افزایش دانشجویان بی خانمان در بریتانیا در بحبوحه بحران هزینه های زندگی | دانش آموزان

بر اساس گزارشی، دانشگاه ها باید برای پیگیری و جلوگیری از بی خانمانی دانشجویان که به دلیل بحران هزینه های زندگی و مشارکت گسترده در آموزش عالی افزایش می یابد، اقدامات بیشتری انجام دهند.

دانشجویان نسبت به همسالان خود در جمعیت عمومی کمتر احتمال دارد که بی خانمانی را تجربه کنند، اما با تعداد بیشتری از جوانان از پیشینه های محروم که در دانشگاه ها پذیرفته می شوند، کارشناسان می گویند که ممکن است بیشتر در معرض خطر بی خانمانی قرار داشته باشند و به حمایت اضافی نیاز دارند.

این گزارش که توسط موسسه سیاست آموزش عالی (هپی) منتشر شده است، می‌گوید علیرغم شواهدی مبنی بر «بی خانمانی پنهان» در میان دانشجویانی که برای نگه داشتن سقفی بالای سرشان مبل‌سواری می‌کنند، داده‌های کافی در مورد بی‌خانمانی در میان دانشجویان فعلی و سابق وجود ندارد.

یک نظرسنجی توسط اتحادیه ملی دانشجویان در اسکاتلند در سال جاری گزارش داد که 12٪ از دانش آموزان از زمان شروع تحصیل خود بی خانمانی را تجربه کرده اند، که به یک سوم در میان دانشجویان بیگانه و با تجربه مراقبت افزایش یافته است.

دانش‌آموزان بین‌المللی دارای فرزند نیز می‌توانند در یافتن محل اقامت با مشکلاتی مواجه شوند و بنابراین ممکن است در معرض خطر بی‌خانمان شدن باشند. یکی از دانش‌آموزان نیجریه به آبان نیوز گفت که به مدت شش ماه با خانواده‌اش در Airbnb و سایر اقامتگاه‌های اجاره کوتاه مدت بوده و نتوانسته مسکن مناسبی پیدا کند.

گزارش هپی می گوید که دانشگاه ها باید بیشتر برای تحقیق در مورد بی خانمان ها نه فقط در بین دانشجویان فعلی، بلکه همچنین دانشجویان سابق در بین 5.3 درصدی که ترک تحصیل می کنند و همچنین فارغ التحصیلان اخیر انجام دهند. آنها همچنین باید ایفای نقش گسترده‌تری در حمایت از تلاش‌ها برای پایان دادن به همه اشکال بی‌خانمانی را در نظر بگیرند، که در شهرها و شهرهای دانشگاهی بیشتر است.

این گزارش می گوید دانش آموزانی که شناسایی می شوند یا در معرض خطر بی خانمانی هستند، باید از حمایت هدفمند، از جمله کمک مالی کوتاه مدت یا دسترسی به محل اقامت، به ویژه در زمان های پرخطر مانند تعطیلات تابستانی بهره مند شوند.

نویسنده این گزارش، گرگ هرست، گفت: «گسترش دسترسی به آموزش عالی به معنای گسترش ترکیب بدنه دانشجویی دانشگاه و در نتیجه پذیرش دانشجویان بیشتری است که تجربیات و شرایط گذشته به این معنی است که با خطر بی خانمانی بیشتری روبرو هستند.

“از آنجایی که ما افزایش تورم را به بیش از 9٪ تجربه می کنیم، احتمالاً به این معنی است که از پاییز تعداد بیشتری از دانشجویان برای پرداخت هزینه های غذا و انرژی در کنار اجاره خانه خود تلاش می کنند. بسیاری از دانشگاه‌ها می‌توانند و باید از خود بپرسند که آیا به اندازه کافی برای جلوگیری از بی خانمانی در میان دانشجویان فعلی و اخیر خود تلاش می‌کنند؟

پاتریک مولرنان، دانشیار یادگیری در دانشگاه متروپولیتن لندن، متخصص مسکن و فراگیری است. تحقیقات او بی خانمانی را به عنوان یک مشکل پنهان در بین دانشجویان لندن برجسته کرده است. او گفت که دانش‌آموزان در طبقات می‌خوابیدند، با دوستان و اقوامشان می‌ماندند یا در خوابگاه‌ها یا اقامتگاه‌های موقت شورای شهر می‌ماندند. به گفته او، بخش عمده‌ای از آن ناشی از بخش اجاره خصوصی و بی‌ثباتی ناشی از اخراج بدون تقصیر بود.

«هرگاه در مورد بی خانمانی سخنرانی می‌کنم، همیشه با کسی تماس می‌گیرم که بعداً با من تماس می‌گیرد و به من می‌گوید که بی‌خانمان هستند. من فکر کردم که ما چیز زیادی در مورد این موضوع نمی دانیم، بنابراین ایمیلی را برای دانش آموزان یکی از مدرسه های دانشگاه ارسال کردم که در مورد بی خانمانی سؤال می کرد و 29 پاسخ داشتم.

من واقعاً متحیر شدم. ما با 16 نفر از آنها مصاحبه کردیم و به وضوح مشخص شد که به شدت بر آنها و فرزندانشان تأثیر گذاشته است. زندگی در اسکان موقت و جابجایی برای آنها یک مبارزه واقعی بود. یکی نه بار حرکت کرد. برای آن‌ها تمرکز روی درس‌هایشان بسیار مشکل بود، زیرا همیشه در ذهنشان این بود که «من باید محل اقامتم را مرتب کنم».

او گفت، کسانی که با آنها مصاحبه شدند عمدتاً با “پیشینه مشارکت گسترده” مرتبط بودند، و آنهایی که کودکان داشتند به ویژه در معرض خطر بودند.

«گسترش مشارکت فوق‌العاده است، اما گروه‌هایی را که بیشتر از بی خانمانی متاثر می‌شوند به دانشگاه‌ها می‌آورد. به ناچار منجر به بی خانمان شدن دانش آموزان بیشتر می شود. گسترش مشارکت فقط در مورد جذب افراد نیست، بلکه حمایت از آنها در طول تحصیل است.

دانشگاه‌های بریتانیا که نماینده این بخش است، گفت: «دانشگاه‌ها… تلاش‌های خود را برای هدف قرار دادن پول و حمایت از سلامت روان در جایی که بیشتر مورد نیاز است، افزایش داده‌اند. اما با کاهش ارزش وام های نگهداری به پایین ترین سطح خود در هفت سال گذشته، این برای بسیاری کافی نخواهد بود.

“دولت باید به نگرانی‌ها پاسخ دهد و آماده ارائه حمایت بیشتر از دانشجویان در حال مبارزه باشد و ما از کسانی که نگران وضعیت مالی خود هستند می‌خواهیم با دانشگاه خود صحبت کنند.”