کریس اورت: “سرطان مرا در مه رها کرد و خیلی ترسیده – سعی کردم جلوی آن را بگیرم” | تنیس

“منکریس اورت در حالی که به یاد می آورد با مرگ خود در دسامبر گذشته در حالی که منتظر تشخیص سرطان دوم بود، مواجه شد، می گوید: طولانی ترین چهار روز زندگی من بود. اورت که از سال 1974 تا 1986 موفق به کسب 18 عنوان گرند اسلم شده بود، به تازگی تحت عمل جراحی سرطان تخمدان قرار گرفته بود. او سپس برای بررسی اینکه آیا سرطان گسترش یافته است یا خیر، آزمایش شد، همانطور که می‌گوید: «تا غدد لنفاوی متصل به اندام‌های تناسلی من. اگر آزمایش غدد لنفاوی من مثبت بود، در مرحله سه یا چهار بودم. نوع سرطان من، سرطان تخمدان، بسیار موذیانه و یواشکی است زیرا نشانه های زیادی وجود ندارد که شما آن را دارید. وقتی متوجه می‌شوید که سرطان تخمدان دارید، معمولاً در مرحله سه یا چهار هستید، که اساساً به معنای پرده است.

این زن 67 ساله آنقدر حضور آشنا بوده است، ابتدا به عنوان یک تنیسور برجسته و سپس در جعبه تفسیر، که شنیدن رویارویی او با مرگ خود احساس لرزش می کند. او به خاطر خونسردی‌اش در دادگاه مورد احترام بود، حتی زمانی که برای اولین بار پس از رسیدن به نیمه‌نهایی اوپن آمریکا در سال 1971 در سن 16 سالگی به شهرت رسید، اما اورت با حالتی درهم نگاه می‌کند وقتی از او می‌خواهم احساساتش را در حین انتظار توصیف کند. برای آن نتایج آزمایش

او می‌گوید: «من خیلی مضطرب بودم زیرا کنترلی بر اوضاع نداشتم. من خیلی دعا کردم و برای خواهرم دعا کردم [Jeanne, who died in 2020 after a harrowing battle with ovarian cancer]. من هم شوکه شده بودم، مثل اینکه در مه بودم، و آنقدر ترسیده بودم که از قدرتم در زمین استفاده کردم و سعی کردم کمی جلوی آن را بگیرم.»

اورت به خواهرش نزدیک بود و سال ها رنج او را شاهد بود. آن خاطرات انتظار چهار روزه او را پوشانده بود. «خیلی به جین فکر کردم و این ترسناک‌تر بود که بدانم اگر در مرحله چهارم باشم، سفری که در پیش دارم چه خواهد بود، بیشتر از مرگ واقعی. او را با سوراخ هایی در قفسه سینه و سوزن هایی در دستانش دیده بودم و بعد از شیمی درمانی، داروهای آزمایشی را گذرانده بود. آنها او را به شدت بیمار کردند و وقتی از دنیا رفت 80 پوند وزن داشت. برای تماشای گذر او از آن چهار روز، مدام با جهش هایی مانند ترس همراه بود. گاهی اوقات باید تسلیم شوید اگر نتوانید آن را تغییر دهید.»

اورت به بالا نگاه می کند و لبخند می زند، با آرامش. “اما من واضح بودم. آنها گفتند که من به شش دوره شیمی درمانی نیاز دارم و بنابراین من اعلام کردم [before the Australian Open in January]. می توانم به همه بگویم که مرحله یک سرطان تخمدان دارم و در حال انجام شیمی درمانی هستم و پزشکان می گویند احتمال عود سرطان 90 تا 95 درصد وجود دارد. پس از آن تجربه هرگز نباید از هیچ چیز دیگری در زندگی شکایت کنم.»

به طور معمول، در طول یک مصاحبه طولانی، موضوعات دشوار را برای بعد ذخیره می کنید. اما با اورت فرق می کند. ما از این راه شروع می کنیم و این نشان دهنده تمایل اورت به بحث درباره سرطان و همچنین تمایل او برای توسعه آگاهی است. دو سال پس از مرگ جین، ژنتیک دانی که خون او را ذخیره کرده بود، تماس گرفت. نوع جدیدی پدیدار شده بود و ژان ژنی با اهمیت نامشخص داشت. آنها آن را آزمایش کردند و او برای BRCA مثبت بود [genetic proof of being susceptible to breast or ovarian cancer] پس فوراً گفتند: شما باید آزمایش شوید. تست BRCA من مثبت شد. دکترم گفت باید فورا هیسترکتومی کنی. این فقط یک احتیاط بود چون احساس می کردم خیلی سالم هستم. آنها سرطان را در لوله فالوپ و یک تخمدان و در مایع اطراف اندام های تناسلی من پیدا کردند.

«اگر مرگ ژان نبود، من زنده نبودم. بنابراین می‌خواهم در مورد آزمایش ژنتیک صحبت کنم – نه فقط برای سرطان تخمدان، بلکه برای بیماری‌های قلبی، دیابت و همه چیز. از سابقه ژنتیکی خود آگاه باشید و اگر به مدت سه روز در بدن خود چیزی متفاوت احساس کردید، به پزشک مراجعه کنید. سه ماه صبر نکن.»

اورت حتی قبل از تشخیص خود از خیریه ACEing Cancer انجمن تنیس زنان حمایت کرد و او مفتخر است که یک صندوق تحقیقاتی جدید با حمایت WTA به نام خواهرش نامگذاری شده است. برخورد کبودی او با سرطان همچنین به این معنی است که او صادقانه به زندگی فکر می کند. اورت هنوز خوشحال می‌شود وقتی به این موضوع اشاره می‌کنم که با شروع مسابقات آزاد آمریکا در روز دوشنبه، 51 سال از موفقیت فراموش نشدنی‌اش در نیویورک می‌گذرد. او فریاد می زند: “اوه خدای من.”

اورت تورنمنت 1971 را روشن کرد و در حالی که بازیکنان مشهور را شکست داد، از چندین امتیاز مسابقه جان سالم به در برد، قبل از اینکه در نیمه نهایی مغلوب بیلی ژان کینگ شد. خشم اتاق رختکن نسبت به اورت وجود داشت که ناگهان روی جلد مجله نیوزویک قرار گرفت و او توضیح می‌دهد که کینگ چگونه از او دفاع کرده است. او به آنها گفت: “کریس پول بیشتری به تنیس خواهد آورد و او پول در جیب شما خواهد گذاشت.” همچنین، چگونه می توانید با یک دختر بی گناه 16 ساله بد رفتار کنید؟ بیلی جین آنها را صاف کرد. تنها بود اما مادرم با من سفر کرد و بعد از مسابقات به اتاقم برگشتم و تکالیفم را انجام دادم.

سال گذشته اورت شاهد بود که اما رادوکانو با قهرمانی اوپن ایالات متحده به عنوان یک بازی مقدماتی، به دستاوردهای قابل توجه تری دست یافت. این اولین بازی نفس گیر و رویایی برای این جوان 18 ساله و همچنین برای لیلا فرناندز بود که تنها چند روز قبل از فینال جذابشان 19 ساله شد.

اورت در مورد اشاره من به فرناندز فریاد زد: «متشکرم. او سه دختر از پنج دختر برتر را شکست داد. او یک بسیار قرعه کشی سخت تر من آن دختر را دوست دارم.»

رادوکانو همچنان او را شکست داد، اما از آن زمان، این نوجوان بریتانیایی دچار آسیب دیدگی، فرم نوسان، بررسی دقیق و انتقاد شده است. تجربه او یادآور این است که موفقیت غیرمنتظره هزینه دارد. “همیشه. پیروزی اما قطعاً چالش‌های زیادی را به همراه داشت که او قبلاً هرگز تجربه نکرده بود.» او همچنان نیاز به پیشرفت دارد، اما قهرمان بزرگی باقی می ماند. او قهرمان US Open شد. او این را تا پایان عمر خواهد داشت.

«نکته سخت این است که این شتاب را حفظ کنیم و از آن حمایت کنیم. او نکرده است. اما او در نظرات خود بسیار معقول به نظر می رسد: “من هنوز در حال توسعه بازی خود هستم، من صبور خواهم بود.” او همه چیزهای درست را می گوید. اگر او آنها را باور کند، خوب خواهد شد.”

آیا این احتمال وجود دارد که یو اس اوپن در دوران حرفه ای رادوکانو نقشی پرت باقی بماند؟ من او را یک عجایب تک اسلم صدا نمی کنم. من تکنیک او را دوست دارم – بسیار صدادار است. من از سرویس و ضربه های زمینی او خوشم می آید. او خوب حرکت می کند. او استعداد دارد اما چقدر آن را می خواهد؟ آیا او برای برنده شدن یکی دیگر تلاش می کند؟ گرسنگی چیز اصلی است.»

گرسنگی حریصانه برای موفقیت یکی از ویژگی های بسیاری است که به سرنا ویلیامز کمک کرد که اخیراً با نتیجه 6-4 و 6-0 مقابل رادوکانو در سینسیناتی شکست خورد و 23 گرند اسلم را برد. در این ماه ویلیامز اعلام کرد که بازنشستگی قریب‌الوقوع خود را اعلام کرد و به احتمال زیاد US Open آخرین تورنمنت او خواهد بود. اورت می گوید: «او 40 ساله است. او به بازیکنانی که معمولاً آنها را شکست می داد شکست خورده است و به دلیل مصدومیت تمرین نکرده است. او همچنین چیزهای شگفت انگیز زیادی در زندگی خود دارد و بنابراین، به جای اینکه ناامید شود و در رتبه بندی سقوط کند، این زمان مناسبی برای بیرون رفتن او است.”

آیا ویلیامز شانس واقعی یا بعید برای بردن آخرین بار در US Open دارد؟ اورت می‌افزاید: «این یک شات طولانی است، اما اگر بخواهم 10 زن را انتخاب کنم که شانس داشتند، او آنجا بود.»

آیا ویلیامز، بدون شک، بهترین بازیکن تمام دوران است؟ “این یک سوال سخت است. در دوران خود او بزرگترین تمام دوران است. سپس موفق‌ترین حرفه‌ای است – تعداد تورنمنت‌هایی که بردید و چقدر ثابت بودید و من همیشه استفی گراف و مارتینا ناوراتیلووا را در کنار سرنا قرار می‌دهم زیرا در دوره من آنها بهترین‌های تمام دوران بودند.

مارگارت کورت برنده 24 گرند اسلم شد که یک گرند اسلم بیشتر از ویلیامز بود، اما استرالیایی در دوره پیش از آزاد تسلط داشت. او 11 تن از مسابقات اوپن استرالیا را برد، اما به ندرت هیچ بازیکن برتری به استرالیا رفت. اورت می‌گوید: من 18 سال و تنها 6 دوره اوپن استرالیا بازی کردم. «من جهانی تنیس تیمی بازی کردم [when the leading women forged a path of independence to gain equality with men] و سه اپن فرانسه را از دست داد [which she won seven times]. ما در حال ساختن یک تور بودیم و تاریخ را تغییر می دادیم، برای پول جایزه برابر و نسل های آینده می جنگیدیم.

اکنون، یک فلسفه متفاوت وجود دارد. همه چیز در مورد گرند اسلم هاست. آیا سرنا تا این لحظه بهترین تنیسور است؟ کاملا. اما زمانی که شغل ها و بردها و دوره ها را با هم مقایسه می کنید پیچیده است. من مطمئن نیستم که او موفق ترین حرفه را داشته باشد.”

عمق بازی زنان خیره کننده است، اما رقابت ها، از نوع حماسی که Evert با ناوراتیلووا در بیش از 80 مسابقه مشترک داشت، برای توسعه تلاش می کند. “یک رقابت بزرگ برای تنیس عالی است – همانطور که بازیکنی که تسلط دارد. زمانی که سرنا تسلط داشت ما بالاترین امتیاز را داشتیم. اما این بازی همچنین زمانی عالی است که افراد تازه واردی مانند Coco Gauff دارید که قرار است در یکی دو سال آینده یک اسلم برنده شود. زیبایی تنیس زنان اکنون در عمق است. هنوز هیچ رقابتی وجود ندارد، اما شخصیت ها و داستان های بزرگ زیادی وجود دارد.

چه کسی می تواند آن رقابت پرچرب را ایجاد کند؟ «ایگا سویاتک [the world No 1] اورت می گوید و کوکو دو نفر برتر من خواهد بود. این می تواند یک رقابت بزرگ باشد. در حال حاضر، ایگا باید مورد علاقه اوپن آمریکا باشد.”

پس از نه ماه آخر زندگی اورت، چنین حدس و گمان هایی بیهوده به نظر می رسد. آیا سرطان او را تغییر داد؟ “من هم دوست دارم چنین فکر کنم. من مثل قبل ترسیده و مضطرب نیستم. من احساس سپاسگزاری و آرامش بیشتری دارم و همه چیز را جدی نمی‌گیرم. زمانی که درس می خواندم برای فراخوانی مسابقه بی قرار می شدم. من آنقدرها هم شدید نیستم.»

اورت به شهرت و سه ازدواج خود می پردازد – با تنیسور سابق جان لوید، اسکی باز آلپاین اندی میل و گلف باز گرگ نورمن. ما می‌توانیم یک مصاحبه پنج ساعته در مورد شهرت و عدم وجود حریم خصوصی و اینکه چگونه وقتی در سنین جوانی موفق هستید و شخصیت و اخلاق و اعتقادات خود را پرورش نداده‌اید، هزینه می‌پردازید، انجام دهیم. می تواند رشد شما را متوقف کند

وقتی بعد از قهرمانی در ویمبلدون به خانه برگشتم [aged 19 in 1974] هنوز باید ماشین ظرفشویی را خالی می کردم و لباس ها را تا می کردم. پاهایم روی زمین بود. تنها حوزه زندگی من که [fame] روابط تحت تاثیر قرار گرفت. وقتی مردم سال‌ها به شما می‌گویند چقدر عالی هستید، حد و مرزی تعیین نمی‌کنند و شما می‌توانید از بسیاری چیزها دور شوید. بعدها در زندگی که بر روابط شما تأثیر می گذارد، نه تنها با شوهران، بلکه خواهر و برادر و بهترین دوست شما.

من و جان هر دو در تور تنها بودیم، اما به قدری مشتاق بودم که شماره 1 باشم که نمی‌توانستم به اندازه کافی به این ازدواج بدهم. اما ما هنوز همدیگر را دوست داریم و دوستان خوبی هستیم. موفق ترین ازدواج من با اندی بود. ما 20 سال ازدواج کردیم اما انتخاب بدی کردم [leaving Mill for Norman]. این یک اشتباه بود.”

اورت نسبت به دخالت نورمن در شستشوی ورزشی عربستان و سری گلف LIV تردید دارد. او می داند که من چه احساسی دارم. من از آن حمایت نمی کنم.

در اورت هیچ تلخی و کینه ای وجود ندارد. او فقط به نظر می رسد برای زندگی سپاسگزار است. “سلامتی شما مهمترین چیز است. من از گفتن آن متنفرم، اما برای من حتی مقدم بر عشق است. برای دوست داشتن، باید زنده باشی. من هنوز مراقب سلامتی ام هستم، اما می خواهم تا آنجا که می توانم معتبر باشم و بازتر باشم و بیشتر گوش کنم. همه اینها نتیجه سرطان است. من خیلی خوش شانس هستم که اینجا هستم.»