شین وارن همانطور که زندگی می کرد درگذشت و طوفانی از احساسات و خاطرات را به جا گذاشت | شین وارن

تیدر اینجا صحنه‌ای از مستند «تابستان انگلیسی شین وارن» در سال 2001 در کانال 4 است که در آن پاپ اسپینر استرالیایی چند دقیقه قبل از شروع بازی در رختکن همپشایر نشان داده می‌شود و در حالی که یک بشقاب بزرگ از چیپس را به زمین می‌اندازد. مصاحبه‌کننده پیشنهاد می‌کند که شاید این رژیم غذایی معمولاً با ورزشکاران برتر جهان مرتبط نیست.

وارن با لقمه سس گوجه فرنگی و مواد سرخ شده پاسخ می دهد: «خب، اگر چیپسم را نداشته باشم، خوشحال نیستم. و اگر خوشحال نیستم، خوب کاسه نمی‌زنم. یک تکه کاهو یا میوه حال شما را خوب نمی کند، درست است؟»

همه خاطره ماندگار خود را از وارن به عنوان یک بازیکن کریکت دارند: توپ استراوس، توپ گاتینگ، توپ ریچاردسون. خب این مال منه و در روزهایی که این مرد بزرگ درگذشت، من به این مبادله کوچک بسیار فکر کرده‌ام، و اینکه چگونه آن چیزهایی را که ما فکر می‌کنیم در مورد ورزش می‌دانیم، تغییر می‌دهد. مراقب بدن خود باشید کنترل جزئیات کوچک را در دست بگیرید. عملکرد برتر از آمادگی بی نقص، مربیگری سختگیرانه، از خود گذشتگی و، می دانید، نخوردن چیپس ناشی می شود.

بر اساس گزارش‌ها از تایلند، وارن در سن 52 سالگی در ویلای مجلل خود در کوه سامویی در تعطیلات با دوستان، پس از تماشای بازی استرالیا در اولین تست مقابل پاکستان و ماساژ در اتاقش، بر اثر حمله قلبی درگذشت. بدیهی است که این راهی برای رفتن نیست، ضایعه ای ویرانگر برای خانواده و دوستان او. همچنین، در طرح بزرگ همه چیز، و با پوزش، راه بسیار خوبی برای رفتن است: مرگ مرد جوانی که راجر مک‌گوگ از صمیم قلب آن را تأیید کرد.

به نوعی، وارن همان طور که زندگی می کرد درگذشت: بدون عذرخواهی، بدون ترس یا شرم، طوفانی از احساسات و خاطرات خوش را به جای گذاشت. در واقع، یکی از جنبه‌های آرامش‌بخش‌تر فرآیند سوگواری، فرصتی برای تجدید زندگی و تأمل در مورد لذت عظیمی است که او در طول 30 سال گذشته برای ما به ارمغان آورده است، نه به دلایل خودخواهانه یا مالی، بلکه به دلیل لذت – هم گرفتن و هم دادن – به سادگی مانند خون از میان او جاری شد، در واقع تمام هدف تمرین بود.

حس خوبی داشت؟ اگر نه پس فایده اش چه بود؟ خواه چیپس باشد یا کریکت، متخصص یا پوکر، یک شش نفر گستاخ در داخل زمین یا یک جنس گستاخ در اتاق رختکن، به یک معنا کل زندگی وارن مبتنی بر تعقیب هیجانات لمسی بود و بنابراین از دور او را تماشا می کرد.

وارن تمام حواس را لمس کرد: منظره هیکل ابهت‌انگیزش، وزش هوای شکستن‌های سخت پاهایش، گرفتن توپ در انگشتانش، بوی مارلبرو لایت، طعم ترس خالص. و البته، حس ششم او وجود داشت: توانایی ماوراء الطبیعه برای درک ضعف یک بت‌باز، تصور فاجعه قبل از وقوع آن.

متوجه خواهید شد که ما هنوز به هیچ یک از دستاوردهای او اشاره نکرده ایم. برنده های Ashes، 708 ویکت تست، قهرمانی لیگ برتر هند با راجستان رویالز: آیا واقعاً هیچ کدام از اینها مهم است؟ به نحوی که هیچ ورزشکاری بهتر از این پارادوکس ورزش و چرایی انجام آن را در بر نگرفته است: نبردی ابدی بین جستجوی خوشبختی و جستجوی کمال. ورزش به عنوان یک صنعت جزئیات، فرآیندها، حاشیه ها را می پرستد: بهترین تمرین، درست غذا خوردن، گفتن چیزهای درست، بیرون کشیدن آخرین قطره سرمایه از بدن و دنیای اطرافتان. ما را در قوانین و اعداد غرق می‌کند، برنامه‌ها و استراتژی‌های بزرگ می‌سازد، هرگز رشد نمی‌کند و هرگز از مطالبه کردن باز نمی‌ماند. هیچ‌کدام از اینها از راه دور به Warne مرتبط نبود.

ورزش برای او یک سواری هیجان انگیز انسانی، وسیله ای برای بیان و احساسات بود. این خاطراتی بود که ساختید و دوستانی که در این راه جمع آوری کردید. نواقص وجود داشت که باید پذیرفته می شد، اشتباهات مالکیت. به همین دلیل او اغلب توسط مردم و مؤسسه‌ای که نیاز به کاسه‌زن کامل داشت، مرد کاملی نیز باشد، به اندازه او کوچک می‌شد. ناشایستگی های او توسط مطبوعات تبلوید مورد بررسی قرار گرفت. او هرگز در یک مسابقه آزمایشی کاپیتان استرالیا نبود. ازدواج او از هم پاشید و بررسی دقیق بدنش گهگاه او را عمیقاً ناراحت می کرد. مسلماً در تاریخ کریکت شخصیت مورد تمسخر دیگری وجود نداشته است. و با این حال، با وجود همه بررسی ها و نفوذ، وارن همچنان گرما را به سردی ترجیح می داد.

چند سال پیش در جریان یک مسابقه آزمایشی در اولدترافورد، یکی از دوستانم پرسید که آیا می‌توانم وارن را متقاعد کنم که پیام خوش شانسی برای عروسی‌اش ضبط کند. ها! مقداری شانس با این حال، من به طور آزمایشی در اتاق سبز Sky Sports را زدم. وارن داشت چرت می زد. نه می دانست من کی هستم و نه عروس و داماد را می شناخت. اما او با گیجی در جوراب‌هایش ظاهر شد و یک پیام 45 ثانیه‌ای بی‌نقص فیلمبرداری کرد. او از دور بدش نمی آمد که این کار را انجام دهد. هر فرصتی برای گسترش کمی شادی. من او را به خاطر همین دوست داشتم، اگر قبلاً او را دوست نداشتم.

می دانم که قرار نیست این چیزها را در مورد خودتان بسازید، اما وقتی یک ورزشکار در چنین سطح شخصی با شما ارتباط برقرار می کند، چطور نمی توانید؟ من عاشق استعداد و شهوت و گونه و شجاعت او بودم. من دیدگاه ورزشی که او تجسم می کرد را دوست داشتم. من عاشق این واقعیت هستم که بالاترین نمره آزمون او 99 بود و من عاشق وحشتی هستم که او استفاده می کرد تا ستون فقرات من را بالا ببرد. من عاشق این هستم که بزرگترین اسپینر تمام دوران با رژیم غذایی چیپس زندگی می کرد. من عاشق این هستم که او کامل نبود، و بیشتر از همه دوست دارم که او هرگز سعی نکرد این باشد.