ادی جونز می گوید «سبک لاکونیک» کورتنی لاوز کلید پیروزی انگلیس بود | تیم اتحادیه راگبی انگلیس

اگر چندین سوال در مورد پیشرفت انگلیس به سمت جام جهانی سال آینده پس از یک پیروزی متوالی برابر استرالیا باقی بماند، این سوال در مورد آینده ادی جونز بدون تردید پاسخ داده شده است.

به بیان دیگر، جونز می تواند در نهایت مشتاق دیدار مادر مسن خود باشد، مادری که از گمانه زنی ها در مورد اخراج شدنش نگران شده بود، در اوایل تور به او هشدار داده بود تا زمانی که پیروزی تضمین نشده است به خانه نیاید. جونز پس از پایان سریال در سیدنی گفت: “او بسیار خوشحال خواهد شد.” “ممکن است یک سوکیاکی خوب از او بگیرم.”

مطمئناً برد سری دوم در استرالیا فضای تنفسی قابل توجهی به جونز می دهد و تردیدهای قابل توجهی در مورد اینکه آیا کارفرمای او حتی در صورت سه شکست حاضر به استفاده از تبر بود یا خیر وجود دارد. بدون شک نشانه‌های پیشرفت ملموس بیشتری نسبت به زمانی وجود دارد که اتحادیه فوتبال راگبی پس از شش ملت دیگر چنین ادعایی را مطرح کرد و پلتفرم‌هایی وجود دارد که جونز می‌تواند بر اساس آن‌ها به سمت پاییز بسازد که، همانطور که در حال تبدیل شدن به یک موضوع تکراری است، او قبلاً آن را به عنوان یک موضوع مطرح کرده است. “مینی جام جهانی”.

مهمترین نکته مثبت این است که به وضوح در این تیم یکپارچگی وجود دارد. کورتنی لاوز یک رهبر بسیار محبوب است و اگر زمانی که اوون فارل از کاپیتانی خلع شد تا حدی اصطکاک وجود داشت، آنها ظاهراً یک رابطه کاری موفق ایجاد کردند. جونز گفت: “با سبک لاکونیک تر کورتنی، آنها تناسب بسیار خوبی را در بالا ایجاد کرده اند.”

الیس گنج به بخشی جدایی ناپذیر از این تیم تبدیل شده است، کسی که لحن طرفین را تعیین می کند، در حالی که ریچارد کاکریل – که به نظر می رسد به زندگی متحرک معمول خود در استرالیا بازگشته است – یک بسته مهیب با یک ماول ساخته است که اکنون می توان آن را مشاهده کرد. به عنوان یک سلاح جدی پیشرفت‌ها در شکست – با پیشتاز لاوز – پس از مشکلات در شکست افتتاحیه در پرث مشهود بود، و در بریزبن و سیدنی انگلیس توانستند در مواجهه با بازگشت وحشتناک والابیز، پیروزی‌های خود را به پایان برسانند.

اگر در اوایل سیدنی ضعف‌های دفاعی وجود داشت، در مراحل پایانی استحکامی وجود داشت که باز هم نشان از اتحاد ایجاد شده در تیم دارد. ظهور بازیکنانی مانند تامی فریمن و جک ون پورتلیت یک مزیت بزرگ است، اگرچه این یک تور ناامیدکننده برای دنی کر، جو کوکاناسیگا و جو مارچانت بود.

به همین ترتیب، با در نظر گرفتن اهداف مربیان قبل از عزیمت به استرالیا، تردیدهایی وجود دارد که چقدر پیشرفت داشته است. شکست تحقیرآمیز بربرها توسط جونز شکست خورد، زیرا انگلستان در حال آزمایش راه‌های جدیدی برای حمله بود، اما در حالی که این شکست در پرث ادامه داشت، در بریزبن و سیدنی روش تغییر کرد. انجام یک بازی قدرتی مبتنی بر فیزیکی و سایشی مطمئناً مؤثر است، اما شیوه بازگشت انگلیس به آن نشان می‌دهد که توسعه روش‌های حمله جدید باید پس از اولین باخت آزمایش متوقف شود.

قبل از تور، مربی حمله، مارتین گلیسون، گفت: “امیدوارم بزرگترین تفاوت را در حمله خود ببینیم”، پس از شش کشور که سه بار تلاش کردند، علیرغم بازی ایتالیا. با وجود همه صحبت هایی که در مورد وعده و وعید در مورد فردا وجود دارد، پیشرفت قابل اثبات به این معنا در زمین بسیار ناچیز است. در پرث، آنها بیش از حد جانبی بودند، در بریزبن به رویکرد مسیر یک بازگشتند، و در سیدنی، همانطور که لاوز اذعان داشت، انگلیس به سختی یک گلوله شلیک کرد.

هسته اصلی ماجرا، همکاری مارکوس اسمیت با فارل در محور 10-12 است. احتمالاً خیلی زود است که اسمیت و فارل راگبی انگلیسی را معمای لمپارد-جرارد بدانیم، زیرا آنها فقط چهار مسابقه را با هم انجام داده‌اند، اما هنوز به عنوان یک عمل دوگانه روی آن‌ها کلیک نکرده‌اند.

در تست اول، فارل اغلب در اولین دریافت کننده وارد عمل شد و اگر این بخشی از برنامه است که به اسمیت فضای کمی بیشتر داده شود، انگلیس سری را با 6 تلاش به پایان رساند که دو تای آن در زمان پایان بازی در پرث به ثمر رسید. . از چهار تای دیگر، دو نفر مربوط به ماشین‌های ماول بودند، یکی زمانی که اسمیت یک توپ شل را گرفت و تنها یکی که عنصر خلاقیت را به نمایش گذاشت. اسمیت گفت: “با بازیکنانی که داریم، می توانیم تلاش های زیادی انجام دهیم.” ما به تازگی سطح آن را خراشیده ایم.»

در سیدنی، نگاه‌هایی اجمالی وجود داشت، به‌ویژه زمانی که اسمیت یک پاس به فارل داد، او به جیمی جورج نوک داد، او فریمن را در سمت چپ آزاد کرد، اما لحظاتی مانند آن در طول تور کم بود. اسمیت اکنون 13 بازی ملی برای انگلیس دارد – به گفته جونز، “اکنون پوشک ندارد” – و پس از دوره ماه عسل که قهرمان نهایی لیگ برتر 2021 هارلکینز با دو بازی اولش و دعوت به تور شیرهای بریتانیا و ایرلند بود، خود را آماده کرد. . او گفت: “حدس می زنم زمانی که شروع کردم کمی ساده لوح بودم.” “فقط فکر می کنم که می توانم کاری را که انجام دادم انجام دهم و این من را به دردسر انداخته است. من از برخی تجربیات بد در پیراهن انگلیس درس گرفته ام و مشتاقم هرچه سریعتر یاد بگیرم.

جونز سرسختانه شراکت اسمیت و فارل را ستوده است، اما اگر مانو توئیلاگی بتواند فرم و تناسب اندام خود را در پاییز ثابت کند و هنری اسلید نیز وارد این معادله شود، عقیده او مورد آزمایش قرار خواهد گرفت.

اسمیت اولین بازیکنی نیست که با زندگی در سایه فارل دست و پنجه نرم می کند، اما از درون اردوگاه اصرار وجود دارد که این همکاری خوب خواهد بود. اگر هیچ چیز دیگری نباشد، برنده شدن سریال در استرالیا زمان بیشتری را برای استقامت فراهم کرده است.