تصمیم دادگاه عالی درباره سقط جنین، جن زده شده توسط براون علیه هیئت آموزش

واشنگتن – در تصمیم دادگاه عالی که حق قانونی سقط جنین را حذف کرد، قضات در بحث گسترده ای در مورد معنا و میراث براون علیه هیئت آموزش، تصمیم 1954 که می گوید قانون اساسی اجازه تفکیک نژادی در مدارس دولتی را نمی دهد، شرکت کردند. .

ارتباط بین سقط جنین و تحصیل ممکن است مبهم به نظر برسد. اما قضات 23 بار براون را مورد استناد قرار دادند و از آن برای بیان نکاتی در مورد سابقه، در مورد افکار عمومی و مهمتر از همه، در مورد چگونگی تفسیر قانون اساسی استفاده کردند.

قاضی ساموئل A. آلیتو جونیور، که برای اکثریت پنج نفره می نویسد، براون را به عنوان نمونه ای از تصمیمی که به درستی یک سابقه را رد کرده است، استناد کرد. پلسی علیه فرگوسن، تصمیم 1896 که می‌گفت تسهیلات «جدا اما برابر» بر اساس قانون اساسی هستند، آشکارا و به‌شدت اشتباه بود، و بنابراین براون حق داشت آن را لغو کند.

عدالت آلیتو نوشت، همین امر در مورد Roe v. Wade، تصمیم 1973 که حق سقط جنین در قانون اساسی را تضمین کرده بود، و Planned Parenthood v. Casey، تصمیم 1992 که مالکیت اصلی Roe را مجدداً تأیید کرده بود، صادق بود.

جان جی رابرتز جونیور، قاضی ارشد، در یک نظر موافق که در غلبه بر رو متوقف می شد، نتوانست این موازی را ببیند. او نوشت: «نظر براون متفق القول و 11 صفحه بود. این یکی هیچکدام نیست.»

در واقع، سه قاضی مخالف در یک نظر مشترک نوشتند، «اکثریت محض» دادگاه فعلی دو سابقه سقط جنین را رد کرده بودند.

استفن جی بریر، سونیا سوتومایور و النا کاگان قاضی می‌نویسند: «اکثریت رو و کیسی را به یک دلیل رد کرده‌اند: زیرا همیشه آنها را تحقیر می‌کرده و اکنون رای لازم برای کنار گذاشتن آنها را دارد.

قاضی آلیتو همچنین به براون اشاره کرد که در جنوب بسیار محبوب نبود، در حمایت از نکته دوم. او می‌نویسد: «ما نمی‌توانیم اجازه دهیم تصمیم‌هایمان تحت تأثیر تأثیرات خارجی مانند نگرانی در مورد واکنش مردم به کارمان قرار گیرد.»

اما جالب‌ترین ذکر براون تقریباً به صورت گذرا در مخالفت انجام شد. در این بیانیه آمده است دادگاهی که تصمیم گرفته بود اگر براون از «روش اکثریت برای ساخت قانون اساسی» استفاده می کرد، ممکن بود این کار را انجام نمی داد.

آن روش، اصالت گرایی بود که با استفاده از ابزار تاریخ نگاران به دنبال شناسایی معنای اصلی احکام قانون اساسی بود.

اما براون همیشه برای اصیل‌ها مشکل‌ساز بوده است. وزن شواهد تاریخی این است که افرادی که از سال 1866 تا 1868 اصلاحیه چهاردهم را پیشنهاد و تصویب کردند، که “حفاظت برابر از قوانین” را تضمین می کرد، خود را درک نکردند که مدارس جدا شده را کنار می گذارند.

با این حال، براون به طور کلی به عنوان یک پیروزی اخلاقی و بهترین ساعت دادگاه عالی در نظر گرفته می شود. نظریه ای از تفسیر قانون اساسی که نمی تواند براون را توضیح دهد، اگر بی اعتبار نباشد، مشکوک است.

اصیل‌ها از صحبت درباره براون متنفرند. وقتی از قاضی آنتونین اسکالیا، یک اصالت‌گرای مشتاق، در مورد این پرونده سؤال می‌شد، او تمایل داشت که بگوید، “دوباره پیراهن خونی براون را تکان می‌دهم، نه؟”

نقد عدالت آلیتو از رو قطعاً غرق در اصالت بود. او در حکمی که در قانون اساسی هیچ حقی برای سقط جنین وجود ندارد، بر کلمات قانون اساسی و «نحوه تنظیم سقط جنین توسط ایالت ها در هنگام تصویب اصلاحیه چهاردهم» تمرکز کرد.

رویکرد او بازتاب انتقاد معاصر از براون در زمینه های اصیل بود.

قاضی آلیتو گفت که “قانون اساسی هیچ اشاره ای به سقط جنین نکرده است.” بیانیه ای در سال 1956 توسط اعضای جنوبی کنگره که به براون اعتراض کردند، که به عنوان مانیفست جنوبی شناخته شد، به نکته مشابهی اشاره کرد: «قانون اساسی اصلی به آموزش اشاره ای نمی کند. نه اصلاحیه چهاردهم و نه هیچ اصلاحیه دیگری.»

در تصمیم سقط جنین، قاضی آلیتو نوشت: «در زمان تصویب اصلاحیه چهاردهم، سه چهارم ایالت‌ها سقط جنین را در هر مرحله از بارداری جرم تلقی کرده بودند و ایالت‌های باقی‌مانده به زودی به دنبال آن خواهند آمد.»

مانیفست جنوبی دوباره این موضوع را تکرار کرد.

در بیانیه آمده است: «زمانی که این اصلاحیه در سال 1868 تصویب شد، 37 ایالت اتحادیه وجود داشت. «هر یک از 26 ایالتی که تفاوت‌های نژادی اساسی بین مردم خود داشتند، یا فعالیت مدارس تفکیک‌شده موجود را تأیید کردند یا متعاقباً با اقدام همان نهاد قانون‌گذاری که اصلاحیه چهاردهم را بررسی کرد، چنین مدارسی را تأسیس کردند.»

نظر متفق القول در براون واقعاً با این ایده که نمی توان آن را با استفاده از ابزار اصالت گرایی توجیه کرد، مناقشه نداشت. این نظر گفت: «در بهترین حالت، شواهد تاریخی «بی نتیجه بودند».

قبل از مرگ قاضی اسکالیا در سال 2016، او و قاضی بریر که در ماه ژوئن بازنشسته شد، گهگاه برای بحث در مورد تفسیر قانون اساسی در انظار عمومی ظاهر می شدند. جاستیس بریر دوست داشت به جاستیس اسکالیا در مورد براون سوزن بزند.

“با حذف تبعیض نژادی در مدرسه کجا خواهید بود؟” جاستیس بریر در سال 2009 در یک حضور در دانشگاه آریزونا از همکار خود پرسید. مطمئناً واضح است که در زمانی که آنها اصلاحیه چهاردهم را تصویب کردند، که می گوید باید با مردم به طور مساوی رفتار شود، تفکیک مدارس وجود داشت و آنها فکر نمی کردند که به آن پایان می دهند.

قاضی اسکالیا پاسخ مستقیمی نداد. در سایر موارد، او این تصمیم را تایید کرد. مارگارت تالبوت از نیویورکر در پروفایلی در سال 2005 نوشت: «اگرچه اسکالیا می‌گوید که با اکثریت در براون رأی می‌داد، سخت است که توجیهی اصیل‌گرا برای آن دید».

اکثریت در تصمیم اخیر سقط جنین، دابز علیه سازمان بهداشت زنان جکسون، خاطرنشان کردند که پلیسی و رو هر دو قبل از سرنگونی حدود نیم قرن زنده مانده بودند.

سه مخالف پاسخ دادند که اگر دادگاه در براون به اصالت گرایی متعهد بود، ممکن بود پلسی همچنان در کتاب باشد.

مخالفان نوشتند: «اگر دربار براون از روش اکثریت در ساخت قانون اساسی استفاده می کرد، ممکن بود هرگز پلسی را رد نمی کرد، چه پنج یا 50 یا 500 سال بعد.»