«چالش‌های زیاد»: آیا صنعت مسکن می‌تواند خانه‌هایی را برای سکونت در دمای بالا بسازد؟ | صنعت ساخت و ساز

همانطور که هر کسی که در موج گرمای کنونی بریتانیا غرق می شود می تواند تأیید کند، سهام مسکن این کشور به طرز افسوسی برای گرما نامناسب است.

قسمت اعظم آن قدیمی است و مربوط به زمانی است که اولویت ها محافظت از سرما و باران بود. با این حال، بیشتر املاک نوساز به طور مشابه برای پیش بینی کارشناسان آمادگی ندارند که در اواسط قرن، دمایی در سطح بالاترین حد تابستان 2018 یک سال در میان خواهد داشت.

کمیته تغییرات آب و هوا در گزارشی در سال گذشته هشدار داد که بیش از 570000 اقامتگاه از سال 2016 ساخته شده است که در برابر دماهای بالا مقاوم نبودند – و همچنین قرار نیست 1.5 متر دیگر در طول پنج سال آینده ساخته شود.

مشاوران دولت وزیران را متهم کردند که برای محافظت از مردم در برابر افزایش دما که «حتی می‌تواند بسیاری از خانه‌های موجود و جدید را غیرقابل سکونت کند» اقدامی نکرده‌اند.

مشکل مرگبار جدی است، زیرا افراد آسیب پذیر برای حفظ خونسردی در رختخواب خود تلاش می کنند. این کمیته خاطرنشان کرد که موج گرمای سال 2020 در انگلیس جان بیش از 2500 نفر را گرفت و هشدار داد که تعداد مرگ و میرهای ناشی از گرما ممکن است تا سال 2050 سه برابر شود.

گرما نه تنها زندگی را تهدید می کند، بلکه یکپارچگی ساختاری ساختمان ها را نیز تهدید می کند و باعث ترک خوردن دیوارها می شود. در سال 2018 – گرم ترین تابستان بریتانیا تا کنون در کنار سال های 1976، 2003 و 2006 – با خشک شدن و انقباض خاک زیر ساختمان ها، افزایشی در فرونشست رخ داد و بیش از 10000 خانوار متعاقباً در عرض سه ماه 64 میلیون پوند خسارت پرداخت کردند.

منتقدان خانه‌سازان، سازندگان املاک و دولت را متهم می‌کنند که در پاسخگویی کند هستند. جیمز نایت از مشاوران طراحی و مهندسی Arcadis می‌گوید: «صنعت مسکن در سازگاری کاملاً سنتی و قدیمی است و چالش‌های زیادی وجود دارد که ما باید با آنها در مورد کربن صفر و محافظت از آینده مقابله کنیم.

بنابراین صنعت و کشور چگونه می توانند به تهدید فزاینده ناشی از دمای بالا پاسخ دهند؟

مقاوم سازی املاک قدیمی

واضح‌ترین اقدام برای کاهش گرما، تهویه مطبوع است، اما از نظر هزینه‌های نصب و راه‌اندازی بسیار گران است و در خانه‌های قدیمی‌تر با آب‌کشی ناکارآمد عمل می‌کند. سیستم‌های پرقدرت نیز انتشار گازهای گلخانه‌ای را افزایش می‌دهند – به گرمایش جهانی کمک می‌کنند و مشکل کلی را بدتر می‌کنند.

کارشناسان پیشنهاد می‌کنند که بریتانیا باید از کشورهایی که گرمای شدید در آن‌ها معمول‌تر است، درس بگیرد، جایی که خانه‌ها دارای کرکره یا پرده‌های موتوری برای جلوگیری از نور خورشید و سطوح سفید برای انعکاس گرما هستند. نایت اشاره می‌کند که در اطراف دریای مدیترانه، «مردم خانه‌های خود را در تمام طول روز بسته و پنجره‌های باز را ترک می‌کنند. چند نفر از ما وقتی در یک روز آفتابی به سر کار می رویم، پرده های پنجره های رو به جنوب و غرب را بسته می گذاریم؟»

«اقدامات غیرفعال» مشابهی که نیاز به حداقل استفاده از انرژی و سوخت برای خنک کردن خانه‌ها دارند، شامل بهبود تهویه طبیعی و افزایش عایق‌بندی می‌شود که این مزیت مضاعف کاهش قبوض انرژی در زمستان است.

طراحی از گرما

حتی اقدامات مؤثرتری وجود دارد که سازندگان خانه می توانند در مرحله برنامه ریزی و ساخت و ساز معرفی کنند: اطمینان از جهت گیری و موقعیت خانه و پنجره ها به گونه ای که قرار گرفتن در معرض مستقیم خورشید را محدود کنند. کاهش لعاب؛ اضافه کردن درختان و گیاهان سایه دار؛ و قرار دادن یک پمپ حرارتی منبع هوا، که می تواند برای خنک کردن خانه و همچنین گرم کردن آن استفاده شود.

سایر ویژگی‌های خنک‌کننده عبارتند از بادگیرها، دستگاه‌های روی سقف با الهام از معماری ایرانی که از باد برای راندن نسیم تازه به اتاق و بیرون راندن هوای کهنه استفاده می‌کنند، و دودکش‌های خورشیدی – سازه‌های بلند با سطح تیره که برای جذب تشعشعات خورشیدی طراحی شده‌اند و ستونی در حال افزایش را ایجاد می‌کنند. هوای گرم شده که به نوبه خود یک سیستم تهویه را در جریان نگه می دارد.

پیشرفته ترین نمونه از این اصل «خانه غیرفعال» است، ساختمانی هوابند و بسیار عایق که تقریباً به طور کامل به اقدامات غیرفعال مانند نور خورشید، سایه و تهویه برای اطمینان از دمای ثابت متکی است. آنها اغلب دارای یک واحد تهویه در اتاق زیر شیروانی با دو جمع کننده هوا هستند: یکی برای هوای خنک بیرون و دیگری برای هوای گرم داخل خانه، که در اطراف خانه گردش می کنند تا دما را یکنواخت نگه دارند.

باب وارد، معاون رئیس شراکت تغییرات اقلیمی لندن می‌گوید: «یک خانه غیرفعال بهترین راه‌حل است که در آن جریان طبیعی هوا از طریق آن وجود دارد». “این باید راهنمای نحوه ساخت کربن صفر و گرمای بیش از حد باشد.”

در همین حال، بارات، بزرگترین خانه ساز بریتانیا، خانه زد، یک خانه مفهومی کربن صفر را آزمایش می کند که با مشارکت 40 شریک صنعتی و دانشگاه سالفورد ساخته شده است. دارای یک پمپ حرارتی منبع هوا و 95 حسگر برای جمع‌آوری اطلاعات در اطراف خانه، از جمله کیفیت هوا. بارات ادعا می کند که این آزمایش اولین گام برای دستیابی به تعهدش است که تمام خانه های جدیدش تا سال 2030 کربن صفر خواهند داشت.

در مورد ساختمان های بزرگتر چطور؟

گرما فقط یک مسئله برای ساختمان‌های خانگی نیست – بسیاری از دفاتر هنوز به تهویه مطبوع انرژی‌زا متکی هستند و نماهای لعاب‌دار بزرگی دارند. وارد می‌گوید: «ساختمان‌های شیشه‌ای بزرگ ایده خوبی نیستند – این یک گلخانه است. “شما باید شیشه را به گونه ای طراحی کنید که از نور خورشید جلوگیری کند.” اکنون روندی برای نصب پنجره‌های لوور در ساختمان‌های تجاری در حال رشد است: اسلایدهای شیشه‌ای موازی در قاب‌هایی که می‌توانند برای بهبود تهویه باز یا بسته شوند.

باز هم کشورهای اروپایی پیشرو هستند. The Edge، یک ساختمان اداری پیشرفته که در سال 2014 در آمستردام برای Deloitte ساخته شد، به عنوان نمونه ای از نحوه تجسم مجدد فضاهای کاری در نظر گرفته شده است. پنجره‌های پویا، سایه‌بان‌های خودکار، پنل‌های خورشیدی در سمت جنوبی برای جلوگیری از آفتاب مستقیم، پمپ‌های ذخیره‌سازی انرژی حرارتی زیرزمینی برای پمپاژ آب گرم یا سرد به داخل یا خارج ساختمان، و ۲۸۰۰۰ حسگر ردیابی حرکت، سطح روشنایی، رطوبت و دما را به کار می‌گیرد. .

دولت چه می کند؟

تا به حال، تمرکز بریتانیا بر کارایی ساختمان بر روی چگونگی بهبود خانه‌های کم آب، به‌ویژه با توجه به قبض‌های راکتی انرژی بوده است – اما سال گذشته، دولت برای اولین بار بخش O را در مورد گرمای بیش از حد به مقررات ساختمان اضافه کرد. ماه گذشته اجرایی شد از سازندگان خانه می‌خواهد که تمهیدات معقولی را برای محدود کردن بهره‌های خورشیدی در تابستان و «راه‌اندازی کافی برای حذف گرما از محیط داخلی فراهم کنند».

با این حال، صنعت خانه سازی از قوانین جدید راضی نیست و شکایت دارد که می توانند پروژه های تایید شده قبلی را به تابلوی نقشه برگردانند. استوارت بیسلی، رئیس اجرایی فدراسیون خانه‌سازان، در اوایل ژوئن به دولت نامه نوشت و شکایت کرد که «مقررات جدید مملو از موارد غیرعملی است و ممکن است ده‌ها هزار خانه مجاز را ملزم به بازگشت به فرآیند برنامه‌ریزی کند».

و وارد در مورد قسمت O چه فکر می کند؟ او می‌گوید: «این باید کمک کند، اگرچه چه کسی می‌داند چقدر خوب اجرا خواهد شد.