مردی که همسرش را در «عشق» کشت، خواستار قانون کمک به مرگ شد | کمک به مردن

مردی که گلوی همسر بیمار لاعلاج خود را در یک “عشق” برید گفت که برای آرامش او دوباره همین کار را خواهد کرد، زیرا او خواستار تغییر در قانون برای اجازه دادن به مرگ کمک شده بود.

گراهام منسفیلد، 73 ساله، این هفته توسط هیئت منصفه از قتل تبرئه شد. آنها پس از شنیدن اینکه چگونه او و همسرش، دایان، 71 ساله، پس از تحمل درد ناشی از سرطان لاعلاج او بیش از حد تحمل شد، به توافق رسیدند که با هم بمیرند، حمل کننده بار بازنشسته را متهم به قتل عمد دانستند.

او او را کشت و تلاش جدی برای جان خود انجام داد، اما 12 ساعت بعد با ناامیدی به پلیس زنگ زد که هنوز زنده از خواب بیدار شد. او از امدادگران التماس کرد که اجازه دهند بمیرد و از اولین تماس 999 اعتراف کرد که دایان را کشته است.

اگرچه او با حداکثر حبس ابد روبرو بود، قاضی، آقای جاستیس گوس، به او رحم کرد و دو سال حبس تعلیقی صادر کرد و گفت که قتل “عملی از روی عشق، دلسوزی برای پایان دادن به رنج او” بود.

منسفیلد 24 ساعت بعد از اتاق نشیمن خود در هیل در منچستر بزرگ، مشرف به باغی که در 23 مارس سال گذشته دیان را در آن کشت، گفت که برای پایان دادن به رنج او، آنچه را که او اعتراف کرده بود «عملی وحشتناک» بود، تکرار خواهد کرد.

او گفت: «فقط اگر جایگزینی وجود نداشته باشد، این کار را دوباره انجام خواهم داد. به یاد می‌آورم زمانی که قاضی قصد داشت من را محکوم کند و من به سپر بالای سر او نگاه می‌کردم و فکر می‌کردم، “خب، دایان، اگر مجبور بودم دوباره این کار را انجام دهم، این کار را می‌کردم.” اگر مجبور بودم دوباره این کار را انجام دهم و نتیجه را می دانستم و قرار بود تا ابد ادامه داشته باشد، این کار را انجام می دادم.”

اما او گفت که هرگز نباید مجبور به انجام چنین اقدام “ناامیدانه” می شد و می خواهد شاهد معرفی قانون اتانازی باشد. “من همه پاسخ ها را ندارم، اما فکر می کنم اگر شما یک بیماری لاعلاج دارید و در مراحل آخر هستید، شاید در شش ماه گذشته، و اگر بتوانید دو پزشک مستقل را برای صحبت با آن فردی که می خواهد صحبت کنید، انتخاب کنید. بمیرند، و با خانواده و دوستان خود صحبت کنند، و شاید پلیس را وادار به انجام نوعی تحقیق کنند، و همه آنها به یک نتیجه می رسند: اینکه خسته شده اند، کیفیت زندگی وجود ندارد، پس باید به آنها اجازه داده شود. برای مردن.”

ما ترجیح می‌دهیم مثلاً دایان در طبقه بالا در تخت خوابیده باشد، من دست او را بگیرم و کسی آن را اداره کند. [a lethal injection]. این روشی بسیار انسانی تر برای انجام کارها بود.»

او فکر می‌کند غیرمنصفانه است که حیوانات بیشتر از انسان‌ها تلفات جانی داشته باشند: «مردم می‌گویند، نمی‌توانی سگت را اینطور رها کنی، درست نیست، ما می‌رویم سگ را بخوابانیم. اما شما نمی توانید این کار را با انسان ها انجام دهید.

منسفیلد گفت: این زوج باید به سوئیس سفر کنند، جایی که اتانازی قانونی است، “اما قرنطینه بود، ما نمی توانستیم سفر کنیم.”

او فکر می کند که افسران پلیسی که او را دستگیر کردند با او “خیلی مهربان” بودند، زیرا می توانستند خود را در موقعیت وحشتناک او تصور کنند.

وکیل او، ریچل فلچر، گفت: «پلیس بزرگ منچستر نمی‌خواست او را متهم کند. این به ارشدترین دادستان در سرویس دادستانی سلطنتی رسید و آنها آن را به مدیر تعقیب عمومی ارجاع دادند… وقتی برگشتند و گفتند او را به قتل متهم می کنند، باورمان نمی شد.

افسران پلیس به منسفیلد گفتند که بخشی از دلیل آن این بود که “ما هیچ مدرکی نداریم که دایان در این کار دست داشته است”، تا حدی به این دلیل که او هیچ یک از دو یادداشت خودکشی را امضا نکرده بود. او گفت: «نمی‌خواستم او را تحت استرس بیشتری قرار دهم. نمی‌خواستم بگویم: آیا می‌توانی این را امضا کنی؟ این پیمان مرگ ماست. اگر در حال حاضر راهنمای خوبی برای یک پیمان خودکشی انجام می‌دادم، می‌گفتم حتماً آن را ویدیو کنید.»

در آوریل امسال، یک ماه پس از متهم شدن منسفیلد، CPS دستورالعمل‌های خود را به دادستان‌ها درباره عوامل منافع عمومی به‌روزرسانی کرد تا در تصمیم‌گیری در موارد تشویق یا کمک به خودکشی در نظر گرفته شود. فلچر گفت اگر مرگ دایان یک سال بعد اتفاق می افتاد، شاید هرگز متهم نمی شد.

از 1 آوریل 2009 تا 31 مارس 2022، 174 مورد توسط پلیس به CPS ارجاع شده است که به عنوان خودکشی کمکی ثبت شده است. از این 174 پرونده، 115 مورد توسط CPS پیگیری نشد و 33 پرونده توسط پلیس پس گرفته شد.

دادگاه شواهدی را از یک متخصص سرطان، پروفسور کارول سیکورا، شنید که پس از مرگ دایان به این نتیجه رسید که او بین یک هفته تا چهار هفته از مرگش باقی مانده است.

منسفیلد گفت که این چیزی را تغییر نداد. برای ما آسان است که بگوییم، “اوه، فقط چند هفته است”، اما اگر گلوی شما در حال بسته شدن است و نمی توانید چیزی بخورید، می دانید. دیان می دانست. او آخر هفته قبل به من گفت، “گراهام، وقتش است.”

او با جزئیات دردناکی توضیح داد که چگونه این زوج پیمان خودکشی را زمانی که دایان، همسر 41 ساله‌اش، مبتلا به سرطان نهایی تشخیص داده شد که به ریه و غدد لنفاوی او سرایت کرده بود، بستند.

او توضیح داد که دایان که در کودکی زیاد در بیمارستان رفت و آمد می کرد و در سال 1999 از سرطان مثانه رنج می برد، مصمم بود روزهای پایانی خود را در بیمارستان سپری نکند. دیان، یک کارمند بازنشسته واردات و صادرات، پس از تشخیص بیماری به سرعت به سراشیبی رفته بود و سرطان به گردن او سرایت کرده بود و بلعش را سخت می کرد.

او به یاد آورد: «وقتی اوضاع خیلی بد شد، از من خواست او را بکشم. “آنها غم انگیزترین کلماتی بودند که تا به حال شنیده بودم. فکر فوری من این بود، بسیار خوب، دیان، اما من با تو میمیرم. او گفت: اما دلیلی برای مردن تو وجود ندارد. و من گفتم، “من نمی توانم بدون تو زندگی کنم، دیان.”

در بیانیه ای که برای دادگاه خوانده شد، پیتر هیگسون، برادر دایان، گفت در حالی که نسبت به منسفیلد احساس بدی نمی کرد – این دو مرد کریسمس سال گذشته را با هم گذراندند، زمانی که منسفیلد دوباره دست به خودکشی زد و هیگسون هر روز در دادگاه برای حمایت از برادرش شرکت می کرد. قانون –– او از نحوه کشتن خواهرش توسط منسفیلد شوکه شد.

منسفیلد گفت: “من موافقم که شوکه کننده بود.” اما او خیلی ضعیف بود. مردم به من گفته‌اند که چرا این‌طور یا آن طرف این کار را نکردی، اما ما روشی می‌خواستیم که فکر می‌کردیم قطعی است.»

او گفت که آنها اغلب درباره چگونگی مرگشان بحث می کردند و روش هایی را که احساس می کردند خیلی عمومی یا غیرقابل اعتماد بودند رد می کردند. “در پایان، به او گفتم، “تنها چیزی که می توانم به آن فکر کنم، سریع است، حتی اگر این روش وحشتناکی برای انجام آن باشد، این است که گلویمان را بتراشیم، همانطور که در تلویزیون دیده ام.”

او توضیح داد که چگونه این زوج با هم تا انتهای باغ خود به یک بخش منزوی رفتند، از همسایه‌ها محافظت کردند و دو صندلی باغ را کنار هم گذاشتند.

او با استفاده از چاقو گلوی او را دو بار در حالی که او ساکت نشسته بود برید – بار دوم بعد از اینکه به او گفت “به اندازه کافی سریع نمی‌میرم” – قبل از اینکه او را در آغوش بگیرد و به او بگوید که دوستش دارد. سپس کنار او نشست و سعی کرد همین کار را با خودش انجام دهد.

هرگز به ذهنش خطور نمی کرد که 15 ماه بعد به جرم قتل محاکمه شود: “ما خودمان را می کشیدیم و این پایان کار بود.”

در بریتانیا و ایرلند، سامری ها می توانند با شماره 116 123 یا ایمیل jo@samaritans.org یا jo@samaritans.ie تماس بگیرند. در ایالات متحده، خط حیاتی پیشگیری از خودکشی ملی 1-800-273-8255 است. در استرالیا، خدمات پشتیبانی بحران Lifeline 13 11 14 است. سایر خطوط کمک بین المللی را می توانید در befrienders.org بیابید.