آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
یک مو فرح نیست، بلکه دو نفر است. اولی یک گنجینه ملی بریتانیایی شوالیه است که در کودکی وارد لندن شد و موفق‌ترین دونده مرد در مسیر مسافت تاریخ شد.
دومی آرام‌تر در جیبوتی زندگی میکند، جایی که کارهای قابل توجهی را که به نام او در تلویزیون انجام می‌شد دنبال می‌کرد. او به تعبیری مو فرح واقعی است. کسی که ما سال ها با آن نام می شناسیم، حسین عبدی کاهین در یک خانواده کشاورز فروتن در سومالی لند در شمال سومالی به دنیا آمد و در سن نه سالگی در سال 1993 تحت اسناد جعلی به بریتانیا قاچاق شد. پسر کوچولو نمی دانست که توسط خانم ناشناسی که با او سفر کرده بود قاچاق می شود. او فکر می کرد که برای زندگی با اقوامش به اروپا می رود و همانطور که فرح به یاد می آورد، برای اولین بار از پرواز هیجان زده بود.
اتفاقی که بعدا افتاد به پریتی پاتل حس خوبی داد. ما چک پاسپورت را می گذرانیم و خانم می گفت فراموش نکن: محمد، محمد. من اینطور گفتم: «آره: محمد، محمد» – «چون روی سند بود. مهر! عبور کنید. من می توانم این مرد را ببینم که ایستاده است، فقط به اطراف نگاه می کند… منتظر آنها و پسر بزرگش محمد است. آنجا بود که فهمیدم جای محمد را گرفته ام.»
این آشکارسازی بزرگ این مستند زیبا و اغلب دلخراش بی‌بی‌سی وان است – اینکه نماد بزرگ بریتانیایی یک مهاجر غیرقانونی است که در زندگی‌نامه و مصاحبه‌های خود حقیقت را پنهان میکند. او حتی آن را از همسرش تانیا و فرزندانش که به قول یکی از آنها حسین نام دارد پنهان کرده بود. همانطور که فرح می‌گوید: «علی‌رغم آنچه در گذشته گفته‌ام، والدینم هرگز در بریتانیا زندگی نکردند. وقتی چهار ساله بودم پدرم در جنگ داخلی کشته شد. به عنوان یک خانواده ما از هم پاشیدیم. من از مادرم جدا شدم و به نام فرزند دیگری به نام محمد فرح به طور غیرقانونی وارد بریتانیا شدم.
فرح یک بار در آپارتمانی در غرب لندن مانند بسیاری از قربانیان قاچاق قبل و بعد از او سر کار گذاشته شد. از روز اول، خانم، کاری که او انجام داد درست نبود. با من به عنوان عضوی از خانواده رفتار نمی شد. من همیشه آن بچه ای بودم که همه کارها را انجام می داد.» او آپارتمان را تمیز کرد، بچه هایش را دوش گرفت، برایشان غذا درست کرد. به او گفته شد که نمی تواند برای رفتن به مدرسه از خانه خارج شود. او به یاد می آورد که او بعداً تسلیم شد و به او اجازه داد از سال هفتم به بعد در مدرسه در فلتهام تحصیل کند.
همانطور که فرح این دوران تلخ کودکی را بازگو می کند، نمی توانم فکر نکنم که در سال 2022، کارمندان وزارت کشور در پرواز بعدی به رواندا پرونده ای مانند او قرار دهند. همچنین دشوار است که بین پرونده فرح و بسیاری از مهاجران نسل ویندراش که دهه‌ها بدون مدارک صحیح در بریتانیا زندگی می‌کردند، تشابهی قائل نشویم، قبل از اینکه تحت قوانین بی‌رحمانه وزارت کشور الهام گرفته از محافظه‌کاران، به سرزمین‌هایی که در اختیار داشتند، به خانه بازگردانده شوند. طی چندین دهه بازدید نشده است.
معلمان فرح نگران پسر کوچکی بودند که به ندرت انگلیسی داشت. او با هم دعوا کرد، در کلاس تمرکز نکرد و نامرتب به مدرسه رسید. مشخص شد زنی که ادعا می کرد مادرش نیست. سرانجام فرح هویت واقعی خود را به یک معلم PE دلسوز به نام آلن واتکینسون فاش کرد. این واتکینسون و سایر معلمان بودند که با خدمات اجتماعی تماس گرفتند و به نوبه خود ترتیبی دادند که مو با مادر یکی از همکلاسی هایش زندگی کند، زنی سومالیایی به نام کینسی، که او را به عنوان خاله می شناخت، هرچند که او هیچ نسبتی ندارد. فرح اکنون می گوید: «او واقعاً از من مراقبت کرد و من در آنجا خوشحال بودم. “من در نهایت هفت سال ماندم.”
در آن دوران شادتر، فرح 14 ساله برای نامزدی بریتانیا انتخاب شد، اما مشکلی پیش آمد. او هیچ مدرکی برای اثبات تبعه بریتانیا نداشت. بنابراین مدرسه با نامه هایی دفتر وزارت کشور را بمباران کرد که در یکی از آنها نوشته شده بود: «در مورد دانش آموزی که در مدرسه داریم برای شما می نویسم. نام او محمد فرح است و یک پناهجو از سومالی است. ما بسیار دوست داریم که او تابعیت بریتانیایی خود را دریافت کند تا بتواند در مسابقات جهانی دو و میدانی شرکت کند و نماینده بریتانیای کبیر باشد. این کاملاً درست نبود، اما درخواست تجدیدنظر جواب داد و در 25 ژوئیه 2000، مو فرح شهروند بریتانیا شد – حتی اگر مو فرح واقعی در آن مقطع هرگز پا به بریتانیا نگذاشته بود.
تکان دهنده ترین صحنه ها زمانی اتفاق می افتد که با زنان سومالیایی که او را بزرگ کرده اند ملاقات می کنیم. ابتدا مادرش عایشه را می‌بینیم که در دهکده خانوادگی مصاحبه میکند، در حالی که به شیرینی پسرش لبخند می‌زند و توضیح می‌دهد که چگونه و چرا او و برادر دوقلویش حسن را از منطقه جنگی به امن در جیبوتی فرستاد. او ادعا می کند که چیزی از نحوه قاچاق او به انگلیس نمی داند و سپس ما شاهد دیدار مجدد فرح با زنی هستیم که به او خانه مناسبی در لندن داده است، عمه کینسی. او به نوبه خود جزئیات تماس واقعی مو فرح در واتس اپ را به او می دهد و باعث تماس تلفنی شیرینی بین دو پسر به نام مو می شود.
سرانجام فرح به همراه پسرش حسین از روستای محل تولدش دیدن می کند. او را می بینیم که بر سر قبر پدرش نماز می خواند. او را می بینیم که با خانواده اش از جمله حسن جمع شده است. مادرش به او می گوید که دروغ گفتن در مورد هویت واقعی او گناه است. حسن به او می گوید به کسی که واقعا هست افتخار کن. آن پندها بدون شک فرح را وادار کرد که بخواهد حقیقت را علنی کند، حتی اگر، همانطور که وکیل او توضیح می دهد، این حقیقتی باشد که خطر کوچک اما ترسناکی را ایجاد کند که وزارت کشور ملیت او را بگیرد. من از این دیدارها خوشحال شدم و امیدوارم شما هم همینطور باشید.
داستان فرح برای ده ها هزار قربانی قاچاق انسان که اکنون در بریتانیا زندگی می کنند، طنین انداز است. همچنین برای کسانی از ما که احساس می‌کنیم وزارت کشور، در شیطان‌سازی با مهاجران غیرقانونی و رفتار بدخواهانه با آنها، پرچمی را که مو فرح با افتخار یک دهه پیش در دور پیروزی خود در لندن حمل می‌کرد، رسوا میکند، عمیقاً موضوعی است. وزارت کشور اکنون گفته است که او به زادگاهش بازگردانده نخواهد شد، که این سوال را ایجاد می کند: یک فرد رنگین پوست قبل از اینکه وزارت کشور آنها را انگلیسی تلقی کند به چند مدال طلای المپیک نیاز دارد؟
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
