دیدگاه گاردین در مورد مهدکودک ها: کودکان نوپا را مقدم بر سود قرار دهید | سرمقاله

تیدولت به بدتر شدن بحران در بخش سال‌های اولیه به بی‌خیلی‌ترین روش پاسخ داده است و پیشنهاد می‌کند که نسبت کارکنان به کودکان نوپا باید کاهش یابد. این تئوری این است که افزایش تعداد کودکان دو ساله ای که می توانند توسط یک بزرگسال مجرد از چهار به پنج نفر نگهداری شوند، مکان های مهد کودک را ارزان تر می کند. اما این تنها در صورتی کار می‌کند که بزرگسالان بپذیرند با همان پول کار بیشتری انجام دهند – و اگر اضافه کردن کودکان اضافی به یک محیط، هزینه‌های دیگری به جز پرداخت را افزایش ندهد.

با توجه به اینکه بخش سال های اولیه در حال حاضر برخی از پایین ترین نرخ های دستمزد را دارد، این پیشنهاد برای زنانی که بیش از 95 درصد کارکنان را تشکیل می دهند توهین آمیز و ناعادلانه است – و همچنین بعید است که آنچه وزرا می خواهند را ارائه دهد. پیشنهاد لیز تراس، رقیب رهبری محافظه‌کار، مبنی بر اینکه والدینی که مسئولیت‌های مراقبتی دارند می‌توانند واجد شرایط معافیت مالیاتی جدید شوند، به دلیل دیگری نگران‌کننده است – یعنی اینکه این کار مادران را تشویق می‌کند تا کار دستمزدی را کنار بگذارند.

این واقعیت که وزرا نمی‌توانند چیزی بدیع‌تر بیاورند، یک دهه پس از آن که خانم تراس برای اولین بار پیشنهاد تغییر نسبت کارکنان را داد، نشان می‌دهد که حزب حاکم تا چه حد گیر افتاده است و تنها ترفند مقررات‌زدایی آن است. واقعیت این است که سیاست گذاران باید کنترل بسیار محکم تری بر آنچه در این حوزه بسیار مهم می گذرد داشته باشند. حتی قبل از اینکه کووید برخی از ارائه دهندگان را از کار بیاندازد و مادران را به دلیل عدم امکان تطبیق مراقبت از کودک در اطراف شغل در شرایط همه گیر بیکار کند، جای نگرانی زیادی وجود داشت.

آنچه در 20 سال گذشته اتفاق افتاده است، مالی شدن است. مانند برخی دیگر از خدمات عمومی، به ویژه مراقبت های اجتماعی، بخش مهدکودک مورد هدف سهام خصوصی قرار گرفته است و اکنون با بدهی، عدم شفافیت، ترتیبات مالیاتی پیچیده در حوزه های قضایی متعدد، و انشعاب بین هلدینگ و شرکت های عامل مشخص می شود.

اینکه چرا کسب‌وکارهای سودآور همیشه به عنوان مناسب‌ترین ارائه‌دهنده مراقبت و آموزش در سال‌های اولیه شناخته می‌شوند، مبهم است. این رویکرد برعکس آن چیزی است که در مدارس وجود دارد. اما آنچه اکنون در انگلستان در حال انجام است، دگرگونی بخشی است که قبلاً مجموعه ای از مشاغل کوچک و بزرگتر، از جمله پرستاران کودک خوداشتغال، و مهد کودک های غیرانتفاعی و دولتی بود. در حالی که برآوردها به دلیل شکاف در داده ها متفاوت است، تا 69٪ از مکان های سال های اولیه اکنون توسط مشاغل اداره می شود که برخی از آنها مالیات کمی می پردازند یا اصلا مالیات نمی پردازند. تحقیقات نشان می‌دهد که آن‌ها نسبت به مهدکودک‌های داوطلبانه دستمزد کمتری به کارکنان می‌دهند، کمتر به دنبال مشارکت والدین هستند و تعهد کمتری به اصول فراگیر نشان می‌دهند. یکی از ارائه دهندگان در طول یک سال بیش از پولی که از بنیاد خیریه خود برداشت کرد.

با توجه به اینکه هزینه های مراقبت از کودکان در میان بالاترین قیمت ها در اروپا است، و حقوق کارگران مهدکودک بسیار پایین است، سیستم فعلی به نفع صاحبان سهام خصوصی است و نه هیچ کس دیگری. با گذشت زمان، نیاز به تعمیر اساسی دارد. در حال حاضر، وزرا باید بر شفافیت در رابطه با بودجه عمومی پافشاری کنند (دولت حدود 3.9 میلیارد پوند در سال برای تأمین سال های اولیه در انگلستان، به اضافه 2 میلیارد پوند از طریق سیستم های مالیاتی و مزایا هزینه می کند) و مشارکت جامعه را شرط عملیاتی قرار دهند. بودجه همچنین باید افزایش یابد تا هزینه مکان‌هایی که قرار است به صورت پاره وقت رایگان باشد – اما ارائه دهندگان در حال حاضر باید برای آنها یارانه متقابل یا به دنبال افزایش هزینه باشند، افزایش یابد. صحبت از نسبت های آرامش بخش، یا معافیت مالیاتی برای والدین، ناکافی است.

آیا نظری در مورد موضوعات مطرح شده در این مقاله دارید؟ اگر می خواهید نامه ای تا 300 کلمه ارسال کنید تا برای انتشار در نظر گرفته شود، آن را برای ما به آدرس guardian.letters@aban.news.com ایمیل کنید.