چگونه تأثیر اقتصادی جنگ در جنوب اوکراین شروع به گاز گرفتن کرده است

صدها دوچرخه در حومه Zelenodolsk، شهر کوچکی در جنوب اوکراین که فقط 15 کیلومتر با خط مقدم فاصله دارد، انباشته شده اند.

آنها به عنوان نمادی تلخ از زندگی هایی هستند که ناگهان با فرار مردم محلی از جنگ قطع شد.

اکنون، نزدیک به شش ماه از آغاز تهاجم روسیه، پس از آن که ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین دستور حمله متقابل برای بازپس‌گیری کنترل مناطق تحت اشغال روسیه مانند خرسون را صادر کرد، درگیری‌ها در جنوب اوکراین تشدید شده است.

در Zelenodolsk – که در قلمرو اوکراین و در حدود 130 کیلومتری Kherson قرار دارد – حملات توپخانه اغلب به مرکز شهر می رسد. بسیاری را مجبور به فرار کرده است. آنهایی که می‌مانند پنجره‌های خود را با چوب می‌بندند تا از خرده‌ها محافظت کنند.

سوتلانا گفت: «اینجا سخت است، ما زیر بمباران زندگی می کنیم. آنها همیشه بالای سر ما پرواز می کنند. متأسفانه، ما نمی‌توانیم کاری انجام دهیم جز اینکه امیدوار باشیم ارتش از ما محافظت کند.

من واقعاً امیدوارم که ضد حمله مؤثر واقع شود. ما نمی توانیم اینگونه به زندگی ادامه دهیم. اگر نتیجه ندهد، نمی‌دانم چه خواهیم کرد.»

این زن 53 ساله در حالی که در صف ایستاده است تا از داوطلبان غذا جمع آوری کند، با یورونیوز صحبت می کند – تنها راه برای زنده ماندن او.

این یک یادآوری تلخ است که تاثیر اقتصادی جنگ را نشان می دهد.

من دائماً در ترس هستم. خیلی ترسناک است، اما ما سعی می‌کنیم خودمان را حفظ کنیم.» «بسیاری بیکار هستند. زنده ماندن سخت است.”

“وضعیت اقتصادی بسیار متشنج است”

تنها زلنودولسک نیست که تهاجم روسیه در آن تلفات می‌دهد: کریوی ریه، پایتخت منطقه، در 40 کیلومتری شمال، نیز اثرات آن را احساس می‌کند.

چندین کارخانه تعطیل شده اند و بزرگترین کارفرمای شهر، کارخانه فولاد آرسلور میتال، مجبور به کاهش تولید خود شده است که باعث از دست رفتن شغل شده است. قبل از حمله روسیه، 22000 نفر در آنجا کار می کردند، اگرچه مشخص نیست که چه تعداد از آنها بیکار شده اند.

الکساندر ویلکول، رئیس اداره نظامی در کریوی ریه به یورونیوز گفت: «وضعیت اقتصادی بسیار متشنج است. ۹۵ درصد صادرات و واردات ما به شرکت‌های بزرگ صنعتی ما از طریق دریای سیاه انجام می‌شود.»

محاصره دریای سیاه توسط روسیه به معنای توقف بنادر اوکراین است. اکنون به محموله های محدود غلات پس از توافق بین اوکراین، روسیه و ترکیه با میانجیگری سازمان ملل اجازه خروج داده شده است.

تاثیر آن بر شهر شدید است. ویلکول گفت که مغازه ها بسته هستند، بسیاری از مردم بیکار هستند و تهدید حملات روسیه دائمی است.

«کارهای وحشتناک زیادی وجود دارد که آنها انجام می دهند. و من می توانم به شما بگویم زمانی که ما مناطق بیشتری را آزاد کنیم، چندین مکان بدتر از بوچا وجود خواهد داشت.

اساس استراتژی روسیه این است که اقتصاد ما را خفه کند و ارتباط ما را با دریای سیاه که صادرات اصلی ما به آنجا می رود، قطع کند.

“تو فقط منتظر یک موشک هستی تا تو را بکشد”

کریوی ریه همچنین خانه چندین مرکز پناهجویان است که پس از آنکه کیف – در بحبوحه برنامه‌ریزی شده ضدحمله در جنوب اوکراین – از مردم محلی خواست فرار کنند، میزبان تعداد زیادی از مردم بوده‌اند.

بسیاری از منطقه خرسون که روسیه از روزهای آغازین جنگ آن را اشغال کرده بود، آمده اند.

یکی از آنها لنا 28 ساله است که پس از جا گذاشتن تقریباً تمام وسایلش در جستجوی لباس برای خود و خانواده اش با یورونیوز صحبت کرد.

ما هنوز می ترسیم. پسرم هنوز از رفتن به داخل می ترسد زیرا نگران است روسیه بمبی بر سر ما بیاندازد. آنها این کار را در خانه انجام دادند، لنا می گوید: «اینجا بهتر است. پایدارتر است. موضوع فقط زنده ماندن نیست، بلکه امیدوارم زمانی به خانه برگردم.»

روسیه در حال حاضر در حال بررسی برگزاری رفراندوم در منطقه خرسون برای ادغام آن با روسیه است: تاکتیک مشابهی در زمان الحاق کریمه در سال 2014 به کار گرفته شد.

این بدان معنی است که لنا می ترسد اوکراین نتواند این قلمرو را پس بگیرد و دیگر هرگز خانه خود را نخواهد دید.

لنا گفت: «واقعاً سعی می‌کنم به آن فکر نکنم. من خانه‌ام را دوست دارم، و دوست دارم برگردم، اما بیش از حد ناپایدار است.

هر شب که می خوابیدیم خانه می لرزید، فقط منتظر موشک هستی که تو را بکشد.

“من نمی دانم چه خواهیم کرد”

در مرکز کریوی ریه، تانک‌های اسیر شده روسی و سایر خودروهای نظامی به عنوان نمادهای غرورآفرین موفقیت اوکراین ایستاده‌اند.

با این حال، برخی تردید دارند که آیا کیف می‌تواند خرسون را بازپس گیرد یا خیر، و به هر حال، برای بسیاری، مهم‌ترین دغدغه احتمالاً وضعیت اقتصادی است.

ولادیمیر 40 ساله به همراه خانواده اش از جمله پسر 10 ساله اش به یکی از تانک ها نگاه می کند. او آهنگری دارد، اما به دلیل جنگ، فقط دو روز در هفته کار می کند.

او گفت: «من کمتر از نیمی از آنچه قبلاً داشتم درآمد دارم. بنابراین سخت است. اما بهتر از دیگرانی است که کاملاً بیکار هستند. اما هنوز پول زیادی نداریم.

مطمئن نیستم اگر این روند ادامه پیدا کند در زمستان چه خواهیم کرد. ما خواب می بینیم که جنگ پایان می یابد، اما می ترسم که نتوانیم سرزمینی را پس بگیریم. وضعیت اکنون پایدار نیست.»

لاریسا 60 ساله که همراه نوه اش است نیز نگران است.

لاریسا می‌گوید: «اگر از من بپرسید که آیا به‌طور جدی فکر می‌کنم می‌توانیم خرسون را پس بگیریم، باید بگویم که در آن تردید دارم. امیدوارم اینطور باشد، اما سخت خواهد بود.»

اگر نتوانیم این کار را انجام دهیم و شرایط اقتصادی مثل الان باشد، نمی‌دانم چه خواهیم کرد.»