گرانیت ژاکا: “مردم می گویند شما همه چیز را برای باشگاه نمی دهید، اما این یک گاو نر است” | انبار مهمات

تیمستندهای پشت صحنه ای که در دوران مدرن بسیار محبوب هستند، به خاطر لبه های خشن خود شناخته نمی شوند، اما برای گرانیت ژاکا، این بخشی از نکته بود. او اجازه داد دوربین‌ها برای سریال آمازون که فصل گذشته آرسنال را دنبال می‌کردند وارد خانه‌اش شوند و اگر او را فراتر از شخصیت تند، گاهی عجول، اغلب تفرقه‌انگیز اما اغلب بسیار مؤثر در زمین بازی می‌کرد، فیلم کار خود را انجام داده بود.

او می گوید: «برای من خوب است زیرا چیزی برای پنهان کردن ندارم. من گرانیت اینجا هستم و همینطور در خانه. فقط در زمین فوتبال من ماسک متفاوتی دارم: مردم باید آن را بپذیرند.

این هفتمین فصل ژاکا در آرسنال است و دوره ای است که تفسیر آماده را به چالش می کشد. او این کار را به عنوان اولین انتخاب در خط میانی آغاز کرد، حتی اگر بیشتر تیم میکل آرتتا در دو سال گذشته تقریباً غیرقابل تشخیص تغییر کرده است. تنها راب هولدینگ و هکتور بلرین، که هیچکدام به طور خاص به فوتبال معمولی تیم اصلی نزدیک نیستند، از اولین فصل ژاکا در فصل 17-2016 باقی مانده اند. برخلاف بسیاری از شانس‌ها، با توجه به اینکه ژاکا در هنگام ورود آرتتا نیمه‌های راه را پشت سر گذاشته بود، نام‌های مشهور بیشتری دوام آورد و این یک استدلال قوی برای این ایده است که چشم‌های هواداران عموماً کل داستان را نمی‌بینند.

آیا او بعد از آن برخورد بدنام با تماشاگران امارات در جریان بازی مقابل کریستال پالاس در اکتبر 2019 تغییر کرده است که او را در زمستان در آستانه پیوستن به هرتابرلین قرار داد؟ این جوان 29 ساله می گوید: «فکر می کنم همیشه آدم خوبی بودم، اما متفاوت. بسیاری از مردم از من می پرسند: آیا فصل گذشته بهترین گرانیت از زمانی که اینجا بودی بود؟ اما من هرگز در این باشگاه مشکل نداشتم، نه با هم تیمی ها، نه با افراد حاضر در ساختمان. فقط این لحظه با بازی پالاس بود، همه چیز برای باشگاه خوب بود.

«مردم فقط لحظه ای را می بینند که ناامید شده اند و پنج سال دیگر را فراموش کرده اند. اما این بخشی از کار است، مردم بقیه را نمی بینند، فقط لحظه را می بینند و به شما یک عدد خوب یا بد می دهند.

این شاید برخی از گام‌های نادرست را که کار اولیه ژاکا در آرسنال را رنگ آمیزی کرد و به شکل انحرافاتی مانند کارت قرمز پرهزینه در برابر برنلی یک سال بعد، پس از آن ادامه یافت. با این حال، زمانی که یک بازیکن به طور مداوم توسط مدیران قدردانی می شود، نشانه واضحی است که جوانب مثبت آنها بیشتر از معایب است و باید به آن توجه کرد. ژاکا در اولین دیدار آنها در دسامبر 2019 به آرتتا گفته بود: “من رفته ام، دیگر نمی توانم پیراهن را بپوشم” و تنها پس از اینکه اسپانیایی از او خواست شش ماه دیگر ادامه دهد، متقاعد شد که بماند.

او از چندین دوره جدایی جان سالم به در برده است که مسعود اوزیل و پیر امریک اوبامیانگ را در میان کسانی که باید ترک کنند، جان سالم به در برده است، و در سال گذشته با تمدید قرارداد پس از اینکه رم نتوانست برای خدمات او قراردادی امضا کند، از نوسانات بیشتر خود غلبه کرد. آرتتا به او اعتماد دارد، حتی در تیمی که برای بازی کردن فوتبال سریع و روانی که انتظار می‌رفت ژاکا با آن دست و پنجه نرم کند، تکامل یافته است، و هیچ کس در داخل رختکن نمی‌تواند از تاثیر او بر تیم سخن بگوید.

ژاکا فکر می‌کند که مردم نسبت به فوتبالیست‌ها احساس همدردی بیشتری می‌کنند و اگر می‌توانستند بیشتر به زیر کاپوت نگاه کنند، از ترس‌های تنبل دوری می‌کنند. وقتی او برای بوروسیا مونشن گلادباخ بازی می‌کرد، هواداران به تعداد زیاد برای تماشای تمرین تیم می‌آمدند: جایی برای مخفی‌گاه وجود نداشت و او از این که این بخشی از فرهنگ انگلستان نیست، ابراز تاسف می‌کند.

او می گوید: «کسانی که ما را در تمرین نمی بینند، نمی بینند که چقدر سخت کار می کنیم. آنها ما را فقط در 90 دقیقه می بینند. همه یک روز خوب و بد دارند. به همین دلیل است که من با باشگاه در مورد آن صحبت کردم: “چرا نمی توانیم هواداران را بیاوریم، شاید هفته ای یک بار، تا ببینند چگونه تمرین می کنیم؟”. اینطور نیست که بیاییم اینجا وقتمان را تلف کنیم و بعد از آن 90 دقیقه برایمان مهم نباشد.

ما بیشتر از آنچه مردم فکر می کنند اهمیت می دهیم. من و هارون [Ramsdale] برای مثال وقتی می‌بازیم نمی‌توانیم بعد از بازی بخوابیم، اما هیچ‌کس نمی‌تواند آن را ببیند. من را بسیار ناامید و بسیار ناراحت می کند که بعد از آن مردم شروع به گفتن می کنند: “تو همه چیز را برای باشگاه ندادی.” این مزخرف است اما در انگلیس آوردن مردم به زمین تمرین بسیار سخت است. در آلمان فرق می کند: شما دو، سه، چهار هزار نفر دارید و آنها هر روز می آیند.

هر کسی که راه خود را به خطوط ارتباطی Colney لندن پیدا کند، مربی ژاکا را می بیند که با خوشرویی، او را “عجیب” توصیف کرده است. آرتتا چشمانش را باز کرده است. او می‌گوید: «من مربیان زیادی داشته‌ام، اما میکل شاید یکی از بهترین‌ها باشد، زیرا چگونه توضیح می‌دهد و چگونه آماده می‌شود. “این عادی نیست.

ما دقیقاً می دانیم که چه کاری باید انجام دهیم. نه تنها قدم اول بلکه مرحله دوم و سوم بعد از آن، با توپ و بدون توپ. اینکه چگونه خودمان را آماده می‌کنیم شگفت‌انگیز است، هرگز چنین چیزی را ندیده بودم.»

حس این است که آرسنال بهتر از هر زمان دیگری برای بازگشت به جمع چهار تیم برتر از فصلی که از حضور در لیگ قهرمانان اروپا کنار گذاشته شد، آماده است. به عقب برگشته است آنها روز شنبه میزبان لستر هستند و پس از پیروزی در شب افتتاحیه در کریستال پالاس، او معتقد است که ثمره زحمات آرتتا به زودی، مانند زندگی خانگی او، آشکار خواهد شد.

او می‌گوید: «ما در اینجا چیزی بسیار ویژه می‌سازیم. شرم آور است که من فقط دو سال دیگر در قراردادم دارم. بیایید ببینیم بعد از دو سال چه اتفاقی می افتد اما من آینده بزرگ و بزرگی را برای این باشگاه می بینم.”