حکم جستجوی فدرال چیست؟

مقامات مجری قانون فدرال هنگامی که نیاز به انجام سریع تحقیقات جنایی دارند، یا نگران هستند که مواد حساس مورد نیاز خود ممکن است در خطر جابجایی، مخفی کردن، تغییر یا تخریب قرار گیرند، حکم بازرسی را دریافت می کنند.

در صورتی که مقامات به این نتیجه برسند که اطلاعات، اغلب اسناد یا دستگاه های الکترونیکی مرتبط با تحقیقات جنایی را می توان در محل سکونت، کسب و کار، خودرو یا سایر دارایی های شخصی یافت، درخواست حکم بازرسی توسط یک آژانس مجری قانون فدرال انجام می شود.

حکم تفتیش به خودی خود نشانه یا اتهام مجرم بودن سوژه نیست.

با این وجود، استفاده از چنین حکمی نشان‌دهنده احساس فوریت دادستانی است – و تنها زمانی استفاده می‌شود که «به نظر می‌رسد که استفاده از احضاریه، احضار، درخواست یا دیگر ابزارهای جایگزین کمتر مداخله‌ای برای به دست آوردن مواد، به طور قابل ملاحظه‌ای در دسترس بودن را به خطر می‌اندازد. یا سودمندی مطالب مورد نظر، طبق کتاب راهنمای عدالت، کتاب راهنمای رسمی وزارت در مورد آیین دادرسی کیفری.

نه وزارت دادگستری و نه اف بی آی صلاحیت اقدام یکجانبه را ندارند. یک قاضی یا قاضی فدرال باید این درخواست را تأیید کند و حقوقدانان اغلب برای محافظت از حقوق متمم چهارم یک فرد در برابر تفتیش و توقیف غیرقانونی قبل از اعطای حکم، محدودیت‌های بسیار مشخصی را در مورد جستجو می‌خواهند.

سازمان‌های مجری قانون باید معیارهای قانونی خاصی را که طی دهه‌ها مطرح شده است، رعایت کنند، قبل از اینکه قاضی بتواند آن را امضا کند.

اول، آنها باید “علت احتمالی” را اثبات کنند، شواهدی مبنی بر اینکه جستجو احتمالاً شواهدی مبنی بر غیرقانونی بودن پیدا می کند. اگر حکم صادره فاقد چنین مدرکی باشد، جستجو بر اساس سابقه 2004 غیرقانونی تلقی می شود.

علاوه بر این، دادگاه‌ها حکم داده‌اند که حکم تفتیش باید مکان و ماهیت تفتیش را با «ویژگی» توصیف کند – تا از سوء استفاده ماموران از حکم برای انجام بازرسی فراتر از پارامترهای درخواستی خاص جلوگیری شود.