‘The NBA’s Coachella’: چگونه لیگ تابستانی به یک رویداد غیرقابل فراموشی تبدیل شد | NBA

منمن هرگز روی سطح خورشید نرفته‌ام، اما تصور می‌کنم آنقدر با لاس وگاس در اواسط جولای تفاوتی ندارد. گرما را فقط می توان ظالمانه توصیف کرد، احساس اضطرار برای رسیدن به ایمنی سیستم تهویه مطبوع به شما حمله می کند و شما می توانید هر چیزی را روی شخص خود احساس کنید که از مواد پلاستیکی مانند تاب خورده و تغییر شکل داده است. زمان.

طنز ماجرا این است که البته، جنبه استعاری سکه “نزدیک به یک ستاره” نیز چیزی است که تابستان در وگاس را برای طرفداران بسکتبال جذاب می کند. زیرا هر ماه جولای به مدت 10 روز، کل جهان سینمایی گسترده NBA برای بدون استرس ترین، شادترین و پربازدیدترین رویداد در تقویم سالانه لیگ: لیگ تابستانی لاس وگاس، به شهر گناه سرازیر می شود.

طرفداران سرسخت NBA بدون شک با این رویداد آشنا هستند، جایی که افراد تازه کار، نفرات سوم، بازیکنان لیگ G امیدوار به انجام جهش و الماس های استخراج نشده در یک سری بازی هستند که تمام 30 تیم را در یک سری بازی بازی می کنند که در نهایت هیچ تاثیری بر بازی های معمولی ندارند. رکوردهای فصل اما حتی کسانی که با این رقابت آشنا هستند ممکن است متوجه نشوند که چه چیزی آن را بسیار خاص می کند. همانطور که مشخص است، بازی‌ها به نوعی کمترین جنبه حیاتی را دارند: به هر حال، بسکتبالی که بازی می‌شود، به سختی در بالاترین سطح قرار دارد. اما اغراق آمیز نیست اگر بگوییم هر کسی که در دنیای NBA است برای لیگ تابستانی در وگاس است. یعنی بازیکنان (بله، حتی بزرگترین ستاره ها)، مربیان، مدیران اجرایی، رسانه ها و حتی مالکیت ظاهر می شوند تا در موهاوی هجو کنند.

وقتی از همکاران رسانه‌ای‌ام پرسیدم که درباره لیگ تابستانی چه چیزی را دوست دارند، پاسخ‌ها متفاوت بود، اما احساسات عمومی به‌طور باورنکردنی ثابت بود. این به عنوان “Coachella of NBA” یا “کنوانسیون جهانی NBA” توصیف شد. چند نفر به فضای «تجمع خانواده» اشاره کردند. کوین اوکانر از رینگر آن را به خوبی در مورد بازی توپ گلف در MGM Grand خلاصه کرد: “این تنها جایی است که همه افراد از دنیای NBA دور هم جمع می شوند.” مثل این است که همه آواتارهای دیجیتال ما در یک مکان در یک زمان هستند. برای قدم زدن در کازینوها و دیدن بازیکنان تصادفی NBA، برای رفتن به بازی ها و دیدن این افراد که قرار است 10، 15 سال در لیگ باشند. همه کسانی که اینجا هستند، بسیاری از مردم NBA را دوست دارند. بسیاری از افرادی که زندگی خود را وقف بسکتبال کرده اند در لیگ کار می کنند. بنابراین به طور کلی یک تجربه بسیار جالب است: دیدن همه مردم اینجا، از جمله بازیکنان، و تماشای بسکتبال هیجان انگیز، سرگرم کننده و شلخته.

خلق و خوی عمومی حالت نرمی و راحتی است: چیزی که در هر رویدادی در طول فصل معمولی، زمانی که تنش ها بالاست و شغل همه در خط است، به سختی می توانید آن را پیدا کنید. و بزرگترین و درخشان ترین لیگ فقط در یک بخش VIP در جایی پنهان نمی شوند، یا در یک جعبه لوکس شناور می مانند مانند آنها در یک رویداد ورزشی دیگر. بازی‌ها در مرکز توماس و مک و کاکس پاویلیون، دو میدان بسیار فروتن (و کوچک) در محوطه دانشگاه UNLV برگزار می‌شود، و همه، طرفداران و خودی‌ها، عمدتاً در همان پنج یا شش استراحتگاه در استریپ اقامت می‌کنند و تجمل می‌کنند. . بالاترین رده از نخبگان NBA با طرفداران و حامیان در این رویداد به درجه ای دست زدند که من واقعاً در هیچ زمینه دیگری ندیده بودم. یک دقیقه شما یک هات داگ را در کنار اسکاتی پیپن می گیرید، دقیقه بعد از تای لو به روی میز شلیک می کنید (که دومی در واقع اتفاق افتاد). شما واقعاً نمی توانید بدون ضربه زدن به بازیکن NBA هنگام دور زدن در هر یک از میدان ها در طول روز یا هر یک از کازینوها در شب، یک چوب پرتاب کنید، و این کمی سورئال است: مانند زندگی در یک شبیه سازی یک هفته ای که در آن تام، دیک و هری تبدیل به دیم، جا و ملو می شود. برای هر طرفدار NBA، از معمولی گرفته تا مذهبی، این یک تجربه منحصر به فرد است که باید حداقل یک بار انجام شود.

البته، “بسکتبال هیجان انگیز، سرگرم کننده، درهم و برهم” هنوز بخشی از جذابیت است. یکی از مزیت‌های همیشگی لیگ تابستانی این است که بتوانید بگویید وقتی ستاره‌ای متولد شد، آنجا بودید، زیرا انتخاب‌های بسیار هیجان‌انگیز (و برخی شگفتی‌های دلپذیر) اولین حضور غیررسمی خود را در NBA انجام می‌دهند. بحث شهر در زمان من در وگاس امسال پائولو بانچرو بود، تازه‌کار اورلاندو مجیک که با عملکردش در لیگ تابستانی، هر شکی را که شایستگی انتخاب شماره 1 کلی در درفت ماه گذشته را دارد، ساکت کرد. گلزنی بانچرو، چیزی که او به خاطر راهیابی به درفت مورد تحسین قرار گرفت، البته در نمایش بود. اما هوش و ذکاوت او که با توجه به قاب بلند او بسیار چشمگیرتر بود، در این هفته بیشتر مورد توجه قرار گرفت. من یک نظر مدیر اجرایی را شنیدم: “او خیلی بزرگ است.” یکی دیگر از خودی ها مشاهده کرد: “من واقعا نمی دانستم که او می تواند چنین پاس بدهد.”

برای آن دسته از طرفدارانی که از عملکرد درونی لیگ لذت می برند، آنهایی که ترجیح می دهند به جای تماشای هر بازی فصل معمولی، با کاناپه جنرال موتورز بازی کنند و با ماشین تجارت بازی کنند، لیگ تابستانی همچنین مکان مناسبی برای استفاده از شایعات NBA از خط مقدم است. . اینجاست که بسیاری از تراکنش ها انجام می شود، روابط مورد سوء استفاده قرار می گیرد و معاملات انجام می شود. این واقعاً مانند مگس روی دیوار است، فرصتی برای تماشای دست اول محیط هایی که آن بمب های بدنام تابستانی ووج (یا پرتابه های شمس یا بمب های دست ساز کریس هاینز) را پرورش می دهند. یک روز راب پلینکا جنرال موتورز لیکرز را دیدم که در تونل با جنرال موتورز نتز شان مارکس چت می کرد. نفر بعدی، آدام سیلور مشغول پیاده روی و صحبت با میچ کوپچاک بود.

لیگ تابستانی هرگز مقصد نهایی برای قله بسکتبال نخواهد بود (فینال های NBA این تمایز را محکم نگه می دارند). و وگاس در تابستان برای افراد ضعیف نیست (جایی که هیدراته ماندن به اندازه ایستادن روی 17 سخت مهم است). اما برای معتادان واقعی بسکتبال که می‌خواهند توسط قهرمانان و دیگر هاردکورها احاطه شوند، واقعاً نمی‌توان آن را شکست داد. و اگر کسی در اواسط جولای 2023 برای چیزی به من نیاز داشته باشد، مطمئناً به استریپ بازخواهم گشت.