داستان بریتنی گرینر همیشه فراتر از ورزش بود. او یک پیشگام واقعی آمریکایی است | بسکتبال

تیاو تصاویر بریتنی گرینر از 17 آوریل 2013 قابل توجه است. آن شب درفت سالانه WNBA بود و گرینر از گوش به گوش دیگر می‌درخشید. ماه ها همه انتظار داشتند که او اولین بار توسط ققنوس مرکوری انتخاب شود. اما زمانی که لورل جی ریچی، کمیسر WNBA، نام گرینر را از روی سکو به عنوان بهترین انتخاب نامید، انتظار جداگانه و تقریبا ملموسی در اتاق وجود داشت.

زیرا در آن لحظه، گرینر به برجسته ترین بازیکن بسکتبال همجنس گرا در جهان تبدیل شد.

او همیشه می خواست در مورد تمایلات جنسی خود صحبت کند. این واقعاً موضوع تصمیم گیری در مورد اینکه چه زمانی به طور علنی ظاهر می شود، نبود، بلکه مسئله این بود که چه زمانی صاحبان قدرت از سر راه او خارج می شوند.

بنابراین در شب پیش‌نویس، دنیای ورزش شاهد بود که بریتنی پدرش ریموند را در آغوش می‌گرفت، سپس با قدم‌هایی به سمت صحنه می‌رفت. او هرگز بهتر به نظر نمی رسید، کت و شلواری از جنس عاج با روکش های ساتن و جلیقه ای هماهنگ زیر آن پوشیده بود، کاپشن کاملاً دوخته شده بود. از جوراب‌های آرگیل و یک مانیکور بازیگوش با لاک ناخن نارنجی روشن، تکه‌های رنگی پدیدار می‌شود، که به تیم جدیدش اشاره می‌کند. به نظر می رسد “بی واهمه ملایم”، گرینر 6 فوت 9 اینچی جسورانه در کانون توجه قرار گرفت. اولین روز بقیه عمرش بود.

در یک مصاحبه تلویزیونی کوتاه لحظاتی بعد، او تقریباً لال بود، کمی نفس. اما سپس هالی رو، مجری ESPN پرسید: “چگونه مشتاق بازی با کمی آزادی بیشتر هستید؟”

گرینر بلافاصله پاسخ داد: “قطعاً مشتاقانه منتظر آزادی هستم.”

بریتنی گرینر نزدیک به پنج ماه را به طور غیرقانونی در زندان مسکو گذرانده است. او در ماه فوریه به اتهام حمل و نقل حشیش در مقیاس بزرگ به روسیه دستگیر شد و در راه پیوستن به تیمش در اکاترینبورگ بود، جایی که از سال 2014 توپ یورولیگ بازی می کرد، مانند بسیاری دیگر از بازیکنان WNBA که بخش عمده ای از درآمد خود را به دست می آورند. در زمستان های خارج از کشور

یک هفته پس از دستگیری گرینر، ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه به اوکراین حمله کرد.

علیرغم یک کمپین هماهنگ شده از سوی WNBA و یک جنبش مردمی رو به رشد که خواستار آزادی او هستند، هیچ پایانی برای بازداشت گرینر قابل مشاهده نیست. محاکمه او – که توسط بسیاری “شکل” تلقی می شود – تازه شروع شده است. در 7 ژوئیه، او به دادگاه اعتراف کرد و به طور بالقوه راه را برای تسریع در مذاکرات سیاسی بین ایالات متحده و روسیه برای آزادی او باز کرد. فارغ از این، کارشناسان می گویند محاکمه گرینر تقریباً به طور قطع با محکومیت به پایان خواهد رسید. او در میان یک جنگ خشمگین به یک ابزار چانه زنی انسانی تبدیل شده است که در پیچ و خم دیپلماسی گروگان گرفتار شده است.

در همین حال، رسانه های ایالات متحده اغلب نتوانسته اند تأثیر کامل دستاوردهای گرینر را به تصویر بکشند. زیرا داستان او همیشه بزرگتر از بسکتبال بوده است – مهمتر از قهرمانی و مدال طلای المپیک.

این داستان مقابله با تبعیض، شکستن سقف های شیشه ای و پیشروی تغییرات بنیادی است. این داستان بازیکنان بسکتبال زنان در سراسر ایالات متحده و جهان است، داستان افراد عجیب و غریبی است که ورزش می کنند، داستانی که نشان می دهد چرا بسیاری از بازیکنان WNBA باید به احترامی که از قبل سزاوار آن هستند، ادامه دهند.

این داستان واقعی بریتنی گرینر است، یک پیشگام آمریکایی در داخل و خارج از زمین.

جیراینر در سال 1990 به دنیا آمد. WNBA در سال 1997، تحت نظارت و مالکیت NBA به وجود آمد. از ابتدا، لیگ برای حفظ تصویری از دگرجنس‌گرایی و نقش‌های سنتی زنانه تلاش کرد. یک داستان واشنگتن پست در سال 1998 بخش جدیدی را در گزارش نیمه‌وقت WNBA به نام «گفت‌وگوی دخترانه» برجسته کرد که در آن «طرفداران جوان تماس می‌گیرند تا از بازیکنان WNBA در مورد دوست پسرشان یا در مورد اینکه چگونه یک نفر می‌تواند ستاره WNBA شود سؤال بپرسند». ستاره شدن در زمین، در دهه 90، لزوماً داشتن یک “دوست پسر” در حاشیه بود: تهدید یک ورزشکار زن که ممکن است شوت های خود را بخواند.

لیگ مهر محکمی بر بازیکنان همجنس گرا و دوجنسه خود داشت که کمتر کسی آن را شکست. اگر به جدول زمانی WNBA نگاه کنید، نقطه اصلی انتشار شریل سوپس در سال 2005 تنها رویداد در نوع خود به مدت 10 سال، بین سال های 2002 تا 2012 است. حتی در آن زمان، سوپس به نیویورک تایمز گفت: “پنج سال پیش، من احتمالا نمی خواهم [come out]. من فقط از این می ترسیدم که چه نوع تأثیری داشته باشد، ترس از دست دادن تأییدیه ها. تنها در آن مقطع از دوران حرفه‌ای خود – زمانی که سوپس یک مدال طلای المپیک، چهار قهرمانی WNBA و سه بار افتخارات MVP لیگ را کسب کرده بود – اعتماد به نفس عاطفی و مالی برای زندگی آشکار به عنوان یک فرد عجیب و غریب را داشت.

گرینر به عنوان کودکی که در هیوستون، تگزاس بزرگ می شد، اغلب از تفاوت هایش غرق می شد. او در کتاب خاطرات خود در سال 2014 با عنوان In My Skin می گوید: «حدس می زنم زمانی که همه به من گفتند که هستم، احساس متفاوتی داشتم. در مدرسه راهنمایی، او “تخت و لاغر بود، صدای من پایین بود”. بچه ها در راهروها به او طعنه می زدند و فحش می دادند: «او باید پسر باشد. او واقعاً یک دختر نیست.»

این تمسخر عزت نفس گرینر را از بین برد و او را در “احساسات آشفته” رها کرد. اما زمانی که او وارد دبیرستان نیمیتز شد، بسکتبال به یک نیروی محرک در زندگی او تبدیل شد. او از اندازه و سرسختی خود در زمین استفاده کرد. این ورزش به او تمرکز و انعطاف پذیری داد. در سال 2007، یک کلیپ ویدیویی از غوطه ور شدن گرینر در یوتیوب منتشر شد.

در پاییز سال 2008، او به دانشگاه بیلور در واکو، تگزاس رسید، جایی که او را می‌توانست در سراسر محوطه دانشگاه ببیند، در کباب‌پزی با دوستانش شوخی می‌کند و با طول بال‌های 88 اینچی و ترکیب بی‌رقیب اندازه و قدرت، بر حریفان در زمین بسکتبال تسلط دارد. . به عنوان یک نوجوان، او تیمش را به رکورد 40-0 و قهرمانی NCAA در سال 2012 هدایت کرد و در این راه سرفصل اخبار غواصی شد.

اما گرینر در دوران حضورش در بیلور نیز مجبور شد درباره هویت واقعی خود سکوت کند. یک روز، در اواسط فصل دوم، او را به دفتر سرمربی خود، کیم مولکی، احضار کردند. همانطور که گرینر در خاطرات خود می گوید، شب قبل برای شام روز ولنتاین با زن دیگری به رستورانی رفته بود. اگرچه آن دو به سختی دستانشان را روی میز لمس کردند، اما مالکی به گرینر گفت که از رفتار خود ناامید شده است. مولکی گفت: «تو را نمی توان در حال انجام این کار دید. “دختر بزرگ، آن را پشت درهای بسته نگه دار.”

در آن زمان، بیلور یک خط مشی رسمی در کتاب راهنمای دانش آموز داشت که فعالیت همجنس گرایی و به طور کلی رابطه جنسی قبل از ازدواج را ممنوع می کرد. این مدرسه همچنین «گروه‌های حمایتی را که درک جنسیتی را که برخلاف آموزه‌های کتاب مقدس هستند ترویج می‌کنند» ممنوع کرد. در نتیجه، آزادی گرینر توسط همان مؤسسه‌ای که او کمک می‌کرد تا در معرض دید عموم قرار بگیرد، محدود شد و پول و توجه بیلور را به خود جلب کرد. او در خاطرات خود می نویسد: “زمان زیادی را صرف این کردم که آیا آنها از بریتنی گرینر این شخص حمایت می کنند یا فقط بریتنی گرینر از بسکتبالیست.”

منواقعاً خیلی وقت پیش نبود: وقتی گرینر در سال 2013 حرفه ای شد، روزنامه نگاران وسواس زیادی به “برگزاری یک بازی خنده دار از درهای کمد در تمام ورزش های حرفه ای” داشتند. حتی WNBA به امتناع ناشیانه خود از پذیرش پایگاه قوی بازیکنان و طرفداران لزبین ادامه داده بود. فقط یک بازیکن در لیگ، سیمون آگوستوس، آشکارا همجنسگرا بود.

و سپس، در طول مصاحبه‌ای که قرار بود با گرینر و دو انتخاب برتر پیش‌نویس دیگر – النا دله دان و اسکایلار دیگینز – باشد، یک گزارشگر اسپورت ایلوستریتد از فرصت استفاده کرد و موضوع جنسیت در ورزش را مطرح کرد.

این طور نبود که رسانه او منتشر شود. اما آنجا بود. گرینر بدون تردید وارد عمل شد: «من همیشه در مورد اینکه چه کسی هستم و تمایلات جنسیم صحبت کرده ام. اگر بتوانم نشان دهم که بیرون هستم و حالم خوب است و همه چیز خوب است، امیدوارم نسل جوان هم قطعا همین احساس را داشته باشند.»

گرینر فقط 22 سال داشت، هنوز در کالج بود، در آستانه شروع حرفه ای خود اما او فاقد ترسی بود که در آن زمان بسکتبال زنان را مشخص می کرد. و او عقب نشینی نکرد.

در همان هفته، او همچنین از شرکت در جلسه درخواست آرایش WNBA برای تازه کارها خودداری کرد. و گرینر با پوشیدن آن تاکسیدو سفید نمادین، کاری بیش از سرپیچی از هنجارهای جنسیتی انجام داد. او پتانسیل بازیکنانی مانند او را برای رهبری تغییرات در خود لیگ نشان داد.

WNBA چاره ای جز دنبال کردن نداشت. فقط یک سال بعد، در سال 2014، لیگ میزبان اولین بازی تلویزیونی ملی خود در فینیکس بود.

تیداستان تغییرات پیشرونده در WNBA طولانی، پیچ در پیچ و پیچیده است. اما بریتنی گرینر روح لیگ امروزی را تجسم می بخشد، جایی که بازیکنانی مانند لیشیا کلارندون، مایا مور و ناتاشا کلود به قهرمانانی برای حمایت از خارج از دادگاه تبدیل شده اند و WNBA را به دلیل رهبری خود در مسائل عدالت اجتماعی متمایز می کند.

امروز هم شدیدترین انتقادها از لیگ از سوی خود بازیکنان صورت می گیرد. برینا استوارت، مهاجم سیاتل استورم، MVP 2018، می‌گوید که بسیاری در حال حاضر درخواست WNBA را برای حمایت بهتر و بالا بردن بازیکنان سیاه‌پوست خود، مانند جونکل جونز از کنتیکت سان، MVP سلطنتی کنتیکت سان، رهبری می‌کنند. .

کورتنی ویلیامز، نگهبان سان، به کتی بارنز از ESPN گفت: «رفتن به آن میز سخت است، خودتان بودن، سیاه‌پوست بودن، همجنس‌گرا بودن و بدون عذرخواهی خودتان. کلسی پلام، گارد لاس وگاس ایس گفت که او آنقدر از رویکرد لیگ در بازاریابی “عصبانی” شد که WNBA را در رسانه های اجتماعی مسدود کرد. پلام به بارنز گفت: «به دلیل اینکه صاف و سفید بودم رفتار ترجیحی داشتم. این یک مشکل در لیگ ما است.

و اکنون WNBA با یک چالش سیاسی جدید روبرو است: بازداشت اشتباه بریتنی گرینر. بار دیگر، او یک قهرمان منحصر به فرد است. با این حال، این بار، او با مجموعه ای از شرایط دلخراش روبرو می شود.

در پرونده‌های بازداشت غیرقانونی، محاکمه‌های قانونی نه برای اجرای عدالت، بلکه برای ارائه بهانه مصنوعی برای هر نوع سیاسی نتیجه به بهترین وجه در خدمت خواسته های رژیم بازداشت کننده است. در مورد گرینر، خواسته‌های روسیه احتمالاً شامل مبادله زندانیان می‌شود – که یک نتیجه بالقوه نامطلوب برای بسیاری در دولت ایالات متحده است.

برای چند هفته یا شاید ماه‌های آینده، ما فقط نگاه‌های اجمالی دقیقی از گرینر از رسانه‌های روسی خواهیم داشت. ما او را در غل و زنجیر نگهبان، خمیده و در حال رژه در دادگاه خواهیم دید. اما این تصاویر، در حالی که تیرگی وضعیت فعلی او را به تصویر می‌کشند، تنها حقیقت بزرگ‌تر را تحریف می‌کنند.

گرینر همیشه قدرت عمیق تری داشته است: توانایی او نه تنها برای زنده ماندن و شکوفایی، بلکه امکان به نظر رسیدن این ایده برای دیگران.

چیزی که اکنون او را بسیار جذاب می کند دقیقاً همان دلیلی است که او اغلب در جامعه آمریکا نادیده گرفته شده است – و اینکه چرا او به عنوان یک هدف مفید برای ولادیمیر پوتین که مدت هاست از لفاظی ها و سیاست های خشونت آمیز ضد همجنس گرا برای پیشبرد برنامه های سیاسی خود استفاده می کند، ایستاده است. . به این ترتیب، گرینر و بسیاری از افراد عجیب و غریب، سیاهپوست و ناسازگار با جنسیت می توانند یک عمر را صرف آزادی کنند.

اکنون ما فقط می توانیم صبر کنیم و ببینیم چه زمانی ممکن است دوباره آن را پیدا کند.

• مایا گلدبرگ-سفیر یک نویسنده مستقل و تهیه کننده صدا در شیکاگو است. Sue Hovey یک تدوینگر، نویسنده و فیلمساز ساکن بروکلین و یکی از نویسندگان فیلم In My Skin اثر بریتنی گرینر است.