به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
یک محقق متخصص در این موضوع هشدار داده است که واکنش استرالیا به شرایط اضطراری سیل تنها زمانی بهبود مییابد که دولتها بتوانند تمرکز خود را در زمانهای بین بحرانها حفظ کنند.
دکتر آلستر استارک، دانشیار سیاست عمومی در دانشگاه کوئینزلند، قبل از انتشار گزارشهای مربوط به سیلهای امسال در کوئینزلند و نیوساوت ولز، گفت که بررسیهای فاجعه اغلب تنها برای اجرای آنها توسط دولتها و سازمانها درسهای مؤثری به همراه دارد.
استارک، که کارش شامل تجزیه و تحلیل بحرانها و تحقیقات عمومی بعدی در استرالیا، نیوزیلند، کانادا و بریتانیا بود، در حال تحقیق در مورد “فراموشی نهادی” و خدمات عمومی تحت کمک هزینه شورای تحقیقات استرالیا است.
استارک گفت: «بسیاری از آژانسها نمیتوانند حافظه زیادی را در طول زمان حفظ کنند و این بدان معناست که میتوانند ایدهها را بازیافت کنند و کارهایی را که قبلا انجام دادهاند بازگردانند، فکر میکنند جدید و جدید هستند».
اینطور نیست که اگر هر سال سیل داشته باشید همه چیز فراموش می شود، اما اگر در یک چرخه 10 ساله هستید، فراموشی واقعاً مهم است.
او گفت که تغییر در کانون توجه رسانهها و تغییر در حکومتداری و اولویتهای دولت میتواند مدیریت بحران را به اولویت پایینتری سوق دهد، جایی که فراموشی آغاز میشود – تا زمانی که رویداد دیگری رخ دهد.
جابجایی بالای کارکنان همچنین منجر به از دست دادن تجارب ارزشمند آژانس ها پس از این رویدادهای آسیب زا می شود و حافظه را بیشتر مختل می کند.
«شما باید در زمانهای ساکتی که کسی اهمیتی نمیدهد به طبل بکوبید. شما به منابع نیاز دارید، به افراد نیاز دارید، و به تمایل برای مدیریت درس ها و حفظ آنها نیاز دارید. و این واقعاً سخت است.» او گفت.
او گفت که تمرکز باید ادامه داشته باشد، در غیر این صورت این یک واکنش “زانویی” از یک رویداد به رویداد دیگر است.
“این یک حوزه سیاستی است که به وضوح با رویدادهای متمرکز مشخص می شود، اما در دو سال دیگر، هیچ کس به آن اهمیت نمی دهد و این ناامیدی است.”
گزارش کمیسیون بهرهوری در سال 2015 تخمین زد که 97 درصد از بودجه فدرال برای بازیابی – عمومیترین و بصریترین مرحله مدیریت بحران – در مقایسه با تنها 3 درصد هزینه شده برای کاهش، آمادگی و انعطافپذیری صرف شده است.
پس از آنکه سیل در اوایل سال جاری بخشهایی از کوئینزلند و نیوساوت ولز را ویران کرد، دولتهای دو ایالت متعهد شدند که کار بیشتری برای بهبود تابآوری انجام دهند.
دولت کوئینزلند یک صندوق 741 میلیون دلاری را اعلام کرد که میتوان از آن کمکهای بلاعوض برای جمعآوری، بازسازی یا بازخرید داوطلبانه خانهها پرداخت کرد.
Resilience NSW همچنین کمکهای بلاعوض را به جوامع سیل زده، از جمله صندوق کاهش خطر بلایا، توزیع کرده است.
استارک گفت که کمبود بودجه ظرفیت اکثر سازمانهای دولتی را برای ارائه توصیههای حاصل از تحقیقات با مشکل مواجه کرده است، اما تاکید کرد که حوزه مدیریت بحران به طور مداوم با موانعی روبرو میشود که نیاز به بررسی بیشتر در سطح ایالتی و محلی دارد.
او گفت: «در سایر حوزههای سیاستی، شما طرفدارانی برای جوامع دارید: حاکمیت ملل اول، سیاست اجتماعی، درآمد یا محیط زیست».
«آن مدافعان دائماً آنجا هستند تا دولت نتواند آن را فراموش کند.
اما اگر به مدیریت بلایای طبیعی نگاه کنید، معمولاً یک جامعه کوچک از افراد مستقیماً تحت تأثیر قرار میگیرید.
به همین دلیل است که می گوییم مدیریت بلایا یک سیاست بدون عمومی است. رویدادهای کوچکتر، آنهایی هستند که معمولاً فراموش میشوند، زیرا در طول 10 سال که ممکن است برای ایجاد یک تغییر قابل توجه طول بکشد، مردمی ندارند.»
او گفت که شوراهای محلی و منطقهای به بودجه بیشتری نیاز دارند، زیرا هر درس آموخته شده باید زمینههای مرتبطی را داشته باشد که توسط افراد دارای تجربه در زمین استفاده شود. استارک گفت که شوراها برای حرکت فراتر از «نرخ، زباله و جادهها» و انجام وظایف چالشبرانگیزتر در دورههای کاهش بحران، آمادهسازی، واکنش و بازیابی به حمایت گسترده نیاز دارند.
او گفت که وقوع سیل های مکرر در دو ایالت می تواند منجر به تمرکز عمومی پایدار برای مقابله با فراموشی شود و منجر به برنامه ریزی و تکمیل کارهای کاهش و آماده سازی بیشتر شود.
در جاهایی مانند لیزمور، قطعاً این اتفاق خواهد افتاد. ما بارها و بارها شاهد آن هستیم که جوامع محلی به دلایل واضح، نیرومند و سرزنده می شوند و بسیار فعال تر می شوند و شاهد تغییرات هستیم. ما آن را در بریزبن پس از سیل سال 2011 دیدیم. اما سوال اینجاست که چگونه این علاقه را حفظ می کنید؟
تحقیقات سیل NSW گزارش خود را در پایان این ماه ارائه خواهد کرد، در حالی که بررسی کوئینزلند باید قبل از 31 اوت باشد.
استارک گفت که تحقیقات عمومی در کوئینزلند بسیار مؤثر بوده است، به ویژه در مورد رویه های سد Wivenhoe، که به گفته او بین سیل سال های 2011 و 2022 به وضوح بهبود یافته است.
من فکر میکنم که در مقایسه با بسیاری از کشورهای دیگر، و بهویژه در کوئینزلند، در مکان بسیار خوبی هستیم. پاسخ دهندگان نور آبی ما، بعد عملیاتی ما، ما به خوبی همه جا هستیم.»
او گفت: «منصفانه بگوییم، اکثر خدمات اضطراری، اکثر آژانسهای مدیریت بلایا در سراسر این کشور، میدانند چه کاری باید انجام دهند و میتوانند این کار را انجام دهند. فقط این چیزها طاقت فرسا است. طبق تعریف، یک فاجعه باید طاقتفرسا باشد، اما مطمئناً میتوانیم در دورههای طولانی بین این رویدادها در درسآموزی بهتر عمل کنیم.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.