با کاهش موارد کووید، زندگی در جنوب آسیا به حالت عادی باز می گردد

بازارها دوباره شلوغ است. ترافیک جاده ها را مسدود می کند. کارگران مهاجر به شهرها بازگشته اند. و جوانان به مدارس و دانشگاه ها بازگشته اند – بسیاری از آنها برای اولین بار در سال هاست.

قبل از همه‌گیری کووید-19 اوضاع کاملاً اینطور نبود – دستورات ماسک هنوز در برخی مکان‌ها وجود دارد – اما با کاهش پیوسته عفونت‌ها، زندگی در جنوب آسیا به حالت عادی بازگشته است.

زخم‌های ذهنی ناشی از موج دلتا در سال گذشته همچنان ادامه دارد – به‌ویژه در هند، جایی که سیستم‌های بهداشتی سقوط کردند و احتمالاً میلیون‌ها نفر جان خود را از دست دادند – اما نرخ بالای واکسیناسیون در سراسر منطقه و امیدواری به اینکه نوع بسیار مسری omicron به تقویت ایمنی کمک کرده است، به مردم دلایلی می‌دهد که این کار را انجام دهند. خوشبین

در حالی که کارشناسان موافق هستند که باز کردن در بحبوحه کاهش تعداد پرونده ها حرکت درستی بود، آنها هشدار می دهند که خوش بینی باید با درس هایی از دو سال گذشته کم شود.

دکتر گاگاندیپ کانگ، متخصص بیماری‌های عفونی در کالج پزشکی مسیحی در شهر ولور در جنوب هند، گفت که دولت باید از هم‌اکنون برای اورژانس پزشکی بعدی، “چه کووید-19 باشد یا چیز دیگری” آماده‌سازی را آغاز کند. او گفت که انواع جدید همچنان یک نگرانی باقی می‌ماند، به خصوص اگر ویروس به نسخه کشنده‌تری جهش پیدا کند و در عین حال عفونی بودن خود را حفظ کند.

این نگرانی ها در این هفته در نپال کنار گذاشته شد، زیرا صدها هزار نفر در معبد پاشوپاتیناث در کاتماندو برای جشنواره ای از خدای هندو شیوا گرد هم آمدند.

کشاو داکال، زائر، گفت: «از صبح مجبور شدم ساعت‌ها منتظر بمانم و سرانجام توانستم از معبد دیدن کنم.

سواحل بکر سریلانکا دوباره پر شده است. جوانان به سمت موسیقی حرکت می کنند و با دوستانشان کاری تند می خورند. برخی از محدودیت‌ها در جزیره باقی مانده است – ماسک زدن در مکان‌های عمومی اجباری است – اما دولت امیدوار است که گردشگران خارجی به زودی بازگردند و به تقویت اقتصاد متزلزل آن کمک کند.

این کشور جزیره‌ای در طول همه‌گیری آنقدر با کمبود ارز مواجه بود که مقامات واردات خودرو و کود را محدود کرده بودند. اکنون این کشور از ذخایر رو به کاهش خود برای پرداخت هزینه نفت گران‌تر مورد نیاز برای حفظ اقتصاد استفاده می‌کند.

روان چمارا، کارگر ساختمانی که می گوید پس از نزدیک به دو سال «زندگی در یک زندان باز» در چند هفته اخیر در چندین کنسرت شرکت کرده است، گفت: «خوشحالم که زندگی دوباره برگشته است».

تمرکز دولت هند نیز بر جوان سازی اقتصادی است. جدا از تلفات جانی، این بیماری همه گیر همچنین میلیون ها نفر را فقیرتر کرد، از جمله بسیاری از آسیب پذیرترین افراد. قرنطینه شدید که با اطلاعیه چند ساعته در سال 2020 اعلام شد، هزاران نفر را مجبور کرد از شهرهایی که در آن کار می کردند به روستاهای خود بروند. این کارگران اکنون بازگشت به شهرها را آغاز کرده اند، زیرا فعالیت در کارخانه ها و سایت های ساختمانی افزایش یافته است.

“به دلیل قفل ها، ما چیزی نداریم. اگر کار نکنیم، نمی خوریم. دوندرا کومار، کارگر جوانی که در یک کارگاه ساختمانی در دهلی نو کار می کند، گفت: اگر غذا نخوریم، می میریم.

کولدیپ سینگ تومار، 38 ساله، صاحب یک فروشگاه کفش در دهلی نو، گفت که فروش از حدود 400 دلار در روز در ژانویه به دو برابر در فوریه افزایش یافته است. قبل از همه گیری، او گفت که روزانه بیش از 1300 دلار درآمد دارد.

در بنگلادش نیز، مردم با احتیاط هنگام مقابله با پیامدهای همه‌گیری، ماسک‌های خود را برمی‌دارند. میر ارشدالحوک، دانشجوی سابق دانشگاه داکا، گفت که برای بسیاری، خود ویروس اکنون در مقایسه با سایرین که مردم با آن با آن روبرو هستند، مانند یک مشکل جزئی مانند تورم و از دست دادن شغل به نظر می رسد.

او گفت: «به طور کلی، فکر می‌کنم مردم از نظر ذهنی از کرونا فاصله گرفته‌اند.

اما هیچ فاصله‌ای نمی‌تواند خاطرات دشوار دو سال گذشته را کاملاً از بین ببرد: بیمارستان‌های غرق شده، قبرستان‌های پر از آب، پزشکان خسته.

حبیبل بشار، کاپیتان سابق تیم کریکت بنگلادش، گفت: «دو سال گذشته برای ما غیرقابل تحمل بود.

او گفت: «ما قطعاً نمی‌خواهیم به زمان‌های قبلی بازگردیم.

—-

الامرون گارجون در داکا، بنگلادش، بیناج گوروباچاریا و آپدندرا من سینگ در کاتماندو، شونال گانگولی و ریشی لکی در دهلی نو و بهاراتا مالاواراچی در کلمبو، سریلانکا در این گزارش مشارکت داشتند.