بد بودن منچستریونایتد اکنون صنعت رسانه ای خودپایدار خودش است | منچستر یونایتد

“Wاگر روزی یا شبی دیو تو را در تنهاترین تنهایی ات بدزدد و به تو بگوید: “این زندگی را که اکنون می گذرانید، باید یک بار دیگر و چندین بار دیگر زندگی کنید.” و هیچ چیز جدیدی در آن وجود نخواهد داشت، اما هر درد و هر شادی و هر فکر و آه و هر آنچه در زندگی شما به طرز غیرقابل توصیفی کوچک یا بزرگ است باید به شما بازگردد … آیا خود را به زمین نمی اندازید و دندان قروچه نمی کنید و شیطان را نفرین نمی کنید. چه کسی اینطور صحبت کرد؟»

بله. من احتمالا این کار را انجام خواهم داد. گفتن این موضوع با قاطعیت آسان‌تر می‌شود، موافقت با نظریه بازگشت ابدی فریدریش نیچه – که قبلاً ممکن بود کمی جانبی به نظر می‌رسید، مثلاً فاقد صراحتی است که لیگ برتر را بسیار خاص می‌کند – با تماشای پوشش Sky Sports از یکشنبه. دربی منچستر؛ و دیو جونز را دیدم که در سوت پایان به روی کین برگشت، با احساس خستگی اساسی حتی در اینجا و پرسید: «روی. آن نیمه را چگونه خلاصه می‌کنید؟»

به عنوان کپشن روی کین: در هر 14 دربی با منچسترسیتی شکست نخورده است کین به زیر خط ریشش پیمایش کرد، مکث کرد. آیا می توانم بگویم که او خسته به نظر می رسید؟ این که در پشت چشمان او، ضد بلوفر بزرگ می دانست که او نیز در خطر غرق شدن در حافظه عضلانی و پاسخ آموخته است.

روی آن را جعل نکرد. او آدرنالین خیالی را ایجاد نکرد. او گفت که بازیکنان یونایتد اساسا تسلیم شدند و نه خیلی بیشتر. و در پایان احساس می‌کردم لحظه‌ای می‌پرسید: آیا روزهای بزرگی که مردم می‌گویند منچستریونایتد بد است گذشته است؟ افرادی که می گویند منچستریونایتد بد است، چیز باشکوهی بود. ما همیشه آن خاطرات نور خورشید را خواهیم داشت، زمانی که مردم می گفتند منچستریونایتد بد است، تازه و جدید بود. اما باید بگویید، ما انتظار داریم حداقل تلاش، خشم سینمایی و کلیپ های توییتی داشته باشیم. شاید لازم باشد عمیق‌تر بگردیم و به کل ساختار افرادی که می‌گویند منچستریونایتد بد هستند نگاه کنیم.

زیرا تا این مرحله ما مطمئناً به نقطه اوج این شیفتگی با افول هر روزه یک باشگاه فوتبال ضعیف رسیده ایم. بزرگنمایی کنید و فصل یونایتد قابل توجه نیست. پنجمی در لیگ، با چند بار بازی جزئی در جام: با توجه به ترکیب و منابع مربیگری، این به نظر درست است. دقیقاً کدام ترکیب از اوله گونار سولسشر، رالف رانگنیک، فرد، آرون وان بیساکا و یک مهاجم مشهور سالخورده قرار است موفقیت در سطح نخبگان را تضمین کند؟

و با این حال چرخ خشم همچنان به چرخش خود ادامه می دهد، تا جایی که تنها چیز واقعا جالب در مورد منچستریونایتد در حال حاضر این است که مردم چقدر از منچستریونایتد ناراضی هستند. قوی ترین عنصر، تنها انرژی واقعی در باشگاه، آن چاه ناامیدی ظاهرا بی ته است.

شایان ذکر است که این تصادفی نیست. فروشندگان خوب بی نهایت سازگار هستند. وقتی زندگی یک تیم فوتبال بد به شما می دهد: یک تیم فوتبال بد بسازید. و بنابراین عدم موفقیت یونایتد به محصول تبدیل شده است، یک صنعت رسانه ای خودپایدار در نوع خود. در پایان یک شکست غیرقابل توجه دیگر، ما بی صبرانه منتظر مسابقه واقعی در اطراف میز قهوه روشن، برش ها، میم ها، پورنوگرافی افسانه-خشم هستیم.

ناله گری خنده میکا. انزجار اسکولزی. اینجا همان جایی است که چشم‌ها، کلیک‌ها، پول‌ها. با ضیافت گوشت تمام شد، اکنون در حال جویدن استخوان ها و مکیدن مغز استخوان هستیم. تعجب می کنید که در پایان چه چیزی باقی می ماند؟

دو نکته در این مورد ارزش گفتن دارد. اول، هیچ هدف مفیدی در اینجا ارائه نمی شود. این برای لیگ برتر یا برای نحوه مصرف ما خوب نیست. یک اصل کلی وجود دارد که شکست بزرگ جالب تر از موفقیت کارآمد است. داستان هایی درباره یک نابغه شکنجه نشده یا قهرمانان بی نقص به ندرت تخیل را به خود جلب می کند.

بنابراین توصیف برد منچسترسیتی به شیوه ای جالب دشوارتر از شکست منچستریونایتد است. توصیف اینکه چرا و چگونه سیتی خوب است، روشی که یک تیم متشکل از هفت هافبک از نظر فنی عالی با یک طرح شیاردار فوق‌العاده تنظیم می‌کند، همیشه می‌تواند همپوشانی‌ها و فضا ایجاد کند: این کمتر جذاب است، کمتر عملی است.

اما این وسواس یونایتد خودش را هم خواهد خورد. حالت فعلی تجزیه و تحلیل تلویزیون این است که یک دایره روشن به دور بازیکنی که در حال دویدن نیست پرتاب کنید و جملاتی مانند: به او نگاه کنید. او نمی دود. و از آنجا صحبت کردن در مورد شخصیت و ماهیت، ارائه توضیح برای بهتر نبودن منچستریونایتد از تیم‌هایی با بازیکنان بهتر و مدیریت بهتر چیزی عمیق و پوسیده است، چیزی که در نهایت به جذبه ما پاداش خواهد داد.

در واقع این شکست جالب نیست. بزرگ یا خنثی یا خالص نیست. به راحتی توضیح داده می شود. لیست تیم های یکشنبه را مقایسه کنید. واقعا تعجب آور است که سیتی باید 4-1 پیروز شود؟ یا اینکه روش سیتی که برای فرسودگی و تضعیف روحیه طراحی شده است، در نهایت باید هر دو را برای یک تیم ضعیف انجام دهد؟ آن را از طریق کامپیوتر اجرا کنید. این ویژگی های شناخته شده را شبیه سازی کنید. این چیزی است که شما دریافت خواهید کرد.

یونایتد که بدون دقت از اوج اداره می‌شود، تبدیل به یک نهاد ضعیف در زمین شده است، همه جانشینی عجیب و غریب و استخدام‌های نامرتبط، بدون هیچ روش برنده آشکاری در میان رده‌های مختلف مدیرانی که در حال حاضر شکاف بین مربی و هیئت مدیره را پر می‌کنند. در پایان وان بیساکا در تلاش است تا در برابر فیل فودن و ژائو کانسلو که به سادگی بازیکنان بهتری با برنامه ریزی بهتر هستند دفاع کند. و هری مگوایر یک بار دیگر متهم می شود که به نحوی عمدی و آگاهانه بد است.

مگوایر البته فقط یک علامت است. قبل از انتقال به این محیط غیرممکن، او 69 بار برای لستر و 32 بار برای هال در لیگ برتر بازی کرده بود. او در سن 29 سالگی هنوز جامی را کسب نکرده است. شاید مگوایر فقط خوب باشد اما عالی نیست – کمی بیش از حد در معرض دید قرار گرفته است، اما اکنون نیز درگیر، درهم و برهم شده توسط سطوح خارق‌العاده ناراحتی محیطی، کالبد شکافی مداوم، خشم کارشناس تئاتری.

و این مورد دیگر است. این از دست دادن مقیاس، بیش از همه، برای منچستریونایتد بد است. یک گام به عقب بردارید و نتیجه گیری اینکه گروه کر چرخشی افسانه های ناامید ممکن است فقط بخشی از مشکل باشد، جهش زیادی نیست. این باشگاهی است که در تسخیر گذشته خود باقی می‌ماند، اما هنوز می‌تواند آن نمادنگاری را خرده‌فروشی کند. و هنوز هم می‌توانم بازاری برای آن سرهای قبر قدیمی جزیره عید پاک بیابم، که در آنجا با استخوان‌های حال حاضر جشن می‌گیرند.

چقدر سخت تر است که به جلو برویم در حالی که هنوز همه برنامه های عمومی از سرزمین فرگی پخش می شود. و در عین انحطاط و کوتاهی، سرزنش های گذشته باشکوه، همیشه داستان است.

منچستریونایتد بیش از 20 سال عالی بود. آنها برای نه بد بوده اند. چقد طول میکشه؟ چه زمانی اضطراب و عذاب تبدیل به یادداشت تعیین کننده می شود؟ تعجب می‌کنید که چرا ممکن است آن بازیکنان احساس کنند شانه‌هایشان منقبض شده است و دنیا در حال نزدیک شدن است؟ چرا آنها ظاهراً ضعیف به نظر می رسند؟ ما پس از استراحت برای اطلاعات بیشتر از پانل در مورد آن باز خواهیم گشت.