عصر رسانه های اجتماعی یعنی زندگی کریکتینگ خود را به عنوان محتوا | ورزش

به The Spin، خبرنامه هفتگی (و رایگان) کریکت آبان نیوز خوش آمدید. در اینجا گزیده ای از نسخه این هفته است. برای دریافت نسخه کامل هر چهارشنبه، کافیست ایمیل خود را در زیر وارد کنید:

در رختکن دورهام ریورساید، جو روت به آرامی صحبت می‌کند، حوله‌ای سفید رنگ شده و دور شانه‌های باریکش می‌چرخد. “برخی از چیزهایی که در حرفه خود به دست آورده اید فوق العاده بوده است.”

کریگ اورتون با غیبت زیر یک صفحه نمایش تلویزیونی که کار نمی کند، دسته ای از موها را روی مچ پایش می چرخاند و چشمان خسته اش به روت خیره شده است. «بچه‌های زیادی در حال حاضر وجود دارند که می‌خواهند به خاطر راهی که شما طی کرده‌اید، چوب بازی کنند، کاسه بازی کنند و زمین بازی کنند.»

نیل کیلین، مربی بولینگ، با رینگ روی قوطی کمانچه می زند و به دقت گوش می دهد. Jos Buttler یک نگاه خیره Eeyore را با چنان شدت غمگینی به کف می‌کند که حتی الیاف فرش نیز غمگین می‌شوند. صدای پیروز آفریقای جنوبی در حال جشن گرفتن در رختکن مجاور شنیده می شود. با بلندتر شدن سر و صدا، باتلر اندکی تکان می‌خورد و شقیقه‌هایش را می‌مالد. روت فشار می آورد.

“من فکر می کنم مهم است که به یاد داشته باشید که برخی از کارهایی که شما انجام داده اید، یک ملت را اسیر خود کرده است. آن‌ها افرادی را برای بازی خریده‌اند که قبلاً آن را تماشا نکرده‌اند.»

این یک سخنرانی بی سر و صدا قدرتمند و احساسی توسط روت است که همچنان کلاس خود را در داخل و خارج از زمین نشان می دهد. او با جست‌وجو کردن در جعبه، بیرون کشیدن یک بطری شراب و بال زدن با پای برهنه در اتاق رختکن، کنار کیسه‌های لباس‌شویی، چکمه‌های بولینگ دور ریخته‌شده و جعبه‌های مورتی به پایان می‌رساند تا آن را به دوست و هم تیمی‌اش بن استوکس تقدیم کند. آنها به گرمی در آغوش می گیرند. ضربه بزن، دست بزن و رها کن.

این نوع ویدیوها، کلیپ‌های پرواز روی دیوار از داخل رختکن، زمین تمرین، اتوبوس، هواپیما یا هتل تیمی در چند سال گذشته روند رو به رشدی برای تیم‌ها در سراسر جهان بوده است. نمایش‌هایی مانند The Test، The Edge و The Last Dance بر روی تیم‌های ورزشی حرفه‌ای تاثیر گذاشته‌اند و با تشنگی توسط طرفداران قدیمی و جدید مورد توجه قرار گرفته‌اند.

“اگر در اینستا نباشد، این اتفاق نیفتاده است”، یک بار شنیدم که یکی در قطار می گوید و در حالی که احساس غمگینی، عصبانیت و سردرگمی در من ایجاد می کند، به نظر می رسد اعتقاد مدرن و یک جیرجیرک باشد. اکنون در تسخیر است. شما تعجب می‌کنید که چقدر می‌تواند برای این ورزشکاران حرفه‌ای سالم باشد که حتی بیشتر از کارشان به‌عنوان «محتوا» تقسیم‌بندی، تقسیم‌بندی و ارائه شود، با این حال ما اینجا هستیم و فضای مقدس قبلی رختکن اینگونه بوده است. به دنیای بیرون باز شد طرفداران و منتقدان – که اینترنت هرگز کوتاه نیست – به زندگی یک ورزشکار بیشتر از همیشه دسترسی دارند.

از برخی جهات، این تکه‌های پشت صحنه خارش فضولی را ایجاد می‌کنند (چه کسی در کنار چه کسی نشسته است؟ چه چیز دیگری جز موز و آدامس برای سوار تیم وجود دارد؟) و همچنین بینشی از یکنواختی، بی‌جنب و جوش بودن و بی امان بودن حرفه‌ای را ارائه می‌کنند. ورزش می تواند باشد. انبوهی از کیت عرق آور، حریفان، پاهای کریگ اورتون و بازی بعدی هرگز خیلی دور نیستند.

حرفه به پایان می رسد و حرفه با پیروزی و شکست آغاز می شود. همانطور که روت سخنرانی خود را برای استوکس انجام می داد، مت پاتس در کنار او دیده می شد. چند ساعت قبل، او مجبور شد در طول اولین بازی ODI خود در زمین خانگی خود به دلیل گرمازدگی زمین را ترک کند، زیرا دورهام مانند بسیاری از سایر نقاط بریتانیا سوخته و دود شده بود. پاتس در ابتدای کار خود است، برای او این احتمال وجود دارد که بخش بزرگی از زندگی حرفه ای او در داخل و خارج از زمین ثبت و مستند شود، او و استعدادهای نوپای دیگری مانند او احتمالاً سهم بزرگی از آنها خواهند داشت. مشاغل – از گهواره تا گور – بر روی صفحه نمایش به شکل یا شکلی نشان داده شده است.

استوکشاس در یک سال گذشته یا بیشتر توسط گروه مستندساز دنبال شده است، تریلر فیلم در حال حاضر منتشر شده است. به نظر بسیار تزلزل‌ناپذیر می‌رسد و تمام فراز و نشیب‌های پنج سال گذشته را شامل می‌شود – از حادثه بریستول تا فینال جام جهانی، هدینگلی 2019 و جدایی خودخواسته از بازی در سال گذشته.

استوکس هفته گذشته به حرفه ODI خود پین زد تا بر روی کریکت تست تمرکز کند و طول عمر خود را به حداکثر برساند، جایی که او رهبر جدید وان انقلابی در بازنشانی توپ قرمز است. او همچنین همچنان بخشی از برنامه های T20 انگلستان خواهد بود، فرمتی که در آن سابقه ای بسیار ضعیف در سطح بین المللی و همچنین کارهای ناتمام دارد.

ما نیازی به نگاه کردن به همان اتاق رختکن دورهام نداریم تا ببینیم چگونه او در چند سال آینده نزدیک خواهد شد، اسکرول کوتاهی از سخنرانی روت در کانال های رسانه های اجتماعی بانک مرکزی اروپا به شما این مرد را می دهد. استوکس در حالی که لحظاتی پس از شکست با هم تیمی هایش صحبت می کند، چیزهای منع شده ای ندارد: “فقط مرزهای کاری را که در آن زمین کریکت انجام می دهیم را پیش ببرید.” “خودتان را به افراط و تفریط ببرید، آن وقت است که ما می توانیم کارهایی را انجام دهیم که هیچ کس دیگری نمی تواند.” “خود را به سمت افراط و تفریط سوق دهید تا متوجه شوید چه توانایی هایی دارید.” این شواهد دیگری از دیدگاه استوکس است، نه اینکه واقعاً به هیچکدام نیاز بود.

یک ایدئولوژی جیرجیرک که به موجب آن هیچ محدودیتی وجود ندارد، هیچ سطحی که دست نیافتنی است، هیچ مخالفی بیش از حد قوی وجود ندارد، نظم بسیار عمیقی را به هم می زند یا تعقیب و گریز بسیار بالایی دارد. برای دیدن و شنیدن همه تعیین شده است. مانیفست استوکس از یک بازی بدون محدودیت حمایت می کند. واقعاً برای دنیای مدرن کریکتینگ مناسب است، جایی که به طور فزاینده ای هیچ چیز خارج از محدودیت نیست.