.

موفقیت تاکنون محدود بوده است و برخی از اتحادیه ها پیشنهادات افزایش دستمزد را که به نظر می رسد کمتر از نرخ تورم است، رد کرده اند، مانند 7 درصدی که به کارگران در بندر فلیکستو ارائه می شود.

اتحادیه ها با وجود تضعیف شدن تجمع می کنند

احیای اعتصابات علیرغم دوره ای از “شکن شدن اتحادیه ها” که پس از “زمستان نارضایتی” در اواخر دهه 1970 رخ داد.

مارگارت تاچر از حزب محافظه‌کار که “بانوی آهنین” نامیده می‌شود، اتحادیه‌ها را با ایجاد الزامات قانونی برای برگه‌های رای پستی قبل از اعتصابات، به هم زد، به این معنی که دیگر دست در محل کار کافی نیست.

تاچر همچنین قانونی را تصویب کرد که اتحادیه‌ها را تهدید می‌کند که در صورت نقض قوانین رویه‌ای در مورد اقدامات صنعتی، دارایی‌هایشان را مصادره خواهند کرد.

اعضای اتحادیه – که در سال 1979 به 13.5 میلیون نفر رسید – به شدت کاهش یافت و امروز کمتر از نصف آن چیزی است که بود.

لیز تراس، کاندیدای نخست وزیری جدید بریتانیا، قول داده است که تلاش ها را برای سندیکاهای کشور را سلب قدرت کند.

تراس در ماه ژوئیه گفت: “من هر کاری که در توانم باشد انجام خواهم داد تا مطمئن شوم که اقدامات ستیزه جویانه اتحادیه های کارگری دیگر نمی تواند خدمات حیاتی را که مردم سخت کوش به آن تکیه می کنند فلج کند.”

عموم مردم نسبت به اعتصابات بیشتر «همدلی» دارند

با این حال، به گفته برخی، بدون هیچ پایانی برای افزایش هزینه های زندگی، حمایت عمومی از اعتصاب در حال گسترش است.

روز جمعه، تنظیم کننده انرژی بریتانیا Ofgem اعلام کرد سقف قیمت سالانه قبوض انرژی تا 80 درصد افزایش خواهد یافت از اکتبر – از 1971 پوند تا 3549 پوند.

پروفسور لیبورن می‌گوید: «مردم اعتصابات را بیشتر می‌پذیرند زیرا در وضعیت مشابهی قرار دارند.

انفجار ناگهانی تورم فشار ایجاد کرده است. من فکر می‌کنم مردم نگرش دلسوزانه‌تری دارند زیرا مردم به طور گسترده‌تری تحت تأثیر قرار می‌گیرند.»

اتحادیه های کارگری اخیراً از طرح هایی برای اقدام ترکیبی برای افزایش فشار بر دولت رونمایی کرده اند.

یونیت و یونیسون، دو اتحادیه بزرگ بریتانیا با 2.7 میلیون عضو، خواستار خروج جمعی از 50 اتحادیه در بریتانیا در پاییز امسال هستند.