پس از نانسی پلوسی: مسابقه ای در سانفرانسیسکو “که نامش فاش نمی شود”

سان فرانسیسکو – نانسی پلوسی دو اظهارات بسیار متفاوت و تقریباً آشتی ناپذیر درباره آینده سیاسی خود بیان کرده است.

در سال 2018، او متعهد شد که سال 2022 آخرین سال او به عنوان رهبر دموکرات مجلس نمایندگان خواهد بود، و به محدودیت دوره ای برای سرکوب قیام و کسب دومین بار به عنوان رئیس مجلس ملحق شد. در ژانویه، او اعلام کرد که برای یک دوره دو ساله دیگر در مجلس نامزد خواهد شد.

با تصویب طرح جامع برای رسیدگی به تغییرات آب و هوا و قیمت داروهای تجویزی در روز جمعه توسط مجلس – خانم پلوسی گفت: “روز باشکوهی برای ما” – و سفر او به تایوان که چین را به چالش می کشد، به عنوان نقطه عطف حرفه دیپلماتیک عمل می کند، مسئله آنچه در آینده برای خانم پلوسی پیش می آید تنها در حال تشدید است.

اگر دموکرات ها به نحوی مجلس نمایندگان را حفظ کنند، آیا او برای ماندن به عنوان رئیس مجلس فشار خواهد آورد؟ یا اگر جمهوری خواهان کنترل را در دست بگیرند، آیا او به سادگی بازنشسته خواهد شد؟

او می تواند تعهد خود در سال 2018 را بشکند و به دنبال حفظ رهبر دموکرات ها در اقلیت باشد. نزدیکان او تنها یک گزینه را غیرقابل تصور توصیف می کنند: تنزل به نیمکت عقب.

خانم پلوسی، 82 ساله، از بحث در مورد برنامه های خود در نوامبر گذشته اجتناب کرده و از مصاحبه خودداری کرده است. سخنگوی، درو هامیل، همان بیانیه کوتاه و مختصری را که قبلا ارائه کرده بود، صادر کرد: او گفت: “سخنران در شیفت نیست.” “او در یک ماموریت است.”

برخی از سرنخ‌های آینده خانم پلوسی را می‌توان نزدیک‌تر به خانه‌اش در سانفرانسیسکو یافت – جایی که احتمال وسوسه‌انگیز اولین کرسی باز کنگره شهر پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی به بحث سیاسی شهر تبدیل شده است.

نامزدهای احتمالی، رهبران کارگری، استراتژیست‌های سیاسی، کمک‌کنندگان مالی و فعالان در حال حاضر مشغول طرح‌ریزی هستند که رقابت برای جانشینی او چگونه خواهد بود – البته تقریباً کاملاً مخفیانه، تا از دشمنی با خانم پلوسی که آشکارا می‌خواهد بازنشسته شود، اجتناب کنند. شرایط خودش

دن نیومن، یکی از فعالان دموکرات مستقر در سانفرانسیسکو، در مورد تلاقی اولیه گفت: «این بسیار کمپینی است که نامش برده نمی شود». نانسی پلوسی یک نیروی طبیعت است و هیچ کس نمی خواهد به هیچ وجه بی احترامی یا اهانت آمیز ظاهر شود.

در مصاحبه‌ها، بیش از ده‌ها مقام گفتند که دموکرات‌های محلی در حال آماده‌سازی برای احتمال استعفای خانم پلوسی به جای ماندن و سپردن سنگر به یک جمهوری‌خواه هستند. این امر باعث برگزاری یک انتخابات ویژه فوری در سانفرانسیسکو می شود که ظرف 150 روز برگزار می شود – یک سرعت برای چیزی که با توجه به سیاست شهر، می تواند یک انتصاب مادام العمر در کنگره باشد.

افزودن به این فتنه: یکی از جانشینان احتمالی، دختر خانم پلوسی، کریستین پلوسی، فعال حزب و عضو کمیته اجرایی ملی دموکرات است که به عنوان مشاور مادرش خدمت می کند، کتابی در مورد او نوشته است و اغلب او را در تالارهای اتحادیه محلی همراهی می کند. سخنرانی ها و رژه ها او نظرات خود را به صورت آنلاین از یک دسته توییتر منتشر می کند، @پری، که در یک نگاه ممکن است برای یکی از مواردی که مادرش استفاده می کند اشتباه گرفته شود.

در تصمیم بزرگتر خانم پلوسی و زمان بندی آن، مسائل درهم تنیده قدرت، میراث و سلسله، و اینکه چگونه یک شخصیت عمومی مانع شکن و بدنام رقابتی می تواند خروج خود را مدیریت کند.

سیاست واشنگتن نیز وجود دارد: خانم پلوسی چهار سال پیش خود را «پلی برای نسل بعدی رهبران» نامید، و نشان داد که می‌خواهد خروج او همزمان با ستوان‌های هشت‌ساله‌اش، استنی هویر، ۸۳ ساله، و جیمز کلایبرن باشد. ، 82. هیچ کدام موافقت نکرده اند.

در سانفرانسیسکو، به طور مشابه، نام پلوسی محبوب باقی می ماند، اما هیچ تضمینی برای جانشینی کنترل شده وجود ندارد.

یک سناتور محبوب ایالتی، اسکات وینر، که منطقه او با خانم پلوسی همپوشانی دارد، به طور گسترده ای به عنوان زمینه سازی برای یک کمپین شناخته می شود. آقای وینر برای انتخاب مجدد خود نزدیک به 2.5 میلیون دلار هزینه کرد و به بهانه سیاست خوب طرفداران خود را جلب کرده است، اگرچه جاه طلبی های او برای تبدیل شدن به اولین نماینده همجنس گرا در سانفرانسیسکو یک راز آشکار است.

در مصاحبه‌ای در یک شیرینی‌فروشی برزیلی، آقای وینر 6 فوتی 7 اینچی حتی از مطرح کردن احتمال دوران پس از پلوسی خودداری کرد. او گفت: «هرچه او بیشتر بماند، برای کشور ما بهتر است. “من در تیم نانسی هستم.”

این اظهار نظری بود که برازنده آن چیزی بود که تونی وینیکر، یک استراتژیست محلی دموکرات قدیمی، آن را «اولین قانون خواستن برای نامزدی برای کرسی نانسی پلوسی» خواند.

او گفت: “شما هرگز در مورد آن به گونه ای صحبت نمی کنید که نشان دهد نانسی هرگز ترک خواهد کرد.”

کریستین پلوسی نیز از اظهار نظر خودداری کرد.

به عنوان رئیس سابق گروه زنان حزب دموکرات ایالتی، خانم پلوسی جوانتر، 56 ساله، در مبارزه با آزار جنسی صریح بوده است.

او و آقای وینر، 52 ساله، به طور فزاینده ای در رویدادهای محلی، مانند یک صبحانه پراید که در آن او و خانم پلوسی بزرگتر هر دو سخنرانی می کردند، در حال تلاقی هستند. نانسی پلوسی با تشخیص حضور دخترش گفت: “بیش از 30 سال است که این یک امر خانوادگی برای ما بوده است.” (او همچنین آقای وینر را تصدیق کرد.)

خانم پلوسی درست مانند واشنگتن، جایی که نسلی از جانشینان مرد بالقوه – رام امانوئل، کریس ون هولن و جوزف کراولی از جمله آنها را پشت سر گذاشت – از سال 1987 مجموعه ای از مقامات محلی جاه طلب را روی یخ نگه داشته است.

ویلی براون، شهردار سابق سانفرانسیسکو، گفت که کسانی که کمپین‌های مجلس را برنامه‌ریزی می‌کنند برای شروع هوشمندانه هستند، حتی اگر تا حدودی زودرس باشند. او در مصاحبه ای در هنگام ناهار، حدس زد که خانم پلوسی در نهایت یک متحد قدرتمند برای دخترش خواهد بود.

آقای براون گفت: “اگر مادرش در اطراف نباشد، کریستین یک نامزد قدرتمند خواهد بود.” زیرا مادرش او را به یک کاندیدای قدرتمند تبدیل می‌کرد.»

کمتر کسی انتظار دارد که سخنران تا ماه نوامبر نیت خود را فاش کند. انجام این کار هرچه زودتر می‌تواند از نفوذ او بر اکثریت دموکرات مجلس نمایندگان بکاهد، بدون اینکه به قدرت او به عنوان یک جمع‌آورنده کمک مالی اشاره کنیم. او آخر هفته آینده میزبان یک جمع آوری کمک مالی بزرگ در ناپا است، از جمله یک پذیرایی کوکتل در خانه اش.

هر زمان که صندلی او در مجلس باز شود، این فرصتی خواهد بود که نه تنها جانشین اولین سخنران زن در تاریخ ایالات متحده شود، بلکه به عنوان نماینده شهری که مدت هاست از وزن خود در سیاست ملی بالاتر رفته است، علیرغم جمعیتی کمتر از کلمب، خواهد بود. اوهایو.

امروز، مقامات شماره 2 و 3 در خط جانشینی ریاست جمهوری – معاون رئیس جمهور کامالا هریس، زمانی دادستان ناحیه شهر و خانم پلوسی – هر دو از نظر سیاسی در سانفرانسیسکو دندان های خود را کوتاه کردند. دموکرات‌هایی که در سیاست لیبرال بدنام شهر ظاهر می‌شوند، از فرماندار گاوین نیوسام گرفته تا سناتور دایان فاینشتاین تا خانم پلوسی، راه‌هایی برای آرام کردن جناح‌های اغلب درگیر حزب دموکرات پیدا کرده‌اند.

دبرا واکر، هنرمند و فعالی که به عنوان رئیس باشگاه دموکراتیک دگرباشان جنسی هاروی میلک خدمت کرده است، گفت: «مبارزه به شما عضله می‌دهد. خانم واکر در ماه ژوئن به عضویت کمیسیون پلیس سانفرانسیسکو منصوب شد، زیرا شهردار لندن برید به دنبال خنثی کردن انفجار بین اداره پلیس و سازمان‌دهندگان سالانه رژه غرور در شهر بود که به دنبال ممانعت از راهپیمایی افسران در یونیفرم بودند.

حتی در میان دوستان و متحدان خانم پلوسی، برخی از خود می‌پرسند که آیا کریستین پلوسی، که کتابی در مورد مبارزات انتخاباتی نوشته است، اما هرگز خودش نامزد انتخابات نشده است، به اندازه کافی آماده است.

جو کوچت، یک اهداکننده اصلی دموکرات و دوست خانوادگی، گفت: “من ترجیح می دهم کریستین را در سطح ایالتی به جای کنگره ببینم.”

آقای کوچت انتظار داشت که نانسی پلوسی تا حدی از دخترش حمایت کند. آیا فکر می کنم نانسی او را هل دهد؟ از نظر عاطفی، او دخترش است. اما من فکر نمی‌کنم نانسی از آن دسته افرادی باشد که وارد عمل شود و سعی کند جلوی هر کسی را بگیرد.

اگر خانم پلوسی بزرگ به دلیل مدیریت ماهرانه روابطش شناخته شده است، این در مورد کریستین کمتر صدق می کند، که سال ها به عنوان یک فعال شامل فشار برای قطعنامه های DNC – تلاش برای ممنوع کردن مشارکت های شرکت ها، درخواست بحث آب و هوا در سال 2020 – گاهی اوقات باعث خشم می شود. از مقامات حزب

به گفته بیش از نیمی از مقامات هر دو سواحل، نام خانوادگی او او را از انتقاد عمومی دور نگه داشته است، اما ناامیدی های پنهان افزایش یافته است.

برای مثال، وقتی در جریان فراخوان سال 2021 پیشنهاد کرد که آقای نیوسام در صورت احتمال شکست، باید از سمت خود کناره گیری کند. به طور علنی، او به دنبال تضعیف استراتژی اصلی آقای نیوسام برای برچسب زدن به این فراخوان به عنوان یک قدرت خواهی جمهوری خواه بود. طبق گفته دو نفری که در مورد پیام‌هایی که او ارسال کرده بود، او بطور خصوصی مستقیماً به آقای نیوسام پیام می‌فرستاد تا از تاکتیک‌های او شکایت کند.

آقای نیوسام فراخوان را در یک لغزش شکست داد.

آقای وینر در شهری که سیاست اغلب شخصی و جنجالی است، منتقدانی را نیز جمع کرده است.

مایک کیسی، رئیس شورای کار سانفرانسیسکو، درباره رقابت برای جانشینی خانم پلوسی گفت: “مردم همیشه در مورد آن صحبت می کنند.” «اما بیشتر، مثلاً چه کسی را نمی‌خواهیم. مانند اسکات وینر واقعاً در معاملات و تعدادی از جنبه های بد ما قرار گرفته است.”

و در حالی که آقای وینر و خانم پلوسی با هر معیار ملی مترقی هستند، هیچکدام لزوماً پاک‌گرایان ایدئولوژیک شهر را راضی نمی‌کنند، جناحی که می‌تواند نامزدی را نیز معرفی کند. جین کیم، سرپرست سابق و مدیر اجرایی حزب خانواده‌های کارگری کالیفرنیا، 45 ساله، گفت: «من آن را رد نکرده‌ام.

جن اسنایدر، یک استراتژیست مستقر در سانفرانسیسکو که با مترقی ها کار می کند، می تواند اشتیاق کمی برای مسابقه پلوسی-وینر جلب کند.

خانم اسنایدر گفت: “موترا در مقابل گودزیلا خواهد بود.” “حدس می‌زنم در کنار خوردن ذرت بو داده باشم.”

یکی دیگر از نامزدهای احتمالی خانم برید است، اولین زن سیاه پوستی که به عنوان شهردار خدمت می کند. به گفته افراد نزدیک به او، او نشان داده است که علاقه ای به حضور در کنگره ندارد.

لی هاوس کیپر، کهنه کار روابط عمومی محلی، که برای مصاحبه ناهار به آقای براون ملحق شد، گفت: “می توانم به عنوان یکی از دوستانش به شما بگویم، او اینطور نیست.”

آقای براون مداخله کرد: “به عنوان یکی از دوستان او می توانم به شما بگویم، او بهتر است.”

کلینت رایلی، که مدیریت مبارزات انتخاباتی خانم پلوسی در کنگره در سال 1987 را بر عهده داشت و از آن زمان با خانواده او آشنا بود، ابتدا از صحبت کردن خودداری کرد. “دست از سرم بردار!” او پافشاری کرد. “آنها از هر چیزی که من بگویم راضی نخواهند شد!”

اما آقای ریلی، یک سرمایه‌گذار که اکنون صاحب The San Francisco Examiner است، موافقت کرد که در مورد اینکه چگونه خانم پلوسی در اولین مسابقه پیروز شد، صحبت کند و یک رقیب همجنس‌گرا، هری بریت را که به سمت چپ او دوید، در یک بحث چند نامزدی شکست داد.

شعار نبوی او: “صدایی که شنیده خواهد شد.”

آقای ریلی گفت، اگر دموکرات‌ها در نوامبر شکست بخورند، “بیشتر مردم آن را در آن زمان می‌خوانند.” اما نه لزوماً خانم پلوسی. او گفت: «او عاشق بازی است، او از باخت متنفر است.»

“چگونه تمام می شود؟” او فکر کرد. “فکر نمی کنم حتی او هم جواب را بداند.”