فاش شد: کارگران اندونزیایی در مزرعه بریتانیا “در معرض خطر اسارت بدهی” | مهاجرت و پناهندگی

کارگران اندونزیایی در حال چیدن انواع توت ها در مزرعه ای که مارکس اند اسپنسر، ویتروز، سینزبری و تسکو را تامین می کند، می گویند دلالان خارجی بدون مجوز برای یک فصل کار در بریتانیا با بدهی هایی تا سقف 5000 پوند مواجه شده اند.

بر اساس فیش‌های حقوق و سایر اسنادی که به عنوان بخشی از تحقیقات آبان نیوز دیده می‌شود، ابتدا به جمع‌کنندگان مزرعه در کنت قراردادهای صفر ساعت داده می‌شد و حداقل به یکی از آنها پس از کسر هزینه استفاده از کاروان، کمتر از 300 پوند در هفته پرداخت می‌شد.

هزینه هایی که آنها برای ایمن کردن کار می پردازند شامل پروازها و ویزا می شود، اما چندین کارگر گفتند که با هزاران پوند هزینه اضافی از سوی دلالان اندونزیایی که وعده درآمد قابل توجهی را داده بودند، مواجه شدند. بر اساس قانون استخدام انگلستان، اخذ حق الزحمه از کارگران برای یافتن شغل غیرقانونی است.

یکی از کارگران توضیح داد که چگونه خانه خانوادگی خود را در بالی به عنوان تضمین بدهی و ترس از دست دادن آن به خطر انداخته است. او گفت: “اکنون من سخت کار می کنم تا آن پول را پس بدهم.” “من گاهی نمی توانم بخوابم. من خانواده‌ای دارم که برای غذا خوردن به حمایت من نیاز دارند و در عین حال به بدهی فکر می‌کنم.»

برگزیت و جنگ در اوکراین کمبود مزمن نیروی کار در بخش کشاورزی بریتانیا ایجاد کرده است و مزارع مستاصل و آژانس های استخدام را وادار می کند تا دورتر از اروپا نگاه کنند، جایی که ردیابی روش هایی که کارگزاران محلی برای یافتن کارگر استفاده می کنند دشوارتر است.

افشاگری‌ها احتمال گرفتار شدن میوه‌چین‌کنندگان در اسارت بدهی را افزایش می‌دهد و از ترک کار بدون خطر نابودی مالی جلوگیری می‌کند. کارشناسان حقوق مهاجران می گویند این وضعیت کارگران را در معرض خطر کار اجباری قرار می دهد.

وزارت کشور و اداره باندهای جنایی و سوء استفاده از کار (GLAA) در حال بررسی این اتهامات هستند و سوپرمارکت ها تحقیقات فوری را در مورد مسائل مطرح شده توسط آبان نیوز آغاز کرده اند.

صدها کارگر اندونزیایی در مزرعه تابستان امسال با ویزای کارگری فصلی برای کار در بریتانیا استخدام شدند، مسیر مهاجرتی که برای رفع کمبود کارگران مزرعه پس از برگزیت ایجاد شد.

تعداد زیادی از جمع کننده ها به مزرعه Clock House در نزدیکی Maidstone در کنت فرستاده شدند که انواع توت ها را برای اکثر سوپرمارکت های بزرگ تامین می کند و در یک آگهی M&S ظاهر شده است.

Clock House گفت که از این اتهامات “عمیقا نگران است” و “با هیچ نهادی که در چنین فعالیتی دخیل بوده به توافق نمی رسد یا کارگران را از آنها نمی گیرد.” [the charging of fees]”. این سازمان گفت که در حال همکاری با مقامات برای بررسی این ادعاها است.

کارگران اندونزیایی توسط AG Recruitment، یکی از چهار آژانس بریتانیا که مجوز استخدام با استفاده از ویزای کارگر فصلی را داشتند، تامین می‌شدند. AG هرگونه تخلف را رد کرد و گفت که هیچ چیز در مورد کارگزاران اندونزیایی که پول دریافت می کنند نمی داند.

AG در ابتدا قصد داشت از اوکراین و روسیه سربازگیری کند، اما با شروع جنگ در فوریه، هفته‌ها قبل از شروع فصل انتخاب، برنامه‌های خود را تغییر داد. سال گذشته تقریباً 20000 اوکراینی با ویزای کارگری فصلی به بریتانیا آمدند که دو سوم کل کسانی را تشکیل می‌دهند که از طریق این طرح وارد می‌شوند.

به گفته یکی از نمایندگان الزوبارا، AG هیچ تجربه قبلی در اندونزی نداشت و از Al Zubara Manpower مستقر در جاکارتا کمک گرفت، که به نوبه خود نزد کارگزارانی در جزایر دیگر رفت که هزینه های گزافی را از افرادی که معرفی کرده بودند دریافت کردند.

فاکتورهایی که توسط آبان نیوز دیده شده نشان می دهد که کارگران در خانه ساعت با بدهی های بین 4400 تا 5000 پوند به یک دلال در بالی که کارگران نیروی انسانی الزباره را تامین می کرده است.

در حالی که هزینه‌های پرواز و ویزا شامل این بدهی‌ها می‌شود، هزینه‌های دیگر شامل آموزش زبان اجباری که توسط مزارع مورد نیاز نیست، و صدها پوند برای اقامت در جاکارتا در زمان انتظار ویزا بود. بر اساس اسنادی که آبان نیوز دیده است، بدهی ها باید با انتقال بانکی در اقساط ماهانه تا سقف 800 پوند بازپرداخت شود.

سوکیاسا کتوت، یک کارگزار آزاد که استخدام الزوبارا در بالی را مدیریت می کند، گفت که آنها از “بسیار بسیار” دلالان آزاد استفاده کردند که به قوانین پایبند نبودند. او تصدیق کرد که دلالان از اتهامات وارده پول به جیب زده اند و گفت که از این وضعیت “واقعا متاسفم”.

وی افزود: ما در مورد قوانین نحوه جذب افراد آمادگی خوبی نداشتیم، بنابراین ما [went] به استخدام‌کنندگان و آنها این کار را به روش خود انجام دادند. ما شگفت زده شدیم زیرا برخی از آنها بیشتر و برخی دیگر هزینه کمتری می‌دادند.»

حتی آن دسته از کارگرانی که از طریق شخص ثالث نرفته بودند، 2500 پوند توسط Al Zubara صورتحساب دریافت کردند، با هزینه هایی که شامل 560 پوند هزینه آموزش و 362 پوند هزینه ویزا می شود، علیرغم اینکه هزینه ذکر شده توسط وزارت کشور 259 پوند است. به غیر از 1478 پوند برای پرواز و ویزا، قرار نیست هزینه های اضافی غیرضروری تحت طرح کارگران فصلی وجود داشته باشد.

مدیر عامل AG Recruitment، داگلاس آمز، گفت که از کارگزارانی که پول دریافت می‌کنند بی‌اطلاع است و هیچ پیشنهادی مبنی بر اطلاع از هزینه‌ها وجود ندارد. او گفت که شخصاً نامزدها را در جاکارتا استخدام کرده است و درخواست‌ها و ویزاها فقط توسط AG پردازش می‌شوند.

کارگران بالی آمیز را در جاکارتا ملاقات کردند و به یاد دارند که او به آنها گفت که نباید هیچ هزینه ای برای شغل پرداخت کنند و این غیرقانونی است. اما آنها گفتند که دلالان محلی به آنها گفته اند که آنچه را که پرداخت کرده اند را فاش نکنند.

مزرعه Clock House به طور متوسط ​​در هر فصل از 1200 کارگر برای چیدن تمشک، توت فرنگی، شاه توت و آلو استفاده می کند.

برخی را صادر کرد ورودی‌های اندونزیایی با قرارداد ساعت صفر، که توسط آبان نیوز دیده می‌شود، علی‌رغم اینکه از آوریل 2022 بر خلاف قوانین مربوط به کسانی است که ویزای کار فصلی دارند. از 20 ساعت

فیش‌های حقوقی که توسط آبان نیوز مشاهده می‌شود نشان می‌دهد که کارگران گاهی اوقات ساعات بسیار کمتری کار می‌کنند و می‌توانند کمتر از ۳۰۰ پوند در هفته درآمد داشته باشند که باعث می‌شود آنها در مورد توانایی خود در بازپرداخت بدهی‌ها نگران باشند. Clock House گفت که حسابرسی از لیست حقوق و دستمزد خود را انجام داده و دریافته است که کارگران به طور متوسط ​​بیش از 48 ساعت در هفته انتخاب می شوند، یعنی درآمدی بیش از 2000 پوند در ماه.

Clock House مطابق با قوانین ویزا به کارگران ساعتی 10.10 پوند حقوق می دهد و روزانه 10 پوند از دستمزد آنها برای تامین هزینه کاروان هایی که در آن زندگی می کنند در سایت لنگر می اندازد.

وکلای مدافع کلاک هاوس گفتند که مزرعه «عمیقاً نگران» مسائل استخدامی است که توسط آبان نیوز «و رفاه و نگرانی بالقوه آن برای کارگران فصلی اعمال می‌شود» و این ادعاها را به GLAA گزارش کرده است.

این سازمان گفت که قبلاً از هیچ مشکلی یا وجود سایر استخدام کنندگان به غیر از AG Recruitment بی اطلاع بوده است. درخواست کرده است که AG تا زمانی که تحقیقات بیشتر انجام نشود، کارگر دیگری از اندونزی تامین نکند.

در مورد ساعات کاری، Clock House گفت که به همه کارگران فصلی نامه نوشته است تا تأیید کند که حداقل 35 ساعت کار در هفته به طور متوسط ​​در یک دوره 28 روزه تضمین می شود.

آمز گفت که او “بسیار نگران است که از اتهامات مطرح شده مطلع شود” و AG “به طور کامل” با GLAA همکاری می کند. او گفت که الزباره هیچ گونه استخدامی را انجام نداده است و AG از آن نخواسته است که استخدام را به سایر سازمان ها یا کارگزاران محلی واگذار کند.

وی افزود: ما به طور مستمر تمام جنبه های زنجیره تامین خود را رصد می کنیم و اگر رفتاری فاحش در جایی پیدا کنیم، متعهد به تغییر هستیم. در پرتو تحقیقات شما، ما تلاش های خود را دوچندان خواهیم کرد تا اطمینان حاصل شود که همه شرکا و شرکت های وابسته قانون را درک می کنند، مسئولیت های خود را درک می کنند و مسئولیت های ما را تحت قوانین بریتانیا و مقررات GLAA به منظور محافظت از رفاه کارگران درک می کنند.

AG گفت که وزارت کار اندونزی تحقیقاتی را انجام داده و تایید کرده است که الزوبارا قانونی عمل کرده است.

لیا رایلی براون، مشاور سیاست پایداری در کنسرسیوم خرده‌فروشی بریتانیا (BRC)، به نمایندگی از سوپرمارکت‌ها گفت: «اعضای BRC متعهد به رعایت استانداردهای رفاهی بالا برای همه افرادی هستند که در زنجیره تامین خود کار می‌کنند و به‌سرعت در حال بررسی این اتهامات هستند. مطرح کرد. BRC همچنان از یک نهاد مجری واحد دفاع می کند تا اطمینان حاصل شود که از استثمار جلوگیری می شود و حقوق کارگران در اولویت قرار دارد.

ویتروز گفت که نگران است و “اقدامات لازم را برای اطمینان از برخورد منصفانه با کارگران” انجام خواهد داد. Sainsbury گفت که رفتار ایمن و عادلانه کارگران “بسیار مهم” است و با دولت و صنعت همکاری می کند تا “تدابیری را برای جلوگیری از وقوع این اقدامات ارائه دهند”. تسکو گفت که استفاده از هزینه های استخدام غیرقانونی که از کارگران دریافت می شود را تحمل نمی کند و بازپرداخت کامل آن برای هر یک از آنها حیاتی است.

وزارت کشور در مورد اتهامات خاص اظهار نظری نکرد، اما اشاره کرد که GLAA هیچ صلاحیتی برای تحقیق در مورد سوء استفاده و استثمار نیروی کار در سایر کشورها ندارد و گفت که این موضوع بر عهده دولت های خارجی است که این موضوع را بررسی کنند.

اندی هال، متخصص مستقل حقوق مهاجران که به بررسی مسائل مربوط به کار اجباری در زنجیره تامین در آسیا می پردازد، گفت: «به نظر می رسد GLAA، وزارت کشور، [Foreign Office] و همچنین مقامات دولتی بریتانیا که در سفارتخانه های بریتانیا در خارج از کشور کار می کنند، هیچ صلاحیت یا اختیاری برای نظارت یا تحقیق در مورد سوء استفاده بالقوه یا واقعی استخدام در کشورهای مبدا کارگرانی که برای کار به بریتانیا مهاجرت می کنند، ندارند.

از آنجایی که مهاجرت کارگران به بریتانیا اهمیت فزاینده‌ای پیدا می‌کند، این یک سیاه‌چاله مهم از نظر نظارت و مقررات است که اگر دولت می‌خواهد به تعهد جهانی خود برای جلوگیری از کار اجباری عمل کند، باید فوراً به آن رسیدگی شود.»

هال گفت که چالش‌های مدل فعلی استخدام کشاورزی با واداشتن کارگران به پرداخت هزینه‌های پرواز و ویزا آغاز شد که به گفته او بدهی قابل توجهی را قبل از هر هزینه دیگری ایجاد کرد. «کارگران اغلب نمی‌دانند که در چه چیزی قرار دارند. آنها در معرض خطر قربانی شدن به اسارت بدهی هستند، که اساساً کار اجباری است، زیرا آنها نمی توانند به راحتی به خانه بازگردند.

GLAA گفت: «در حالی که ما توضیحی در مورد تحقیقات خاص ارائه نخواهیم داد، ما با تمام اتهامات مربوط به استثمار کارگری بسیار جدی برخورد می کنیم و قویاً هر کسی را که نگرانی دارد تشویق می کنیم که با ما تماس بگیرد. در صورتی که کارگران برای کارشان استثمار شوند، بررسی می کنیم و اقدامات لازم را انجام خواهیم داد.

GLAA آژانس اصلی طرح ویزای کارگر فصلی نیست. ما ویزای بریتانیا و مهاجرت را در بازدید از مزارع همراهی کرده‌ایم، زیرا تجربه گسترده‌ای در بازرسی محل اقامت و مصاحبه با کارگران برای بررسی اینکه حقوق آنها رعایت می‌شود، داریم.

ما همچنین به طور مستقیم با چهار اپراتور این طرح در تابستان امسال روی بسته ای از اقدامات پیشگیرانه با هدف آموزش کارگران در مورد حقوق آنها در بریتانیا، از جمله اهمیت عدم پرداخت هزینه های استخدام، کار کرده ایم.