اولی هور برنده فینال حماسی 1500 متری بازی های مشترک المنافع برای استرالیا شد | بازی های مشترک المنافع 2022

جیک وایتمن تمام تلاش خود را در یک فینال 1500 متری مشترک المنافع برای سنین مختلف به کار گرفت. با این حال، این بار، فرمول آشنا کاملاً کارساز نبود، زیرا اولی هور برای اولین بار پس از هرب الیوت در سال 1958، اولین طلای استرالیا را در مسافت های میانی در این بازی ها به دست آورد.

پس از آن هور قول داد برای الیوت افسانه ای که اکنون 84 ساله است، یک نوشیدنی بخرد. مطمئناً جشن بسیار خوبی خواهد بود.

با این حال، ویتمن پس از تلاش جسورانه‌اش برای کسب سه عنوان مهم در یک تابستان – در جهان، کشورهای مشترک المنافع و اروپایی – پشیمان نشد. دو هفته پیش در یوجین، اسکاتلندی 28 ساله با لگد زدن برای افتخار با 200 متر باقی مانده و سپس حفظ عنوان مشهور جهانی، همه را شگفت زده کرده بود.

با این حال، این بار، وقتی او این ترفند را تکرار کرد، تعقیب کنندگانش آماده بودند – و پاهایش کمی سنگین تر بودند. و در حالی که او هنوز در فاصله 50 متری پیشتاز بود، ابتدا تیموتی چرویوت کنیایی و سپس هوآر، که درست قبل از خط بلند شدند تا در رکورد بازی های مشترک المنافع 3:30.12 برنده شد، از او پیشی گرفتند. چروییوت در 3:30.21 نقره گرفت و وایتمن 0.32 به عنوان سوم رسید.

وایتمن اعتراف کرد: «این به همان خوبی بود که می توانستم انجام دهم. من نمی‌خواستم عابر پیاده باشم و برای مدال‌های جزئی بدوم. می‌خواستم بیانیه‌ای بدهم، اما به اندازه چند هفته پیش احساس خوبی نداشتم.

او افزود: «من می‌دانستم که وقتی رفتم خانه سختی خواهم داشت، اما امیدوارم که بقیه هم همین احساس را داشته باشند. در ابتدا بسیار ناامید بودم، اما اگر به خودم بگویم که دو هفته پس از قهرمانی در قهرمانی جهان برمی گردم و در رشته ای مشابه مدال برنز را می گیرم، بسیار خوشحال می شوم. از نظر ذهنی خیلی سخت است که از آن برگردیم.”

ممکن است وایتمن را به محبوبیت احتمالی تبدیل کرده باشند. اما او، مانند بقیه ما، می دانست که این یک فینال 1500 متری است که مملو از کلاس و تردید است. سه نفر از چهار نفر اول المپیک سال گذشته در میدان حضور داشتند، همراه با هور که چندین عملکرد قابل توجه در این فصل قبل از بمباران در نیمه نهایی جهان داشت. این برای اثبات شیرین ترین رستگاری ها بود.

در حالی که آبل کیپسانگ از کنیا آنها را با سرعت 54 ثانیه دور اول دور زد و چروییوت به ترتیب نزدیک بود، دور زدن وجود نداشت. اما وایتمن قبل از اینکه حرکت خود را در پشت صاف انجام دهد، ظاهر خوبی داشت. “من می خواستم دوباره به پیچ در پیشرو برسم. می دانستم آنقدرها هم سرحال نیستم. بر خلاف احساس قوی بودن، مستقیماً در خانه معلق بودم. احساس می کردم خیلی آسیب پذیر هستم.»

در همین حال هوآر از یک پیروزی خیره کننده لذت می برد. وقتی از او خواسته شد که افکارش را بپرسد، به سادگی پاسخ داد: “لعنتی مقدس.”

او توضیح داد: “مسابقه بلافاصله به پایان رسید.” اما من برای یک مسابقه سریع تمرین می‌کردم و یک مایل در اسلو 3:47 دویدم، بنابراین می‌دانستم که در آنجا قدرت دارم. این فقط در مورد زدن ضربه در زمان مناسب بود.”

او افزود: “من از داخل با یک دور به پایان رفتم و جیک را در کنار خود دیدم و وحشت کردم زیرا او قهرمان جهان است.” و شما می توانید غرش اسکاتلندی را در استادیوم بشنوید. اما سعی کردم خونسردی خود را حفظ کنم. و بعد از 100 دقیقه مانده به پایان، وقتی به خط 3 رفتم، همه چیز این بود که فرم را نگه دارم و مثل جهنم خونین بدوم.»

اما تنها در پنج متر پایانی بود که سرانجام با تلو تلو خوردن چروییوت بلند شد. هور گفت: «می‌توانستم بگویم که او را دارم، زیرا او نمی‌توانست تشخیص دهد که کجاست. بنابراین او در موقعیت بسیار ناپایداری قرار داشت، حتی اگر شما در حد او باشید. و من دیدم که او شروع به قفل کردن کرد و می دانستم که آب بیشتری در مخزن دارم. فکر کردم: امروز نه. امروز میرم دنبالش و من توانستم در پایان از آن عبور کنم.»

در جایی دیگر در صبح پایانی دو و میدانی، طلای چکشی برای انگلیس به شکل نیک میلر وجود داشت که پرتاب متوسط ​​او 76.43 متر در برابر یک میدان ضعیف به اندازه کافی خوب بود.