سیلوسایبین قارچ جادویی ممکن است به مصرف کنندگان زیاد الکل کمک کند تا کاهش مصرف کنند | مواد مخدر

دقیق‌ترین آزمایش سیلوسایبین به‌عنوان درمانی برای اعتیاد به الکل نشان می‌دهد که ترکیب موجود در قارچ‌های روانگردان به مصرف کنندگان زیاد الکل کمک می‌کند تا ترک یا کاملاً ترک کنند.

سیلوسایبین که در چندین گونه قارچ یافت می شود، می تواند ساعت ها توهمات زنده ایجاد کند. مردم بومی از آن در مراسم شفابخشی استفاده کرده‌اند و دانشمندان در حال بررسی این موضوع هستند که آیا می‌تواند افسردگی را کاهش دهد یا به ترک سیگارهای طولانی مدت کمک کند.

فرد بارت، عصب شناس دانشگاه جانز هاپکینز که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: این تحقیق جدید که روز چهارشنبه در جاما روانپزشکی منتشر شد، “اولین آزمایش مدرن، دقیق و کنترل شده” است که نشان می دهد آیا سیلوسایبین می تواند به افرادی که با الکل دست و پنجه نرم می کنند نیز کمک کند.

در این مطالعه، 93 بیمار یک کپسول حاوی سیلوسایبین یا یک داروی ساختگی مصرف کردند، روی یک مبل دراز کشیدند، چشمان خود را پوشانده بودند و از طریق هدفون به موسیقی ضبط شده گوش دادند. آنها دو جلسه از این قبیل به فاصله یک ماه و 12 جلسه گفتگو درمانی دریافت کردند.

در طول هشت ماه پس از اولین جلسه دوز، بیمارانی که سیلوسایبین مصرف می‌کردند بهتر از گروه دیگر عمل کردند و به‌طور میانگین در هر 10 روز یک بار نوشیدنی سنگین مصرف کردند در حالی که برای گروه قرص‌های ساختگی یک در چهار روز یک بار مصرف می‌کردند. تقریباً نیمی از افرادی که سیلوسایبین مصرف کردند در مقایسه با 24 درصد از گروه کنترل، نوشیدنی خود را به طور کامل متوقف کردند.

تحقیقات بیشتری لازم است تا ببینیم آیا این اثر ماندگار است و آیا در یک مطالعه بزرگتر کار می کند یا خیر. بسیاری از افرادی که به جای سیلوسایبین از یک داروی ساختگی استفاده کردند، احتمالاً به این دلیل که همه شرکت کنندگان در مطالعه انگیزه بالایی داشتند و گفتگو درمانی دریافت کردند، موفق به نوشیدن کمتر شدند.

تنها سه داروی مرسوم – دی سولفیرام، نالترکسون و آکامپروسات – برای درمان اختلال مصرف الکل تایید شده اند و تقریباً 20 سال است که هیچ تاییدیه دارویی جدیدی وجود نداشته است.

سیلوسایبین در ایالات متحده غیرقانونی است، اگرچه اورگان و چندین شهر آن را غیرقانونی کرده اند. از سال آینده، اورگان اجازه استفاده تحت نظارت آن را توسط تسهیلگران دارای مجوز می دهد.

در حالی که دقیقاً مشخص نیست که سیلوسایبین چگونه در مغز کار می کند، محققان معتقدند که اتصالات را افزایش می دهد و حداقل به طور موقت نحوه سازماندهی مغز را تغییر می دهد.

دکتر مایکل بوگنشوتز، مدیر مرکز پزشکی روانگردان NYU Langone که رهبری این تحقیق را بر عهده داشت، گفت: بخش‌های بیشتری از مغز با بخش‌های بیشتری از مغز صحبت می‌کنند.

کمتر شناخته شده است که این ارتباطات جدید چقدر پایدار است. در تئوری، ترکیب سیلوسایبین و گفتار درمانی ممکن است به افراد کمک کند عادت های بد را ترک کنند و نگرش های جدید را راحت تر اتخاذ کنند.

بوگنشوتز گفت: “امکان تغییر واقعاً به روشی نسبتاً دائمی سازمان عملکردی مغز وجود دارد.”

بوگنشوتز گفت که بیماران بینش های تغییر دهنده زندگی را توصیف کردند که به آنها الهام بخش ماندگار شد.

مری بث اور، 69 ساله، از بورین، واشنگتن، گفت که توهمات ناشی از سیلوسایبین او – پرواز بر فراز مناظر خیره کننده و ادغام تله پاتی با افراد خلاق در طول تاریخ – به او آموخت که تنها نیست.

قبل از ثبت نام در مطالعه در سال 2018، اور هر شب پنج یا شش نوشیدنی می‌نوشید و در آخر هفته‌ها بیشتر می‌نوشید.

او گفت: “مقدار غیرقابل قبول بود و با این حال نتوانستم متوقف کنم.” هیچ کلید خاموشی وجود نداشت که بتوانم به آن دسترسی داشته باشم.»

در اولین تجربه سیلوسایبین، او رویایی از پدر مرحومش را دید که یک جفت چشم عقابی به او داد و گفت: «برو». او به درمانگرانی که او را تحت نظر داشتند گفت: “این چشمان عقابی نمی توانند چهره خدا را ببینند، اما می دانند کجاست.”

او به مدت دو سال به طور کامل از نوشیدن دست کشید و اکنون گاهی یک لیوان شراب می خورد. او بیش از گفتار درمانی، سیلوسایبین را اعتبار می داند.

اور گفت: «این باعث شد که الکل برای من بی ربط و جالب باشد. اکنون، “من به گونه ای به فرزندان و عزیزانم وابسته هستم که تنها از تمایل به تنهایی با الکل جلوگیری می کند.”

بیمارانی که سیلوسایبین دریافت می‌کردند سردرد، حالت تهوع و اضطراب بیشتری نسبت به افرادی که داروی ساختگی دریافت می‌کردند داشتند. یک نفر در طول جلسه سیلوسایبین افکار خودکشی را گزارش کرد.

در آزمایشی مانند این، مهم است که بیماران ندانند یا حدس بزنند که آیا سیلوسایبین یا داروی ساختگی را دریافت کرده‌اند. برای تلاش برای دستیابی به این هدف، محققان یک آنتی هیستامین عمومی با برخی اثرات روانگردان را به عنوان دارونما انتخاب کردند.

با این حال، اکثر بیماران در این مطالعه به درستی حدس زدند که آیا سیلوسایبین دریافت کرده اند یا قرص ساختگی.

پل ماویس نمی توانست حدس بزند. این مرد 61 ساله اهل ویلتون، کانکتیکات، دارونما را دریافت کرد، اما همچنان نوشیدن را ترک کرد. برای یک چیز، گفتار درمانی کمک کرد، و به او نشان داد که زندگی عاطفی او در سن 15 سالگی متوقف شده است، زمانی که او شروع به نوشیدن کرد تا احساس بی حسی کند.

و او در جلسه ای که در حال مصرف داروی ساختگی بود، لحظه ای را توصیف کرد که زندگی را تغییر داد: او مرگ یکی از عزیزانش را تصور کرد. ناگهان غمی شدید و ناتوان بر او چیره شد.

من گریه می کردم که برای من عادی نیست. عرق کرده بودم. من بی حال بودم.» او گفت. «در حالی که سعی می کنم این غم را آشتی دهم، مثلاً چرا این احساس را دارم؟

“فوراً فکر کردم، “نوشیدن مساوی است با مرگ.” او گفت که از آن زمان مشروب نخورده است.

دکتر مارک ویلنبرینگ، مدیر سابق تحقیقات درمانی در موسسه ملی سوء مصرف الکل و الکلیسم، گفت قبل از اینکه سیلوسایبین به عنوان یک مکمل موثر برای گفتار درمانی در نظر گرفته شود، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. او خاطرنشان کرد که صحبت با یک درمانگر به هر دو گروه کمک کرد – آنهایی که سیلوسایبین دریافت کردند و آنهایی که دریافت نکردند – و به نظر می رسید که مزایای اضافی سیلوسایبین به مرور زمان از بین می رود.

ویلنبرینگ گفت: “این کاملا وسوسه انگیز است.” «آیا تحقیقات بیشتری لازم است؟ آره. آیا برای پرایم تایم آماده است؟ نه.»