برگزیت یک شکست است و رای دهندگان آن را می دانند. پس چرا حزب کارگر نمی تواند خواستار پیوند نزدیکتر با اروپا شود؟ | روی هاترسلی

تیایده او باید آنقدر واضح باشد که نیاز به تکرار داشته باشد. اما حزب کارگر به نادیده گرفتن حقایق ناخوشایند مدیریت اقتصادی مشهور است. بنابراین کایر استارمر در سخنرانی خود در حزب کارگر لیورپول حق داشت که تاکید کند که اولویت غالب دولتی که او رهبری می کند رشد اقتصادی پایدار است. بدون آن، حزب کارگر قادر به تامین مالی تعداد کمی از اصلاحات پیشنهادی خود خواهد بود. علاوه بر این، خوش بینی همراه با رشد اقتصادی برای ارتقای برابری اقتصادی بیشتر ضروری است – آرمان سوسیالیستی که جرأت نمی کند نام خود را به زبان بیاورد.

با این حال، سه هفته قبل از سخنرانی لیورپول، سِر کِیر از خطاب به مرکز اصلاحات اروپایی برای رد قاطعانه این پیشنهاد مبنی بر اینکه یک دولت کارگری باید تلاش کند برای نوعی از اتحادیه گمرکی با بازار واحد مذاکره کند، استفاده کرد – چشم انداز توسعه اقتصادی آنقدر هیجان انگیز است که حتی اعلام این که مذاکرات در حال بررسی است، باعث افزایش ناگهانی سرمایه گذاری می شود.

سر کیر پیشنهاد نمی کند که یک دولت جدید کارگر باید یا به تمام یا هر یک از توافقات دوجانبه باقیمانده خود با اروپا پایان دهد. و من اهمیت حفظ شناخت متقابل مدارک دامپزشکی را دست کم نمی‌گیرم. اما به‌عنوان محرکی برای رشد اقتصادی، به سختی با دسترسی به 450 میلیون مصرف‌کننده در بزرگترین بازار واحد جهان مقایسه می‌شود – چشم‌اندازی که به نظر می‌رسد او مایل به رها کردن آن به این دلیل عجیب است که «شما نمی‌توانید اعتماد کسانی را که از دست داده‌اند را پس بگیرید. ایمان به سیاست اگر مدام بر بحث های گذشته تمرکز می کنید.

در واقع، ناسازگاری بسیار بیشتر از امتناع سرسختانه از کنار گذاشتن محکومیت‌های دیرینه به شهرت سیاسی آسیب می‌زند. حزب کارگر اساساً یک سال برگزیت را اشتباه اعلام کرد و وعده داد که سال بعد «آن را عملی کند».

تصور اینکه چگونه خروج از اتحادیه اروپا می تواند برای اکثریت رای دهندگان حزب کارگر که در آخرین انتخابات عمومی خواهان ماندن بریتانیا بودند، “کارساز” شود، دشوار است. حتی برای اکثر افرادی که متقاعد شده اند کار نمی کند. من اعتراف می کنم که گروهی از طرفداران برگزیت وجود دارد که آنقدر بر ایده حاکمیت به خاطر حاکمیت متمرکز شده اند که «بازپس گیری کنترل» به خودی خود دستاوردی است که برای آن آماده اند بهای اقتصادی بپردازند. اما اکثر حامیان خروج بر این باور بودند که بریتانیا به تنهایی و آزاد از رونق اقتصادی برخوردار خواهد شد. حالا آنها بهتر می دانند.

به گفته سازمان همکاری اقتصادی و توسعه، اقتصاد بریتانیا در سال آینده دچار رکود خواهد شد. این بدان معناست که در طول سال‌های برگزیت، اقتصاد بریتانیا که تا آن زمان سریع‌تر از اقتصادهای شش تا از صنعتی‌ترین کشورهای جهان رشد کرده بود، در سال 2023 کندترین رشد را در بین تمام کشورهای G7 به ثبت خواهد رساند. وعده این بود که تمام آسیب های اقتصادی خروج از اتحادیه اروپا با قراردادهای تجاری جدید که به دنبال خروج ما خواهد بود، جبران خواهد شد. سه معاهده امضا شده یا در دست اقدام است. توافق با ژاپن تقریباً مشابه توافقی است که اگر عضو اتحادیه اروپا می ماندیم، از آن برخوردار می شدیم. به هر حال عمل کردن برگزیت به معنای اتلاف وقت خواهد بود.

برکسیت یک شکست است. و رای دهندگان آن را می دانند. نظرسنجی‌ها هم نشان می‌دهد که تاسف روزافزون از خروج ما از اتحادیه اروپا و هم مخالفت فزاینده با نحوه مدیریت خروج دولت از اتحادیه اروپا. اکنون زمان آن نیست که حزب کارگر درباره اجرای برگزیت صحبت کند. زمان افشای شکست آن و ارائه یک جایگزین رادیکال – یک رابطه کاری نزدیک تر با اتحادیه اروپا است.

این بدان معنا نیست که نتیجه رفراندوم 2016 را می توان نادیده گرفت. دموکراسی خواستار احترام به آن است، با وجود ادعاهای جعلی که طرفداران برگزیت مطرح می کنند. اما تصمیم یک رفراندوم یک روزه نمی‌تواند سرنوشت بلندمدت یک ملت را تعیین کند، زیرا برکسی‌کنندگان باید توافق کنند. در غیر این صورت، آنها می پذیرفتند که بحث در سال 1975 به پایان رسید، زمانی که بریتانیا با بیش از دو رای موافق به باقی ماندن در بازار مشترک رای داد. در هر صورت، امروزه بحث اروپا بر سر مشارکت است نه عضویت.

بدون شک بوریس جانسون در مورد قصد واقعی حزب کارگر دروغ خواهد گفت همانطور که در مورد “انجام برگزیت” دروغ گفت. اما اقلیتی از رای دهندگانی که سخنی را که او می گوید باور می کنند، با روشی که حزب به دنبال روابط جدید با اروپا است، به نیت واقعی حزب کارگر متقاعد خواهد شد. بریتانیا آنچه را اتحادیه اروپا «کشور ثالث» می نامد انتخاب کرده است. صدای آژیر در بروکسل مخالف انجام یک معامله سفارشی با کشوری است که به عضویت کامل پشت کرده است. اما هنوز صداهای تأثیرگذار در اروپا وجود دارند که می گویند اتحادیه اروپا بدون بریتانیا ناقص است. آنها باید مطمئن شوند که یک دولت جدید کارگر خواهان روابط نزدیکتر است.

سوئیس دارای حقوق معاهده ای با بازار واحد است که بسیار نزدیک به عضویت کامل آن است. اما سوئیس خاص است – به دلیل وسعت، به دلیل بانک هایش و به دلیل بی طرفی تاریخی اش. بریتانیا باید در ازای آن چیزی بدهد و اولین امتیاز باید موافقت با معیاری برای مهاجرت اروپایی ها به بریتانیا باشد. تنها با ذکر موضوع، هک ها افزایش می یابد. اما تا زمانی که مقداری مهاجرت را به عنوان بخشی از معامله قبول نکنیم، هرگز توافقنامه تجارت آزاد جدیدی را امضا نخواهیم کرد. همانطور که در بحث معامله با هند چنین بود، در هر مذاکره ای بدیهی تلقی می شود.

بر عهده حزب کارگر است که شعله اتحاد اروپا را در بریتانیا روشن نگه دارد. خوشبختانه، می‌توان حمایت از آن هدف عالی را در مشارکت با یک سیاست اقتصادی سختگیرانه برای ارتقای تجارت و افزایش رشد ترکیب کرد. کنفرانس سالانه حزب فقط چند ماه دیگر باقی مانده است. اروپایی های خوب باید در یک عبارت مد روز، از آن نهایت استفاده را ببرند.

روی هاترسلی معاون سابق رهبر حزب کارگر است مهمانی – جشن