در بخش رفاه استرالیا تعهدات “متقابل” هستند، اما سود فقط یک طرف جریان دارد | بیکاری

دو کلمه باعث می شود که پول در صنعت چند میلیارد دلاری رفاه به کار استرالیا به گردش درآید: تعهد متقابل.

هنگامی که شخصی شغل خود را از دست می دهد و برای این کار درخواست می دهد، به یک آژانس کاریابی برون سپاری فرستاده می شود تا برای جستجوی کار کمک دریافت کند. این باعث می شود که یک پرداخت به ارائه دهنده – و امکان پرداخت بیشتر در آینده ایجاد شود.

دولت فدرال بیش از 11 میلیارد دلار را برای دو برنامه اصلی خدمات اشتغال برون سپاری شده طی چهار سال هزینه خواهد کرد. شرکت های برتر – برخی از آنها چند ملیتی – صدها میلیون دلار درآمد خواهند داشت.

هنگامی که فرزند یک مادر مجرد به نه ماهگی می رسد، می توان او را به یک برنامه حمایتی آماده سازی کار فرستاد. مالیات دهندگان پول نقد را برای خیریه یا انتفاعی که برنامه را اجرا می کنند می فرستد، گاهی اوقات برای بررسی اینکه آیا فرزندانش را به گروه بازی یا “زمان داستان” در کتابخانه می فرستد.

کسانی که برای جویای کار پرداخت می کنند ممکن است برای کار، یا یک دوره آموزشی، که گاهی توسط همان شرکتی که ارائه دهنده آن برگزار می شود، یا یک فیلم مرتبط، فرستاده شوند.

و اگر خودتان کار پیدا کنید؟ ارائه‌دهنده همچنان می‌تواند ادعای پرداخت کند. اگر دوباره به پرداخت های Centrelink برگشتید، به یک آژانس کاریابی باز می گردید. گردونه پول به چرخش ادامه می دهد.

از زمانی که سرویس اشتغال مشترک المنافع منحل شد و این سیستم در اواخر دهه 1990 خصوصی شد، شبکه گسترده ای از آژانس های کاریابی خصوصی و شرکت های آموزشی مرتبط وابسته به قراردادهای دولتی شکل گرفت: یک “صنعت بیکاری” که توسط شعار ایدئولوژیک “تعهد متقابل” تقویت شده است. ” که مدل کسب و کار آنها را تضمین می کند.

برخی از خوانندگان از نمونه هایی از تعهدات متقابل که توسط آبان نیوز استرالیا در چند هفته گذشته فاش شده است شوکه شده اند.

این شامل کسانی می شود که به آنها گفته می شود مسافت های طولانی را طی کنند – در یک مورد یک سفر رفت و برگشت 250 کیلومتری – برای قرار ملاقات های “تیک و تلنگر”. شخص دیگری برای حضور در یک آژانس کاریابی مجبور به ترک کار شد.

سپس دوره‌هایی وجود دارد: شامل آزمون‌های پایه کامپیوتر و سواد و موارد دیگر مانند «درک زبان بدن» و «تصمیم‌گیری».

هفته گذشته ما نشان دادیم که چگونه صنعت با موفقیت در وزارت استخدام و روابط محل کار لابی کرد تا اجازه دهد تا ارجاع دوره های “همان نهاد” ادامه یابد.

در حالی که برخی از موارد به عنوان بخشی از گزارش ما در مورد سیستم جدید نیروی کار استرالیا ظاهر شده است، مدافعان و جویندگان کار به درستی اشاره کرده اند که بسیاری از این مشکلات برای سال ها وجود داشته است.

برخی از جویندگان کار که طی چند ماه گذشته توسط آبان نیوز استرالیا مصاحبه شده اند، برای دریافت کمک در مواقعی که به آن نیاز داشته اند، تلاش کرده اند. دیگرانی که نیازی به کمک نداشتند به فعالیت‌های «مشغول کاری» سرگردان شدند.

الکس نورث، زمانی یک جویای کار و فعال رفاهی و در حال حاضر یک سازمان دهنده با اتحادیه کارگران متحد، دوران خود را در برنامه آموزش مهارت های استخدامی، که تحت عنوان نیروی کار استرالیا در حال گسترش است، به یاد می آورد. بیش از 500 میلیون دلار از طریق این برنامه طی پنج سال آینده به ارائه دهندگان خصوصی سرازیر خواهد شد.

وظایفی که به او داده شد تا این برنامه را انجام دهد شامل «شکار رفتگر» بود که شامل شمارش پارکینگ‌ها و فهرست کردن اقلام در یک دستگاه فروش خودکار در یک ارائه‌دهنده آموزش آدلاید بود – برنده یک قورباغه فردو دریافت می‌کرد.

نورث قبلاً مجوز لیفتراک داشت و در مهمان‌نوازی، خرده‌فروشی و انبارداری به عنوان جمع‌آور و بسته‌بندی کار کرده بود. اما از آنجایی که او برای مدت معینی در کار بود، سیستم اصرار داشت که او آموزش های استخدامی را انجام دهد.

او می‌گوید در روزهای دیگر از او خواسته شد که متن را از کاغذ به مایکروسافت ورد کپی کند و یک تجارت جعلی از جمله لوگو ایجاد کند.

او می گوید: «خیلی تحقیرآمیز بود. “بیشتر مردم فقط در حال انجام این حرکت بودند.”

در همین حال، مشاوران سابق اشتغال از ارجاع کارجویان به دوره‌های آنلاین – با هزینه مالیات دهندگان – در مناطقی که مشتریانشان علاقه‌ای به آن نداشتند، گفته‌اند. آنها می‌گویند که این اتفاق افتاده است، زیرا این ساده‌ترین راه برای بازی با شاخص‌های کلیدی عملکرد است که تعیین می‌کنند. سهم بازار.

در موارد دیگر، به آژانس ها اجازه می داد که پرداخت های مستقیم اضافی دریافت کنند.

مردی که چندین سال در یک شرکت بزرگ انتفاعی کار می‌کرد، می‌گوید: «بسیاری از مردم می‌گفتند، «هی، این برای من شغلی پیدا نمی‌کند؟» و اساساً، پاسخ ما این بود: “مهم نیست چه چیزی ارائه می شود، این کاری است که شما باید انجام دهید.” یا این است یا برو کار پیدا کن یا خدماتت را قطع می کنیم.»

کارشناسان موافقند که برخی از افراد بیکار برای بازگشت به نیروی کار نیاز به حمایت و راهنمایی دارند. این امر به‌ویژه در دوره‌ای با بیکاری کم مانند اکنون که بخش بیشتری از کسانی که مزایا دریافت می‌کنند، بیکار طولانی‌مدت هستند، صادق است.

اما شواهد حاکی از آن است که ترکیب سیستم خدمات استخدامی خصوصی شده و تعهدات متقابل نتایج انحرافی به همراه دارد.

برندگان شرکت‌های خصوصی و خیریه‌هایی هستند که مشتریان را معرفی می‌کنند و/یا برنامه‌هایی را ارائه می‌کنند. بازندگان بیکاران، محرومان و مالیات دهندگان هستند.

معرفی نیروی کار استرالیا بزرگترین تغییر سیستم از زمان خصوصی سازی آن توسط دولت هوارد در اواخر دهه 1990 است. پس از رای دادن به قانونی که سیستم جدید را فعال می کند، کارگر اکنون یک تحقیق پارلمانی را برای بررسی آن اعلام کرده است.

نیروی کار استرالیا در تلاشی قابل ستایش برای جلوگیری از مشکل آژانس‌های کاریابی که نیازمندترین جویندگان کار را نادیده می‌گیرند، تعداد دریافت‌کنندگان رفاهی که به آژانس‌های خصوصی‌شده ارسال می‌شوند را کاهش می‌دهد.

فقط کسانی که محروم در نظر گرفته می شوند به ارائه دهندگان ارسال می شوند، در حالی که دیگران تعهدات متقابل خود را از طریق یک پلت فرم آنلاین انجام می دهند.

در حالی که هنوز در روزهای اولیه خود است، برخی از جویندگان کار که از سیستم قدیمی به نیروی کار استرالیا منتقل شده اند، تفاوت کمی در کیفیت خدمات مشاهده کرده اند. امیلی ریوارد، که در حال تکمیل مدرک دکترا در هنرهای خلاق است، گفت که در اولین قرار ملاقاتش مجبور شده است یک تست شخصیت آنلاین انجام دهد. در حالی که او ظاهراً «عشق به یادگیری» داشت، اما «شورش» یا «معنویت» کمی داشت، در مورد هیچ فرصت شغلی مربوطه بحثی وجود نداشت یا اصلاً بحث نمی شد.

ریوارد گفت: «این بسیار ناامیدکننده است که این آژانس‌های کاریابی این همه پول را برای کاری که به نظر می‌رسد بسیار بی‌معنی است دریافت می‌کنند، در حالی که خود رفاه زیر خط فقر قرار دارد.

سیستم جدید یا نه، تا زمانی که جویندگان کار در معرض تعهدات متقابل و سفت و سختی هستند که توسط سازمان‌های خصوصی با انگیزه سود ذاتی اجرا می‌شوند، گردش پول فقط ادامه خواهد داشت.