تور دو فرانس زنان برای تقویت جدیدترین دوچرخه سواری جدا شده | Tour de France Femmes

مندر راهپیمایی طولانی دوچرخه‌سواران زنان به سوی برابری در ورزش خود، نقاط عطف آشکاری وجود داشته است، لحظاتی که این روند به‌طور محسوسی شتاب گرفته و شتابی تازه و بسیار پایدار پیدا کرده است.

در سال 1958 بود که UCI مسابقات قهرمانی جهان زنان را بر خلاف میل خود و به شکلی خسیس، در اختیار سازمان‌دهندگانی قرار داد که شاید نمی‌خواستند بخشی از این روند باشند. ورود زنان مسابقه‌دهنده به المپیک در سال 1984 بسیار زیاد بود، اگرچه باز هم هیچ شناخت اولیه‌ای وجود نداشت که زنان می‌توانند یا باید اجازه داشته باشند برای کسب مدال‌هایی مشابه مردان مسابقه دهند. دیگران ممکن است به اولین تور زنان در فلاندر در سال 2004 یا به تأسیس تور زنان در بریتانیا در سال 2014 اشاره کنند.

بعدازظهر یکشنبه، زمانی که اولین مرحله تور دو فرانس زنان از برج ایفل دور می‌شود و برای یک مسابقه 80 کیلومتری در خیابان شانزلیزه دور می‌شود، بدون توجه به اینکه چه کسی در پایان مسابقه پیراهن زرد را می‌پوشد، یکی از آن نقاط خواهد بود. تا La Planche des Belles Filles در شرق فرانسه در 31 ژوئیه. راه اندازی مجدد تور دو فرانس زنان که توسط برگزارکنندگان تور مردان پس از وقفه ای 33 ساله اجرا می شود، قبلاً تأثیرات ملموسی داشته است.

تیم های جدید ظاهر شده اند و تیم های مستقر حامیان مالی جدیدی به دست آورده اند. سازمان‌دهندگان معتبر باید بازی خود را بالا ببرند. مسابقات مرحله جدیدی در تقویم ظاهر شده اند که مهمترین آنها تور سوئیس، تور اسکاندیناوی و چالش Ceratizit است. تور مردانه همیشه یک اثر گریز از مرکز داشته است و صرفاً به دلیل حضور و اهمیت اقتصادی آن باعث تغییر می شود. حتی قبل از شروع، تور دو فرانس زنان به نظر می‌رسید که همین اثر را داشته باشد.

ماریان ووس، قهرمان چندگانه جهان، روز جمعه در مصاحبه ای با روزنامه L’Equipe گفت: «از لحاظ تاریخی، این یک ورزش مردانه است. «در کشورهایی با سنت دوچرخه سواری، دوچرخه سواری مردان بسیار زیاد بود. دوچرخه سواری زنان وجود نداشت و خوب یا بد نبود، فقط یک واقعیت بود. پیشرفت و حرفه ای شدن مسابقات اتومبیلرانی زنان زمان بر است.

از آنچه در 15 یا 20 سال گذشته دیده ام، تحول عظیمی رخ داده است. تور نتیجه این فرآیند تغییر است.»

Tour de France Femmes زمینه خاص خود را دارد. این رویداد به جای اینکه یک رویداد کاملاً جدید باشد، آخرین مورد از یک سری تلاش‌ها است که به سال 1955 بازمی‌گردد – زمانی که یک مسابقه شش روزه در نرماندی برگزار شد که توسط Manxwoman میلی رابینسون برنده شد – برای ایجاد یک مسابقه زنانه که در آن یک مسابقه استیج زنانه ایجاد شد. بر پایه تور مردانه بنا شده است. پایدارترین تلاش بین سال‌های 1984 و 1989 انجام شد که تحت سلطه ماریا کاننز ایتالیایی و ژانی لونگو فرانسوی بود، تا زمانی که برگزارکنندگان تور احساس کردند که رویدادشان برای مدیریت آن‌قدر بزرگ است و آن سمتی را که فکر می‌کردند کمترین اعتراض عمومی را برانگیزد کنار گذاشتند. .

پس از آن، مسابقات مختلفی خارج از حمایت تور مردان برگزار شد: تور EEC، تور دوچرخه سواری فمینین و گراند بوکل فمینین، اگرچه تا زمانی که دومی بسته شد، یکی از آخرین برندگان، اما پولی، گفت. بیشتر شبیه یک ریزه کوچک بود.

با توجه به سطح نظارتی که توسط رسانه‌های اجتماعی انجام می‌شود، به سختی می‌توان دید که سازمان ورزش آموری با مسابقه راه‌اندازی مجدد خود مانند آخرین تلاش خود عادی رفتار کند. در گذشته، مسابقه دهه 1980 با برگزاری در کنار مسابقه مردان محدود شد. در آینده، دیدن اینکه چگونه برای مسابقه راه‌اندازی مجدد هویت می‌سازند، سازمان‌دهندگان چقدر و با چه سرعتی وارد کوه‌های آلپ و پیرنه می‌شوند، و اینکه آیا و چگونه مدت زمان مسابقه را می‌سازند، جذاب خواهد بود. اما نگاهی به مسیر هفته آینده بر ارزش فوری اجرای تور دو فرانس زنانه جدا از مسابقات مردان تاکید می کند.

یک مرحله ماراتن در 176.5 کیلومتر وجود دارد، در حالی که سنگنوردی سنگین تا زمانی که باید در آخر هفته آخر هفته از طریق آلزاس بر فراز Grand Ballon، Ballon d’Alsace و Le Markstein باشد، به تعویق افتاده است. قبل از آن، مسیر با ادامه هفته به تدریج تپه‌های بیشتری پیدا می‌کند. برگزارکنندگان مدارهای پایانی را در اطراف سه مکان در نظر گرفته‌اند، و مرحله چهارم تا بار-سور-اوبه شامل چهار مسیر تاکستان سنگ‌ریزه‌ای است که باید به میل ووس، قهرمان کنونی سیکلو کراس جهان باشد. همه این‌ها نشان‌دهنده مسابقه‌ای است که باید هویت خود را در حالی که ورزش حول آن بیشتر می‌شود، توسعه دهد.

آخر هفته آخر به دوئل نهایی بین آنمیک ون ولوتن، برنده ژیرو دیتالیا و مارتا کاوالی کشف شده در این فصل اشاره دارد. پشت سر آنها، میدان به اندازه‌ای قوی است که نوید نبردهای شدید را برای پیروزی در استیج بین افرادی مانند ووس – یک برنده دو مرحله در ژیرو – برنده راید لندن دمی ولرینگ، همکار هلندی او، لورنا ویبس، قهرمان فعلی جهان، الیزا بالسامو بدهد. و برنده تور زنان الیزا لونگو-بورگینی.